Για το προσφυγικό υποστηρίζει ότι: «Οι παράνομοι εισβολείς έχουν δύο επιλογές: ή εφαρμόζεται ο ισχύων νόμος που προβλέπει σύλληψη, δίκη, φυλάκιση, πρόστιμο και απέλαση ή δέχονται ένα εισιτήριο one way για τη χώρα της επιλογής τους, εκτός Ευρώπης και φεύγουν τώρα».

Ο κ. Τζήμερος αποκλείει προεκλογικές συνεργασίες για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, δηλώνει «αντικρατιστής φιλελεύθερος», αλλά τονίζει ότι «μετεκλογικά «αν ο Κυριάκος αποφασίσει να κάνει πραγματικές δομικές μεταρρυθμίσεις και όχι ψιλομερεμέτια θα τον στηρίξουμε».

Συνέντευξη στη Λένα Κισσάβου

* Κύριε Τζήμερε, εξεπλάγησαν αρκετοί με την αντίθεσή σας στη συμφωνία των Πρεσπών. Ποια, κατά τη γνώμη σας, θα έπρεπε να είναι η στάση της Ελλάδας σε ένα θέμα ανοιχτό επί τόσα χρόνια;

- «Γιατί εξεπλάγησαν; Είμαστε το μόνο μεταρρυθμιστικό κόμμα που έχει ψηλά στην ατζέντα του τα εθνικά θέματα, τα οποία η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς υποβάθμισε και δαιμονοποίησε, ταυτίζοντας τη φιλοπατρία με τον σωβινισμό. Συνεργάτες της, σ’ αυτό το εθνικό έγκλημα, είναι η ενδοτικότητα και η μαλθακότητα της τάχα μου δεξιάς. Και φτάσαμε να θεωρούμε επιτυχία το ότι ένα κρατίδιο – ντίσνεϊλαντ με ιστορία 27 ετών κλέβει μια ιστορία 2.500 ετών και με μια υπογραφή μάς πετάει στο καναβάτσο.

Πάλι καλά που μας επιτρέπει να έχουμε μια επαρχία που ονομάζεται (Νότια, πλέον) Μακεδονία με κατοίκους που μιλάνε μια... ξένη γλώσσα, τα... Ελληνικά και έχουν... χάσει την εθνική τους ταυτότητα καθώς αισθάνονται... Έλληνες, ενώ οι Σλάβοι της γείτονος είναι οι γνήσιοι Μακεδόνες και το βουλγαρικό ιδίωμα που χρησιμοποιούν είναι η... εξέλιξη της γλώσσας του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Για να μην αναφερθώ στη ζημιά για την οικονομία της Μακεδονίας από τον προσδιορισμό «Μακεδονικό» που θα χρησιμοποιούν πλέον οι Σκοπιανοί για όλα τα προϊόντα τους. Όλο αυτό θα ήταν νούμερο επιθεώρησης στο «Δελφινάριο» αν δεν ήταν εθνική τραγωδία.

Όμως, ναι, το θέμα έμενε για χρόνια ανοιχτό. Γιατί; Επειδή από την αρχή η χώρα υιοθέτησε μια θέση - αδιέξοδο: την ονομασία έναντι όλων, το γνωστό πια erga omnes.

Όταν λες: δέχομαι μόνο ένα όνομα για να το χρησιμοποιούν και οι Σκοπιανοί στο εσωτερικό τους, αλλά αυτό δεν θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, πρέπει να πεις και πώς θα πεισθούν να το κάνουν.

Με εξωτερικές πιέσεις αποκλείεται. Ακόμα και το 1991, δύο γενιές είχαν μεγαλώσει ήδη με το παραμύθι της μακεδονικής καταγωγής. Δεν υπήρχε περίπτωση κυβέρνηση των Σκοπίων να υιοθετούσε πλήρη αλλαγή του ονόματος και να μην έπεφτε. Ο άλλος τρόπος είναι ο πόλεμος. Τον προτιμούσαμε; Ποια είναι, λοιπόν, η λύση; Η διπλή ονομασία! Οι Σκοπιανοί θα ονομάζονται στο εσωτερικό τους όπως θέλουν, θα μπορούν να ντυθούν αρχαίοι και να κυκλοφορούν με μια σάρισα στο χέρι ο καθένας, αλλά όλος ο υπόλοιπος κόσμος, η Ελλάδα και οι διεθνείς οργανισμοί θα τους ονομάζουν «Σκόπια» ή «Νότια Σερβία» ή «Παιονία» ή ό,τι θέλουν τέλος πάντων που δεν θα έχει καμία σχέση με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του. Το 1991 αυτό ήταν πολύ εύκολο να το πετύχουμε. Έπρεπε όμως η ελληνική διπλωματία να σηκώσει τα μανίκια και να οργώσει την υδρόγειο, αξιοποιώντας τον απόδημο ελληνισμό, το lobbying, το πολιτικό marketing, πείθοντας πολιτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους ότι πρόκειται για μια πρωτοφανή παραχάραξη της ιστορίας και για μόνιμο παράγοντα αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια. Το υλικό, με τους αλυτρωτικούς χάρτες και τα σχολικά βιβλία, οι Σκοπιανοί μάς το έδιναν στο πιάτο. Κι αν είχαμε μια σοβαρή κυβέρνηση θα μπορούσαμε μετά από 5 χρόνια σκληρής και μεθοδικής δουλειάς να πετύχουμε έναν τέτοιο στόχο. Όμως μετά την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ χάνουμε το μεγαλύτερο διπλωματικό «ατού»: την απειλή του βέτο. Διότι ακόμα κι αν η Ελληνική Βουλή δεν επικυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως FYROM. Και εμείς θα είμαστε στριμωγμένοι ξανά στη γωνία.

