Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες διαπραγματεύσεις των τελευταίων ετών, η οποία θα ξεκινήσει με βάση την πρόταση της Επιτροπής, ενώ τα κράτη μέλη καλούνται να καταλήξουν σε συμφωνία με ομοφωνία, κάτι που κάνει ακόμη πιο δύσκολο το εγχείρημα.

Το πρόβλημα δημιουργείται με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ και το κενό που θα προκαλέσει στον κοινοτικό προϋπολογισμό η απουσία της συνεισφοράς του, το οποίο εκτιμάται πως μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ για την επταετία μετά το 2020. Επιπλέον, η ΕΕ θα πρέπει να βρει πρόσθετα χρήματα και για τη χρηματοδότηση των νέων πολιτικών, όπως της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων, της εσωτερικής ασφάλειας και της ευρωπαϊκής άμυνας.

Συνεπώς το πακέτο θα προβλέπει την αύξηση της συνεισφοράς στον κοινοτικό προϋπολογισμό για τα 27 κράτη μέλη και ταυτόχρονα μια μείωση των δαπανών για την κοινή αγροτική πολιτική και την πολιτική συνοχής. Ορισμένες χώρες του κοινοτικού βορρά, όπως η Ολλανδία, η Δανία, η Σουηδία και η Αυστρία δεν θέλουν να αυξήσουν την συνεισφορά τους στον προϋπολογισμό, αντίθετα η Γερμανία και η Γαλλία είναι πρόθυμες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα καλύψουν όλο το κενό.

Είναι προφανές ότι η μείωση των δαπανών για την γεωργία θα έχει επιπτώσεις και στο εισόδημα των Ελλήνων αγροτών, αφού θα επιφέρει μείωση των κοινοτικών ενισχύσεων, ενώ από τη μείωση των δαπανών της συνοχής οι επιπτώσεις θα είναι μικρότερες.

Η Επιτροπή θα ζητήσει από τα κράτη μέλη να επιταχύνουν τη διαπραγμάτευση ώστε να υπάρξει συμφωνία πριν από τη λήξη της θητείας της παρούσας Ευρωβουλής, το Μάιο του 2019.