Ευλογείτε τους καταρωμένους

υμίν και προσεύχεσθε

υπέρ των επηρεαζόντων υμάς

                                        Λουκά 6:28

Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Είναι μεγάλη ευλογία του Θεού που η γλώσσα του Ευαγγελίου, είναι μητρική μας γλώσσα Δεν μπορεί κανείς να κατέχει το πλήρες νόημα του λόγου του Θεού, αν δεν κατέχει στην μέγιστη δυνατή πληρότητά της την Ελληνική γλώσσα. Ο λόγος δεν είναι απλώς το μέσον με το οποίο εκφράζουμε σκέψεις και αισθήματα. Ο λόγος είναι σκέψεις και αισθήματα. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αρχίζει με τα λόγια, «εν αρχή ην ο λόγος». (Στην αρχή ήταν ο λόγος). Είναι σημαντικό να προσέχουμε τα λόγια μας. Η προσοχή στα λόγια μας είναι ουσιαστικό στοιχείο της Ορθόδοξης πνευματικότητας. «Προσέχετε να μην γεννηθεί μέσα στην καρδιά σας λόγος αργός», λέει η Γραφή. Να προσέχουμε μέσα στην καρδιά μας να μην γεννιούνται μάταιες επιθυμίες.

Δεν είναι εύκολο να είσαι ορθόδοξος. Ο ορθόδοξος δοξάζει το Θεό πάντοτε, είτε χαρούμενος είναι είτε λυπημένος. Τον πόνο και τις δυσκολίες τις δέχεται ως σημάδι του Θεού για να διορθώσει το δρόμο που ακολουθεί.. Με τη λογική , ίσως φαίνεται παράλογο να δίνεις ευχές σε όσους σου δίνουν κατάρες και να προσεύχεσαι γι΄ αυτούς που σε κακομεταχειρίζονται, όπως ζητεί ο λόγος του Θεού. Αλλά είναι το ίδιο παράλογο να είσαι αυτό που μισείς. Στη χώρα της ευλογίας, ευλογία είναι να δοξάζεις το Θεό και στο παραμικρό, ώστε τίποτε να μην γίνεται χωρίς το Θεό.

Όταν ο Ιώβ έχασε τα πάντα, είπε: Γυμνός ήρθα γυμνός φεύγω. Στη χώρα της ευλογίας δεν υπάρχουν μίζεροι κι αν υπάρχουν ο κόσμος δεν εκτιμάει τους μίζερους. Έγινα θαμώνας σε ένα καφενείο όπου συχνάζουν άνθρωποι του μόχθου. Χαίρομαι να τους ακούω γιατί κι οι ίδιοι απολαμβάνουν την κουβέντα, ως το καλύτερο μέσον να επικοινωνούν ο ένας με τον άλλον.

Με την ευλογία δεν απωθούμε τα άσχημα στο ασυνείδητο. Η ευλογία είναι το αντίθετο της απώθησης. «Τα καλά τα δεχτήκαμε απ΄ το Θεό, τα κακά δεν θα τα δεχθούμε;». Η πίστη του ορθόδοξου λαού στηρίζεται στο Ευαγγέλιο και στην διδασκαλία της Εκκλησίας. Στη χώρα της ευλογίας, μέσα στον πόνο , θα ευλογήσεις τη ζωή. Τι ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται; Ο κόσμος αγαπάει την ευλογία και μισεί την κατάρα.

Ο Ρωμιός έχει αναπτύξει το πνεύμα του χάρις στη διδασκαλία της Εκκλησίας. Απόδειξη ότι αναζητεί παντού ένα νόημα. Αντίθετα με τον σημερινό Ευρωπαίο, που παντού αναζητεί την χρησιμότητα. Το πρώτο σκαλοπάτι στην Πίστη και στην Τέχνη είναι η συμφιλίωση με την ανιδιοτέλεια. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν γιατί οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν επηρεάστηκαν από το δυτικό πνεύμα του ωφελιμισμού , αγαπούν τα ήθη και τα έθιμα και θεωρούν συμφορά ότι ο μοντέρνος τρόπος ζωής τους κόβει από τις ρίζες τους.

Προχθές στο καφενείο το θέμα της συζήτησης ήταν τα έθιμα. Τα ήθη και τα έθιμα των Ρωμιών ανταποκρίνονται στην αναζήτηση τους για το νόημα. Δεν έχει σημασία αυτό που πιστεύουν. Σημασία έχει ότι πιστεύουν και αναζητούν το νόημα σε ό,τι υπάρχει και σε ό,τι συμβαίνει, δηλαδή στα πράγματα και στα γεγονότα (δρώμενα). Με τον μοντέρνο τρόπο ζωής δεν αναζητεί κανείς τίποτε άλλο εκτός από την χρησιμότητα, η οποία σήμερα είναι και αύριο εξαφανίζεται.

Η Θεία Λειτουργία στην Εκκλησία αρχίζει με το «Ευλογητός ο Θεός» που εκφωνεί ο ιερέας. Η Εκκλησία δίνει το παράδειγμα για την λειτουργία της ζωής. Πράγματι ο λαός στην Ορθόδοξη Πίστη αναζητεί παντού την ευλογία του Θεού. Η αναζήτησή του αυτή τον διακρίνει για τον ήπιο χαρακτήρα του. Η μεγαλύτερη αρετή στην Ορθοδοξία είναι η διάκριση, δηλαδή η αίσθηση του μέτρου που έχει την ευλογία του Θεού. Άμα πάρει ο Θεός το μυαλό από τον άνθρωπο, δεν σκέφτεται το καλό.

«Ευλογείτε και μην καταράσθε». Ακόμα και στην υγεία το «εύλογο», το «ευλογημένο», το «μέτρο», η αποφυγή της υπερβολής, έχει μεγάλη σημασία. Στο βιβλίο των Παροιμιών διαβάζουμε πως είναι πιο δυνατός αυτός που έχει τον έλεγχο της κοιλιάς του, από αυτόν που κυριεύει μια πόλη. Το ίδιο δύσκολο με τον έλεγχο της κοιλιάς είναι ο έλεγχος της γλώσσας. Και στο λόγο μας το «ευλογημένο» είναι η σπουδαιότερη ευχή. Αν την στιγμή που κάποιος πειρασμός προκαλεί την οργή μας, αν θυμηθούμε την ευλογία, θα μπορέσουμε να ελέγξουμε μαζί με τη γλώσσα και τον θυμό μας. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να είναι η θέλησή μας αληθινά προσανατολισμένη προς τον Ιησού και να έχουμε διαρκή μνήμη του ονόματός Του. «Οι πάντες γαρ τα εαυτών ζητούσιν, ου τα του Χριστού». «Δεν θα με δείτε» λέει ο Ιησούς στους Εβραίους, «ώσπου να πείτε ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Το ίδιο ισχύει και για μας , όταν ξεχνούμε το Θεό.

«Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας του προφέρει το αγαθόν. Και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το πονηρόν. Εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.» (Λουκά 6:45). (Ο καλός άνθρωπος βγάζει το καλό από το αγαθό απόθεμα της καρδιάς του, κι ο κακός από το κακό απόθεμα της καρδιάς του βγάζει το κακό. Γιατί το στόμα του ανθρώπου μιλάει από το περίσσευμα της καρδιάς του.)