Απόφαση πρωτοφανής στα χρονικά της μεταφρανκικής Ισπανίας, αλλά απολύτως αναμενόμενη ύστερα από το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου υπέρ της ανεξαρτησίας. Ο αποπεμφθείς πρόεδρος της Καταλονίας Κάρλες Πουτζδεμόν κάλεσε σε «δημοκρατική αντίσταση» στην απόφαση της Μαδρίτη για ανάληψη του ελέγχου της περιφέρειας μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της.
Η πυράκτωση της ατμόσφαιρας στη Βαρκελώνη, όταν 500.000 πολίτες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Deutsche Welle, κατέβηκαν στους δρόμους οργισμένοι με την απόφαση της Μαδρίτης, προκαλεί εύλογες ανησυχίες για το τι θα συμβεί όταν οι κεντρικές Αρχές περάσουν στο στάδιο της έμπρακτης υλοποίησης.
Ο Μαριάνο Ραχόι έκανε τα πάντα για να ασφαλίσει τα νώτα του πριν από τον αποφασιστικό τελικό γύρο της σύγκρουσης, μετά την αποσχιστική κίνηση από την ηγεσία της Βαρκελώνης. Στο εσωτερικό μέτωπο εξασφάλισε όχι μόνο την έγκριση της Γερουσίας, αλλά και τη στήριξη τόσο των Σοσιαλιστών όσο και των φιλελεύθερων Ciudadanos.
«Είναι πολύ σαφές πως ο καλύτερος τρόπος να υπερασπιστούμε τα κέρδη που έχουμε αποκομίσει μέχρι τώρα είναι η δημοκρατική αντίσταση στο άρθρο 155», ανέφερε ο Πουτζδεμόν σε σύντομη δήλωσή του δεσμευόμενος επίσης ότι θα συνεχίσει να «εργάζεται για την οικοδόμηση μιας ελεύθερης Καταλονίας».
Ο Πουτζδεμόν δεν είχε μιλήσει μετά την ανακοίνωση της αποπομπής του, την οποία αποφάσισε η Μαδρίτη μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας από το κοινοβούλιο της Καταλονίας. Ο γενικός εισαγγελέας της Ισπανίας Χοσέ Μανουέλ Μάθα ζήτησε την απαγγελία κατηγοριών για εξέγερση, στασιασμό και διασπάθιση δημοσίου χρήματος κατά των αυτονομιστών ηγετών της Καταλονίας πράγμα το οποίο και έγινε, προκαλώντας την φυγή του ηγέτη των αποσχιστών στις Βρυξέλλες, προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη.
Ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος VI αποφάσισε να πάρει ολοκληρωτικά το μέρος της κυβέρνησης, με μία ομιλία που θα προκαλέσει τη βίαιη επέμβαση στην Καταλονία, που κλείνει την πόρτα στο διάλογο και που αποκλείει τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Καταλονίας, καθώς επίσης ένα σημαντικό μέρος των πολιτών της Ισπανίας. Σε μία ιστορική στιγμή για τη χώρα απέτυχε εντελώς κυρίως απέναντι σε αυτούς που τον εμπιστεύθηκαν, για να μην οδηγηθεί η Ισπανία στο γκρεμό.
Η κατάσταση στη χώρα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Ποτέ πριν δεν ήταν σκοτεινότερο το μέλλον της Ισπανίας τόσο μακροπρόθεσμα, όσο και βραχυπρόθεσμα. Οι Πολίτες είναι όμηροι μίας τοπικής κυβέρνησης και μίας εθνικής οι οποίες αποτελούνται από ανεύθυνους, ανίκανους και εμπρηστές πολιτικούς.
Από τη μία πλευρά είναι οι αυτονομιστές, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι για την ορθότητα των πράξεων τους, τοποθετώντας τον εθνικισμό των λίγων πάνω από την κοινωνία των πολλών, και ενώ γνωρίζουν πως όλοι θα πληρώσουν υψηλό τίμημα, αδιαφορούν παντελώς. Από την άλλη πλευρά ένας πρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος προσπαθεί να πείσει πως η απραξία του είναι στρατηγική οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή. Ένας πρόεδρος που προβοκάρισε αυτήν την κρίση με μία φτηνή κομματική τακτική. Ένας πρόεδρος που διαχειρίσθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο την κρίση, ρίχνοντας επί πλέον λάδι στη φωτιά. Ένας πρόεδρος που για να διατηρήσει την εξουσία του, και με μοναδικό του κριτήριο τα κομματικά του συμφέροντα, κατέστρεψε την αξιοπιστία όλων εκείνων των Θεσμών που θα έπρεπε σήμερα να βρουν μία λύση για την κρίση.
