Έχει διαστάσεις 200Χ260 μέτρα και εδράζεται πάνω σ' ένα φυσικό ύψωμα. Η διάρκεια ζωής του νεολιθικού οικισμού εκτείνεται από την Αρχαιότερη Νεολιθική Περίοδο έως τη Μέση Νεολιθική (6.500-5.500 π.Χ.).

Αρχικά οι οικίες ήταν ημιυπόγειες, πασσαλόπηκτες καλύβες (αρχές Αρχαιότερης Νεολιθικής). Αργότερα, στα μέσα της 6ης χιλιετίας π.Χ., τα σπίτια κτίζονται ελεύθερα στον χώρο, δηλαδή σε απόσταση το ένα από το άλλο. Οι εξωτερικοί τους τοίχοι έχουν λίθινα θεμέλια με ανωδομή από ξύλα και πηλό (τεχνική pise). Στα τέλη της 6ης χιλιετίας π.Χ. κατασκευάζονται πασσαλόπηκτες καλύβες με εστίες για θέρμανση και μαγείρεμα στο εσωτερικό των σπιτιών, αλλά και στους κοινόχρηστους χώρους. Σε υπαίθριο χώρο, κοντά σ' ένα σπίτι, εντοπίσθηκε και θολωτός φούρνος δίπλα στον οποίο υπήρχε μια ορθογώνια υπερυψωμένη κατασκευή από πηλό, που προφανώς σχετίζεται με την προετοιμασία της τροφής. Κατά τη Μέση Νεολιθική Περίοδο σημειώνεται αλλαγή, τόσο στον προσανατολισμό όσο και στα υλικά δομής των σπιτιών. Κτίζονται με λιθόκτιστα θεμέλια και πηλόκτιστη ανωδομή και αποτελούνται από δύο χώρους. Εκτός από τις εστίες, στο εσωτερικό των σπιτιών απαντούν και πηλόκτιστες κατασκευές κατά μήκος των τοίχων, τα λεγόμενα θρανία. Ο οικισμός του Αχιλλείου εγκαταλείπεται πριν από τα τέλη της Μέσης Νεολιθικής Περιόδου.

* Στοιχεία ελήφθησαν από το λεύκωμα "ΦΑΡΣΑΛΑ - Γνωρίζοντας τη γη του ομηρικού Αχιλλέα".