Ο στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η δυνατότητα της πρόπολης να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του διαβήτη και να αποτρέψει τη διαβητική οστεοπάθεια σε αρουραίους.

Η μελέτη αφορούσε 60 αρουραίους στους οποίους προκλήθηκε διαβήτης με τη χρήση στρεπτοζοτοκίνης και δέκα μη διαβητικούς αρουραίους που χρησιμοποιήθηκαν ως αρνητικοί μάρτυρες.

Το πειραματικό σχέδιο περιέλαβε επτά ομάδες (ν=10 αρουραίοι ανά ομάδα): (1) μη διαβητικοί –αρνητικοί μάρτυρες (2) διαβητικοί χωρίς καμία αγωγή –θετικοί μάρτυρες (3) αγωγή με ινσουλίνη μόνο (4) αγωγή με μια εφάπαξ δόση πρόπολης μόνο (5) αγωγή με διπλή δόση πρόπολης (6) αγωγή με ινσουλίνη και μια εφάπαξ δόση πρόπολης και (7) αγωγή με ινσουλίνη και με διπλή δόση πρόπολης.

Μετά από 6 εβδομάδες αγωγής, οι αρουραίοι θυσιάστηκαν. Υπολογίστηκαν οι αναλογίες βάρους τέφρας μηριαίου προς βάρος μηριαίου και του βάρους μηριαίου προς βάρος σώματος, καθώς και το ασβέστιο, ο φώσφορος και το μαγνήσιο στην τέφρα του μηριαίου. Υπολογίστηκαν επίσης η γλυκόζη αίματος νηστείας, η ινσουλίνη και το γλυκαγόνο του πλάσματος, οι αντιδραστικές ουσίες θειοβαρβιτουρικό οξύ ορού, η παραθορμόνη πλάσματος, και η καλσιτονίνη.

Υπήρξε σημαντική μείωση της γλυκόζης αίματος νηστείας σε όλους τους διαβητικούς αρουραίους που πήραν κάποια αγωγή. Τα καλύτερα όμως αποτελέσματα και ειδικά σε σχέση με τη διαβητική οστεοπάθεια εμφανίστηκαν στην ομάδα που πήρε ινσουλίνη μαζί με πρόπολη.

Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι η πρόπολη έχει μια αξιοπρόσεκτη επίδραση στην ομοιόσταση της γλυκόζης και την αφομοίωση των μετάλλων από τα οστά.