Της Λένας Κισσάβου
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε τη φετινή σχολική χρονιά, από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, προκειμένου να εντοπιστούν φαινόμενα υποσιτισμού και φτωχοποίησης μαθητών/τριών, στις σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε κάθε άκρη του γεωγραφικού διαμερίσματος, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο αριθμός των παιδιών που υποσιτίζονται και έχουν ανάγκη άμεσης βοήθειας, ανέρχεται στους 1.358.
Μάλιστα, ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι ο αριθμός αυτός εμφανίζει αυξητική τάση, όπως δηλώνει η διευθύντρια της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Θεσσαλίας κ. Ελένη Αναστασοπούλου, που παρατηρεί επίσης ότι «είναι μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο…».
Η κ. Αναστασοπούλου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για την άμεση αντιμετώπιση του φαινομένου, ζητώντας τη «συστράτευση» και συνεργασία τοπικών αρχών και φορέων, ώστε όπως τονίζει, να πάρουν θέση «…και να συμβάλουμε από κοινού με τα μέσα που μπορεί να διαθέσει ο καθένας από τη θέση του».
Προσπαθώντας η ίδια να ενεργοποιήσει έναν μηχανισμό στήριξης και βοήθειας στους μαθητές που υποσιτίζονται, έχει αποστείλει σχετικές επιστολές, σε δημάρχους δήμων της Θεσσαλίας, σε Επιμελητήρια κ.ά., απευθύνοντας πρόσκληση σε όλους, να οργανώσουν μια ευρεία συνάντηση, με μοναδικό θέμα τον υποσιτισμό στα σχολεία, ώστε να προγραμματιστούν δράσεις, με στόχο να μειώσουν ή ακόμη αν είναι δυνατόν να εξαλείψουν το φαινόμενο.
Το 2016, βρίσκει ένα ποσοστό μαθητικού πληθυσμού σε όλους τους νομούς της Θεσσαλίας, να υποφέρει από πείνα και μετά βίας να πηγαίνει στο σχολείο, είτε λόγω εξάντλησης από ελλιπή λήψη τροφής, είτε λόγω ασθενειών που οφείλονται επίσης στον ευάλωτο οργανισμό τους από την έλλειψη τροφής.
Πεινασμένοι μαθητές, μέσα στις τάξεις τους προσπαθούν να συγκεντρωθούν και να μάθουν γράμματα, υποφέροντας μέσα στη σιωπή τους…
Συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσουν και σχετίζονται με τον υποσιτισμό, είναι η αναιμία (έλλειψη σιδήρου), κόπωση, δυσκολία συγκέντρωσης, μειωμένη απόδοση, χλωμό πρόσωπο, ευπαθές και ξηρό δέρμα, αδυναμία, ζαλάδες, μειωμένο σωματικό βάρος και ύψος κ.λπ.
Η κ. Αναστασοπούλου καταγράφοντας αυτή την πραγματικότητα στα σχολεία και αναμένοντας την ανταπόκριση αρχών και φορέων, για ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να περιμένει, αναφέρει στην επιστολή της: «Θα ήθελα ως αρχή της επιστολής μου να επικαλεστώ ορισμένους στίχους του ποιητή Τόλη Νικηφόρου:
«Αβιταμίνωση
είναι όρος των στατιστικών δελτίων
η πείνα εξωραϊσμένη
αποπροσωποποιημένη
όπως θα τόνιζε κάποιος διανοητής
λέξη χωρίς εικόνα…»
Δυστυχώς, όμως, η εικόνα, ορισμένων μαθητών που υποσιτίζονται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η οποία μαστίζει τα τελευταία χρόνια τις οικογένειές τους και την ελληνική κοινωνία γενικότερα, είναι καθημερινή για τους εκπαιδευτικούς της Περιφέρειάς μας.
Η οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει πολύμορφες και αλυσιδωτές επιπτώσεις. Δυστυχώς, και τα παιδιά είναι άμεσοι αποδέκτες αυτής της κατάστασης, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται καθημερινά υποσιτιζόμενοι μαθητές στα σχολεία. Σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας απολαμβάνει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, οι μαθητές που πεινάνε είναι μια υπαρκτή αντίφαση, που αμαυρώνει τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Η παιδική φτώχεια και πείνα αποτελεί τη μεγαλύτερη παραβίαση των (ατομικών) παιδικών δικαιωμάτων.
Κατά την προσπάθειά μας να εντοπίσουμε φαινόμενα υποσιτισμού και φτωχοποίησης των μαθητών/τριών σε όλες τις σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Θεσσαλίας, παρατηρήσαμε ότι ο αριθμός των παιδιών με προβλήματα σίτισης είναι μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο και με αυξητική τάση.
Για την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της δυσάρεστης κατάστασης θεωρήσαμε αναγκαίο να σας ενημερώσουμε και να συμβάλουμε από κοινού με τα μέσα που μπορεί να διαθέσει ο καθένας από τη θέση του. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας θα οργανώσουμε μία συνάντηση και με άλλους φορείς της τοπικής κοινωνίας για την άμβλυνση των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μαθητές/τριές μας, για την οποία θα σας ενημερώσουμε εν ευθέτω χρόνω».
