Ο λόγος για τον Έντουαρντ Σουμάχερ Μάτος, έναν δημοσιογράφο βραβευμένο με το βραβείο Πούλιτζερ και καθηγητή δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ταφτς (Tufts University) Βοστώνης, που θεωρείται ένα εκ των κορυφαίων πανεπιστημίων στις ΗΠΑ. Παράλληλα είναι και διευθυντής του Murrow Center της σχολής Φλέτσερ, που ανήκει στις καλύτερες παγκοσμίως για τη μελέτη των διεθνών σχέσεων.
Ήρθε στη Λάρισα με στόχο να κάνει μια σειρά επαφών για μια έρευνα που σχετίζεται με το προσφυγικό ζήτημα και θα έχει δύο σκέλη: Το ένα σκέλος αφορά στον τρόπο που ενημερώνονται οι πρόσφυγες που ζούνε στη Λάρισα και το άλλο αφορά στον τρόπο που ενημερώνονται οι κάτοικοι της Λάρισας για τους πρόσφυγες που ζούνε στη Λάρισα. Γι’ αυτόν τον λόγο επιλέχθηκαν δύο πόλεις της Ελλάδας. Η Λέσβος και η Λάρισα.
Γιατί όμως η Λάρισα; ρωτάμε τον κ. Σουμάχερ Μάτο που επισκέφτηκε τα γραφεία της «Ε».
«Επιλέξαμε δύο πόλεις αντίθετες όσον αφορά στο ζήτημα. Η μια με μεγάλη ροή και μια άλλη που δείχνει πολύ μακρινή και να μην την έχει αγγίξει τόσο πολύ το προσφυγικό». Όσον αφορά στο πώς θα γίνει η έρευνα λέει: «η έρευνα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο αρχικό της στάδιο. Εγώ βρίσκομαι εδώ για να μιλήσω με ανθρώπους του Τύπου, του Δήμου, με απλούς πολίτες, με εθελοντές. Με αυτόν τον τρόπο θα ετοιμάσω ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο θα το δουλέψουμε και θα είναι έτοιμο περίπου τον Οκτώβριο. Εκείνο το διάστημα μια ομάδα ελλήνων συνεργατών μας θα αρχίζει να βρίσκει τους ανθρώπους που θα απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο. Πρόκειται για μια έρευνα που θα διαρκέσει πολλές εβδομάδες». Όλο αυτό το διάστημα εκείνος και οι συνεργάτες του θα βρίσκονται στη Λάρισα.
Πρώτη φορά στην πόλη, τη χαρακτηρίζει όμορφη περπατώντας στους πεζόδρομους. «Πολύ διαφορετική από τη χαώδη εικόνα της Αθήνας» λέει και θυμάται μια πολύ διαφορετική πρωτεύουσα πριν από 30 περίπου χρόνια.
Πολυταξιδεμένος και πολύπειρος. Μισός Κολομβιανός, μισός Αμερικάνος με ζωή στο Τόκυο, το Μπουένος Άιρες, τη Νέα Υόρκη, τη Μαδρίτη και αλλού, Ισπανία, Λιβύη, Πορτογαλία ενώ παράλληλα εργαζόταν σε Νιου Γιορκ Τάιμς, Ουάσινγκτον Ποστ και Φιλαδέλφεια Inquirer. Το 1980 μάλιστα ήταν στην ομάδα που κέρδισε με το μέσο της Φιλαδέλφεια το Βραβείο Πούλιτζερ για τη δουλειά με το πυρηνικό ατύχημα στο νησί των Τριών Μιλίων της Πενσυλβάνια.
«Στην έρευνά μου και γενικά στη διαδρομή μου δίνω μεγάλη βαρύτητα στον τοπικό Τύπο» λέει καθώς ανοίγει με μεγάλο ενδιαφέρον την «Ελευθερία». Του εξηγούμε σελίδα – σελίδα με τι ασχολούμαστε και ρουφάει κάθε λέξη σαν σφουγγάρι.
«Εκεί είναι το μέλλον του έντυπου Τύπου» λέει με σιγουριά: «στον τοπικό Τύπο. Κι αυτό διότι εδώ υπάρχουν ειδήσεις που ο άλλος δεν μπορεί να τις βρει εύκολα σε άλλα μέσα. Η αξία της τοπικής είδησης σε συνδυασμό με τη σοβαρότητα του έντυπου μέσου δεν χάνεται ποτέ» και ζητάει να μάθει πληροφορίες για το πόσοι εργαζόμαστε και τον τρόπο με τον οποίο καλύπτουμε τα ρεπορτάζ.
Μας μιλάει για τη σχολή Φλέτσερ λέγοντάς μας πόσοι και ποιοι Έλληνες πολιτικοί έχουν περάσει από εκεί. Μας μιλάει για τις εμπειρίες του και παράλληλα δείχνει ενδιαφέρον για όσα μας απασχολούν. Ως δημοσιογράφοι και ως πολίτες μιας πόλης όπως είναι η Λάρισα. Σήμερα φεύγει αλλά θα επιστρέψει για να καταγράψει όσα τον ενδιαφέρουν. Μια έρευνα μόλις ξεκίνησε…
Του Κώστα Γκιάστα
