Το κυρίαρχο στοιχείο στη διδασκαλία των μαθηματικών δεν είναι μόνο οι μαθηματικές γνώσεις, αλλά και ο τρόπος μετάδοσής τους στους μαθητές, κάτι που έχουν διδαχθεί μόνον οι πτυχιούχοι μαθηματικοί.

Έχει παρατηρηθεί σε αρκετά σχολεία να διδάσκουν το μάθημα των μαθηματικών, καθηγητές Πληροφορικής (ως Β’ ανάθεση), προκαλώντας ανισότητα σε σχέση με τους μαθητές που διδάσκονται το μάθημα από μαθηματικούς.

Θεωρούμε συντεχνιακή την αντίληψη ότι πρέπει για κάλυψη και μόνο του ωραρίου, να διδάσκονται τα μαθηματικά και από κλάδους καθηγητών που προφανώς έχουν αποκτήσει στοιχειώδεις μαθηματικές γνώσεις, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, με σκοπό να κατανοήσουν βαθύτερα το αντικείμενό τους, κάτι που δεν τους καθιστά όμως ικανούς και επαρκείς δασκάλους των μαθηματικών.

Επιπρόσθετα, αν δεχτούμε την αντίληψη ότι τα μαθηματικά μπορούν να τα διδάξουν και καθηγητές άλλων ειδικοτήτων, που διδάσκονται μαθηματικά στη διάρκεια των σπουδών τους, τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι και οι μαθηματικοί μπορούν να διδάξουν μαθήματα πληροφορικής (ως Β’ ανάθεση) αφού στα προγράμματα σπουδών των Μαθηματικών Σχολών συμπεριλαμβάνονται πολλά μαθήματα πληροφορικής.

Γι’ αυτό, αν πραγματικά επιθυμούμε αναβαθμισμένη εκπαίδευση για τα παιδιά μας, θα πρέπει να μείνουμε μακριά από συντεχνιακές λογικές, που ως στόχο έχουν αποκλειστικά την κάλυψη του ωραρίου κάποιων καθηγητών και όχι την ποιοτική εκπαιδευτική διαδικασία».