Του Σωτ. Κέλλα

Γεννημένος στη Λάρισα στις 7 Αυγούστου 1982 με ύψος 1.93 ονομάστηκε καλύτερος παίχτης των Βαλκανίων το 2009, καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης το 2012 και το 2013, αθλητής της Χρονιάς από το Βατικανό, που βραβεύτηκε με το Giuseppe Sciacca βραβείο το 2013, και MVP της Ευρωλίγκας την ίδια χρονιά. Ενώ, τέλος, έχει βρεθεί 7 φορές στην καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας.

Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στη Λάρισα, κατόπιν πήγε στο Μαρούσι, όπου το 2002 βραβεύτηκε ως Καλύτερος Νέος της σεζόν. Επίσης, η σεζόν 2004-05, ήταν εξαιρετική για αυτόν, καθώς βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του, στα τελικά του Πρωταθλήματος και το ULEB. Την επόμενη σεζόν βρέθηκε στον Παναθηναϊκό, όπου εκεί έγινε ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην Ευρωλίγκα της σεζόν 2005-06, έκανε πολύ καλές εμφανίσεις, αν και ρούκι (rookie) στη διοργάνωση, βρέθηκε στην καλύτερη ομάδα. Κατόπιν, έκανε ένα μικρό πέρασμα από το NBA, τη σεζόν 2006-07, παίζοντας στους Χιούστον Ρόκετς. Μετά, επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει την Ευρωλίγκα της σεζόν 2008-09, ενώ, παράλληλα, κηρύχθηκε και ο πολυτιμότερος παίχτης του Final 4 της διοργάνωσης. Το 2010, έκανε ένα νέο βήμα στην καριέρα του, παίρνοντας μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Με τη βοήθειά του η νεαρή σε ηλικία ομάδα του Ολυμπιακού, καταφέρνει να κερδίσει την Ευρωλίγκα, τη σεζόν 2011-12, πράγμα το οποίο και επαναλήφθηκε τη σεζόν 2012-13. Παράλληλα, κηρύχθηκε MVP και των δύο Final 4, φτάνοντας το ρεκόρ του Τόνι Κούκοτς. Αυτοί οι δύο είναι οι μόνοι Ευρωπαίοι παίχτες που το έχουν καταφέρει τρεις φορές.

Καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του, στην Εθνική Ελλάδας, με την κατάκτηση του δεύτερου χρυσού μεταλλίου στην ιστορία της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2005. Σημαντικότερη ήταν, όμως, η προσφορά του στο ασημένιο μετάλλιο, στο Μουντομπάσκετ του 2006, σημειώνοντας δε, 22 πόντους, σε εκείνο το αξιομνημόνευτο παιχνίδι, στα ημιτελικά της διοργάνωσης κόντρα στις ΗΠΑ, το οποίο και είχε κερδίσει η Ελλάδα, με 101-95. Στη συνέχεια κατέκτησε κι ένα χάλκινο μετάλλιο, στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Και όμως ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί να παίζει σε… υψηλότατο επίπεδο μπάσκετ αλλά στη Λάρισα όταν έρχεται κρατάει χαμηλούς τους τόνους. Ελάχιστες οι δημόσιες εμφανίσεις του και πιο σπάνια τα λόγια του.

Χθες βρέθηκε στην ακαδημία του Olympic Park που τη διατηρούν ο αδελφός του Δημήτρης και ο προπονητής ποδοσφαίρου Νίκος Λιούπας όχι για να παίξει μπάσκετ αλλά …ποδόσφαιρο καθώς είναι εξίσου καλός και το απέδειξε με πολλές εύστοχες εκτελέσεις πέναλτι. Αποθεώθηκε από τους μικρούς φίλους της ακαδημίας ενώ οι φωτογραφίες που έβγαλε ήταν εκατοντάδες όχι μόνο από τα παιδιά της ακαδημίας αλλά και από τους γονείς που όλοι ήθελαν να έχουν ένα ενθύμιο από τον Kill Bill ή V-Span όπως είναι τα ψευδώνυμα του.

Δεν χάλασε σε κανέναν χατίρι ο Βασίλης έχοντας στο πλευρό του τη γυναίκα του Ολυμπία Χοψονίδου(σταρ Ελλας το 2006) και τα τέσσερα παιδιά του Θανάση, Βασίλη, Δημήτρη, Αιμιλία αλλά και τον αδελφό του Δημήτρη (μπασκετμπολίστας και αυτός στο ΓΣΛ) που τον υπεραγαπάει.

Μιλήσαμε μαζί του και το πρώτο που γύρισε και μας είπε ήταν…. «Θυμάμαι τότε που σου έλεγα ότι θα φθάσω στο πιο υψηλό επίπεδο, δεν δικαιώθηκα; Θυμάσαι τότε που κάναμε κάτι το μοναδικό, να πάρουμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα εφήβων στο μπάσκετ με τον Κεραυνό κόντρα στον Βόλο».