Πριν από μέρες έβαλε στο παιχνίδι του και τη Βασιλεία στο καζίνο, στο οποίο παίζεται η προσωπική του πολιτική επιβίωση. Το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα φαίνεται αναπόφευκτο. Οι αυτονομιστές συζητούν αυτές τις ημέρες δύο εναλλακτικές δυνατότητες: το δρόμο που πρέπει να πάρουν για την ανεξαρτησία τους ή τη σύγκρουση, που πρέπει όμως να εμποδίσουν με διαπραγματεύσεις.
Οι απαντήσεις του Βασιλιά και της κυβέρνησης προσέφεραν ακριβώς τα επιχειρήματα σε αυτούς οι οποίοι υποστηρίζουν την οριστική απόσχιση. Μετά την παραβίαση του ισπανικού νόμου, το Κοινοβούλιο της Καταλονίας θα ακολουθήσει το δικό του νόμο, ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία της περιοχής σύμφωνα με τον (παράνομο) νόμο της μετάβασης και με το επιχείρημα του δημοψηφίσματος, στο οποίο πάνω από το 50% των εκλογέων δεν συμμετείχε.
Η κυβέρνηση της Ισπανίας απάντησε με το άρθρο 155 του Συντάγματος, δηλαδή αναστολή της αυτονομίας της Καταλονίας και ενδεχομένως με το άρθρο 116 που συνεπάγεται κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το πώς θα εφαρμοσθούν όλα αυτά στην πράξη, αυτό είναι άλλο θέμα.
Με δεδομένο τώρα το ότι το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας ήταν σε θέση να προστατεύσει εκατοντάδες εκλογικά κέντρα, μέλει να δούμε πώς θα αντιδράσει για να προστατεύσει την κυβέρνηση του από τη συλλογική σύλληψη των μελών του. Η αστυνομία, ενδεχομένως και ο στρατός, θα προσπαθήσουν να καταλάβουν με τη βία τους δρόμους. Η αστυνομική βία του προηγούμενου μήνα θα φαίνεται σαν αστείο, σε σύγκριση με αυτά που πρόκειται να συμβούν τις επόμενες ημέρες.
Εάν η βία είναι η λύση που επιλέγει ο M. Rajoy, τότε η βία θα νικήσει επειδή από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει στρατός. Ο αρχηγός και οι υπόλοιποι ηγέτες των αυτονομιστών θα συλληφθούν και η κοινωνία της Καταλονίας, όπως επίσης της Ισπανίας, θα καταστραφούν εντελώς, πιθανότατα ανεπανόρθωτα, ολισθαίνοντας σε ένα αγεφύρωτο μίσος εκατέρωθεν!
Όταν ο Rajoy κέρδισε τις εκλογές, οι αυτονομιστές αποτελούσαν μόνο το 11% της Βουλής, και σήμερα έχουν αγγίξει το 48%. Εάν διεξάγονταν νέες εκλογές, σίγουρα θα είχαν την πλειοψηφία αφού η ίδια η κυβέρνηση τους προσέφερε κάθε νομιμότητα, κάθε αξιοπιστία και όλα τα επιχειρήματα που χρειάζονται. Είναι γεγονός πως η σημερινή γενιά θα βιώσει μία ανεξάρτητη Καταλονία, χάρη στον M. Rajoy. Χάρη στο χειρότερο πρόεδρο στην ιστορία της Ισπανίας. Σε διεθνές επίπεδο, οι καταλανοί έμειναν εντελώς μόνοι. Ολοι οι ηγέτες των χωρών της Ε.Ε. στάθηκαν στο πλευρό του Ραχόι, καθώς ουδείς θα ήθελε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με κίνδυνο να ενεργοποιηθούν εθνοτικά ρήγματα και σε άλλες περιοχές της Ε.Ε.
* Του Ντίνου Ζήσου
