Μεγάλες ευθύνες

Η καταστροφή που χτύπησε την Ανατολική Αττική οφείλεται σε έναν συνδυασμό κυβερνητικής προχειρότητας, αυτοδιοικητικής υποβάθμισης και διοικητικής διάλυσης. Δεκαετίες τώρα παρακολουθώ σαν δημοσιογράφος την αυτοκαταστροφή της χώρας, η οποία, με το πέρασμα του χρόνου, επιταχύνεται και παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τεράστιες ευθύνες για τον αριθμό των νεκρών, των τραυματιών και το ύψος των υλικών ζημιών γιατί δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να προλάβει αυτό που όλοι περιέγραφαν και θεωρούσαν εξαιρετικά πιθανό να συμβεί.

Η έλλειψη προετοιμασίας σε ό,τι αφορά στην πυρόσβεση, η οποία επισημάνθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα ΜΜΕ τα προηγούμενα χρόνια, δεν αντιμετωπίστηκε από την κυβερνητική ηγεσία. Αντί να λάβει υπόψη τις παρατηρήσεις των επικριτών της πέρασε στην πολιτική αντεπίθεση κρύβοντας τα προβλήματα και ωραιοποιώντας την κατάσταση. Η καταστροφή που προηγήθηκε στη Δυτική Αττική, στην περιοχή της Μάνδρας, ανέδειξε την έλλειψη πολιτικής πρόβλεψης και κυβερνητικού συντονισμού και την ουσιαστική ανυπαρξία της περιφερειακής αυτοδιοίκησης και της πολυσυζητημένης κ. Δούρου.

Έχουν μεταβιβαστεί πολλές αρμοδιότητες σε επίπεδο Περιφέρειας, η οποία, θεωρητικά, έχει και την ευθύνη του συντονισμού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και έκτακτων καταστάσεων. Φαίνεται ότι η θεωρία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, γι’ αυτό οι αρμόδιοι συνήθως δηλώνουν, μετά από κάθε καταστροφή, αναρμόδιοι, προσπαθώντας να μεταβιβάσουν τις ευθύνες που μπορεί να τους ανήκουν σε κάποιους άλλους. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιδράσει επικοινωνιακά στην καταστροφή στη Δυτική Αττική με ένα πρόχειρο και βιαστικό «αναπτυξιακό» συνέδριο, ενώ προχώρησε στην ίδια άσκηση επικοινωνίας και στην Ανατολική Αττική με «αναπτυξιακό» συνέδριο, το οποίο έδινε προτεραιότητα στην οικιστική αναβάθμιση, στη δασοπροστασία και στην πυρόσβεση.

Λόγια χωρίς συνέχεια σε επίπεδο πολιτικής, από κυβερνητικά στελέχη τα οποία έχουν αποκτήσει ειδίκευση στην πολιτική και, στη συνέχεια, κυβερνητική φλυαρία. Δεν υπάρχει σοβαρή πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος, οικιστικής ανάπτυξης χωρίς καταστροφές και κινδύνους, προστασίας των δασών, δημιουργίας υποδομής για την πυρόσβεση. Δεν υπάρχουν επίσης σχέδια έκτακτης ανάγκης, σύστημα συντονισμού των διαφόρων υπηρεσιών, ούτε φυσικά υπάρχει σχέδιο εκκένωσης περιοχών σε περίπτωση που το επιβάλουν οι συνθήκες. Όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα, γι’ αυτό άλλωστε οι καταστροφές επαναλαμβάνονται σε ολοένα μεγαλύτερη κλίμακα. Οι συνθήκες έχουν γίνει πιο σύνθετες εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής και η συνέχιση της γνώριμης ρουτίνας οδηγεί σε μεγάλες καταστροφές και ανθρώπινα δράματα.

«Κάηκε» η προπαγάνδα

Στην Ανατολική Αττική «κάηκε» η κυβερνητική προπαγάνδα περί εξόδου από τη μνημονιακή λιτότητα και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας των πολιτών. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί αποτελεσματικά το δύσκολο τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο και πλησιάζει στο τέλος της τετραετίας αφήνοντας τεράστιες εκκρεμότητες, μεταξύ των οποίων και τα νέα μέτρα για το 2019-2020. Προσπάθησε να ισορροπήσει πολιτικά με διάφορους τρόπους. Επινόησε το αφήγημα της «καθαρής» εξόδου δημιουργώντας προσδοκίες για άμεση βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Στη συνέχεια προσπάθησε να ενισχύσει τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ πολώνοντας το κλίμα για το «Μακεδονικό» και αναφερόμενη συνεχώς σε ακροδεξιούς ή και Ρώσους πράκτορες, οι οποίοι υπονομεύουν τα επιτεύγματά της και επιδιώκουν την αποσταθεροποίησή της.

Χωρίς αξιόπιστο οικονομικό αφήγημα και αντιμέτωπη με μία εντυπωσιακή πολιτική απομόνωση σε ό,τι αφορά στη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, η κυβέρνηση έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε τις αναγκαίες δυνάμεις για να συνεχίσει την προσπάθεια. Ακόμη και οι ομιλίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ή η παρουσία του στη ΔΕΘ έχουν εξελιχτεί σε εξαιρετικά σύνθετες υποθέσεις, αρμοδιότητας περισσότερο των αρχών Ασφαλείας και λιγότερο των πολιτικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των υποστηρικτών του. Σε αυτό το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα προστέθηκε η καταστροφή στην Ανατολική Αττική για να ενισχύσει την εικόνα μιας εξουσίας που είναι εξαιρετικά προβληματική και δεν προσφέρει βασικές εγγυήσεις, ακόμα και για την περιουσία και τη ζωή τους, στους πολίτες.

Σε αυτές τις συνθήκες το Μαξίμου στερείται της δυνατότητας οποιουδήποτε πολιτικού σχεδιασμού. Στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της τραγικής απομυθοποίησης της κυβέρνησης της… ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Από τον Γιώργο Κύρτσο