Και πράγματι από αυτές τις αναμνήσεις ξεκίνησε η συζήτησή μας με τον Βασίλη Σπανούλη που μας είπε… «Η Λάρισα είναι η πατρίδα μου, εδώ ζει η μητέρα μου, ο αδελφός μου τα ξαδέλφια και όποτε έρχομαι είμαι χαρούμενος και προσπαθώ να ηρεμήσω όπως αυτές τις μέρες που θα μείνω. Για μένα Λάρισα σημαίνει πολλά… εδώ γεννήθηκα, εδώ πήγα σχολείο, εδώ πρωτοέπαιξα μπάσκετ και άλλωστε όλοι λένε ότι είμαι Λαρισαίος».

Μάλιστα ο Βασίλης Σπανούλης θυμήθηκε και λίγο τα πρώτα του χρόνια… «Αγωνίσθηκα στον Κεραυνό που πήραμε το πανελλήνιο εφήβων με τα άλλα παιδιά αλλά και αργότερα στο ΓΣΛ. Θυμάμαι τον Νίκο Χατζή, τον Βλάντο Μαϊστρέγκο και αργότερα τον Γιάννη Τζήμα στην Α2 . Ήταν προπονητές που στάθηκαν δίπλα μου»

Και μετά βέβαια ο Βασίλης Σπανούλης πήγε στο Μαρούσι και έσωσε οικονομικά το ..ΓΣΛ. ¨Όταν του το θυμήσαμε απλά χαμογέλασε αλλά γι’ αυτόν άρχιζε η μεγάλη του καριέρα που θα έφθανε πέρα από τον Ατλαντικό.

Στην Εθνική στο προολυμπιακό τουρνουά δεν θα δώσει "παρών" αλλά μας είπε για την προσπάθεια των διεθνών μας… «Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να έχουμε εθνική συνείδηση γιατί είμαστε όλοι Ελληνες και αγαπάμε την Εθνική. Μακάρι τα παιδιά να το καταφέρουν και να φθάσουν στην Ολυμπιάδα θα το χαρώ πολύ. Εύχομαι το καλύτερο…».

*Αν σου γινόταν πρόταση θα επέστρεφες στην εθνική;

«Όχι προτιμώ να παίξουν οι νέοι»

Ο ίδιος δείχνει πλέον προσήλωση μόνο στα καθήκοντα του στον Ολυμπιακό με τον οποίο υπέγραψε διετές συμβόλαιο… Μας λέει: «Με ήθελαν πολύ, ήθελα και εγώ να μείνω και φθάσαμε σε μια συμφωνία με τους αδελφούς Αγγελόπουλου. Και στόχος μου από δω και πέρα είναι να βοηθώ τον Ολυμπιακό να κατακτά περισσότερους τίτλους».

Μάλιστα ο ίδιος θεωρεί μεγάλο επίτευγμα το φετινό πρωτάθλημα στο οποίο αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης των τελικών λέγοντας: «Ήταν η πρώτη φορά που κερδίσαμε πρωτάθλημα στην έδρα του Παναθηναϊκού για μένα αυτό ήταν πολύ σημαντικό».

Και για τον ίδιο πόσο σημαντικό ήταν που μέσα σε μια άσχημη ατμόσφαιρα γι’ αυτόν «σφράγισε» δυο νίκες με τρίποντα στα τελευταία δευτερόλεπτα στην έδρα των αντιπάλων…. Η απάντησή του λακωνική: «Στο λεξιλόγιό μου δεν υπάρχει η λέξη εκδίκηση αλλά θέλω να νικάμε».

Και ο Βασίλης Σπανούλης ήθελε να νικήσει δύο φορές τον Παναθηναϊκό και κατάφερε να πάρει η ομάδα του το τρόπαιο.

Ο ίδιος προσπαθεί να συμβουλεύει και τα νέα παιδιά αφού τους είπε όταν μίλησε σε αυτά… «Εμείς κάποτε παίζαμε ποδόσφαιρο στα τσιμέντα και μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα. Τώρα όλοι παίζουν σε χορτάρι ποδόσφαιρο και στα κλειστά μπάσκετ. Οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί για να γίνετε καλύτεροι…».

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο Βασίλης Σπανούλης αποφάσισε να μιλήσει αλλά δείχνει ότι δεν ξεχνάει την πόλη του, τη Λάρισα έστω και αν ο ίδιος προσπαθεί πάντα να περνάει απαρατήρητος. Παραμένει όμως πολύ αγαπητός και στο γήπεδο μπορεί να έχει «δολοφονικά» τρίποντα αλλά στη ζωή του έχει αγγελικό χαμόγελο για όλους.