Η υπόθεση εξετάστηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο στην αίθουσα του οποίου ξετυλίχθηκε ένα κουβάρι τραγικών αναμνήσεων. Τότε τα δύο παιδιά, πολύ καλές φίλες και συμμαθήτριες στη Γ΄ Τάξη του 13ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας πνίγηκαν στην πισίνα της κατασκήνωσης (πρώτη μέρα της λειτουργίας) βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειές τους και συγκλονίζοντας όλη την πόλη και την περιοχή.
Όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή. Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων τιμώρησε τον πρώτο και τη δεύτερη κατηγορούμενη ως συνιδιοκτήτες της κατασκήνωσης με ποινή φυλάκισης 6 ετών (4 έτη για κάθε πράξη και έξι συνολικά), ποινή μετατρέψιμη προς 10 ευρώ την ημέρα. Ο αρχηγός της κατασκήνωσης τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 3 χρόνων με τριετή αναστολή. Ίδια ήταν η ποινή για τον γυμναστή - υπεύθυνο επόπτη ασφαλείας της κολυμβητικής δεξαμενής εκείνη την ώρα. Τέλος, τρεις υπάλληλοι της Περιφέρειας Θεσσαλίας τιμωρήθηκαν με 18 μήνες φυλάκιση επίσης με τριετή αναστολή. Οι υπάλληλοι αποτελούσαν την τριμελή επιτροπή εξέτασης καταλληλότητας ακινήτων για χορήγηση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας παιδικών εξοχών και γενικά ιδρυμάτων παιδικής προστασίας.
Ο πρώτος κατηγορούμενος –συνιδιοκτήτης της κατασκήνωσης- τόνισε μεταξύ άλλων στην απολογία του: «Δεν θέλω να πω πως δεν έχω ευθύνη, όμως αυτό που θέλω να αναφέρω είναι πως αν είχαν γίνει αντιληπτές κάποιες παραλείψεις των υφιστάμενων ίσως να μην είχε συμβεί αυτό που έγινε».
Για το γεγονός πως χάθηκαν δύο παιδιά είπε: «Με έχει συντρίψει αυτό» και κατέληξε λέγοντας: «Μακάρι ο Θεός να έπαιρνε εμένα και όχι αυτά τα παιδιά».
Κ.ΓΚΙΑΣΤΑΣ