Η συμφωνία, λοιπόν, όπως και να εξελιχθεί το θέμα, είναι μια εθνική ήττα τεραστίων διαστάσεων. Πάντως είναι το ένα από τα δύο θέματα (το άλλο είναι το μεταναστευτικό) στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τις προεκλογικές του θέσεις. Όσοι τον ψήφισαν ήξεραν ότι εδώ και χρόνια είχε, ως κόμμα, αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία.

Ούτε καν “Βόρεια”. Το παρέβλεψαν αυτό και τον ψήφισαν για να τους πιστολιάσει το δάνειο. Να όμως, που πιστόλιασε τη χώρα.

* Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι τον Αύγουστο θα έχουμε μια «καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια. Αντίθετα η αντιπολίτευση κάνει λόγο για χρόνια επιτροπεία. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

- «Πρόκειται για μια άλλη τεράστια απάτη του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι ξέρουν αριθμητική, δημοτικού έστω, μπορούν να καταλάβουν ότι το κρίσιμο στοιχείο σε ένα δάνειο είναι το επιτόκιο. Μεγάλο επιτόκιο ίσον μεγάλος τόκος, ίσον δυσβάσταχτο δάνειο.

Μικρό επιτόκιο ίσον ανύπαρκτο δάνειο, ειδικά αν το κύριο ζητούμενο δεν είναι η αποπληρωμή, αλλά η εξυπηρέτηση, δηλαδή το να δανείζεσαι ξανά για να ξεπληρώνεις τα παλιά δάνεια, όπως κάνουν όλα τα κράτη του κόσμου. Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης, όσο βρισκόμασταν «στα μνημόνια», μας δάνειζαν με επιτόκιο πολύ χαμηλότερο από τη μονάδα. Οι αγορές, πριν την κρίση, μάς δάνειζαν με επιτόκιο γύρω στο 5%. Όμως το επιτόκιο δεν το διαπραγματεύεσαι. Στο κόβει κοστουμάκι ο δανειστής – επενδυτής, ανάλογα με το πόσο φερέγγυο σε θεωρεί. Η Ιαπωνία έχει ένα θηριώδες χρέος, το 250% του ΑΕΠ της, αλλά δανείζεται με επιτόκιο σχεδόν μηδενικό. Γιατί; Διότι οι αγορές θεωρούν σίγουρο ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Βγαίνοντας λοιπόν η Ελλάδα από τη θερμοκοιτίδα της Ε.Ε., το μόνο που θα πετύχει είναι να υποκαθιστά το «φτηνό» χρέος στην Ε.Ε. με το «ακριβό» χρέος στις αγορές.

Άρα, να χρειάζεται όλο και μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα για να πληρώνει τους τόκους. Ουσιαστικά, η «καθαρή» έξοδος είναι είσοδος σε έναν νέο φαύλο κύκλο υπανάπτυξης και αύξησης του χρέους, ο οποίος το 2021 θα δημιουργήσει μια νέα, πραγματική αυτή τη φορά, χρεοκοπία χωρίς το δίχτυ ασφαλείας της Ε.Ε., η οποία είναι προφανές ότι απηύδησε από το «είπα – ξείπα» όλων των κυβερνήσεων της κρίσης και μας έχει αφήσει στην τύχη μας. Κι ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να πουλήσει το παραμύθι της καθαρής εξόδου, η αντιπολίτευση λανσάρει ένα άλλο παραμύθι: της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων κατόπιν... διαπραγματεύσεων.

Δηλαδή μας λέει ότι θα διαπραγματευθεί για να συνεχίσουμε να φεσώνουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ακόμα περισσότερο από όσο τα έχουμε φεσώσει μέχρι σήμερα. Το 3,5% καλύπτει, μόλις και μετά βίας, τους τόκους. Κανένας δεν μιλάει με ειλικρίνεια στους πολίτες. Όλοι, κόκκινοι, πράσινοι και μπλε προσπαθούν και κατασκευάσουν μια μαγική ευχάριστη εικόνα, που φυσικά είναι καραμπινάτη απάτη».

* Ποια είναι η θέση της «Δημιουργία, Ξανά» για μερικά καίριας σημασίας ζητήματα, όπως είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος.

- «Το Σύνταγμα χρειάζεται πολλές και βαθιές αλλαγές, προς την κατεύθυνση ενός πιο φιλελεύθερου κράτους (π.χ. Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων), με πραγματική διάκριση εξουσιών (π.χ. οι υπουργοί να είναι εξωκοινοβουλευτικοί), μηχανισμούς εξισορρόπησης και έλεγχου (π.χ. Συνταγματικό Δικαστήριο) και όρους λειτουργίας του πολιτεύματος που δεν θα προκαλούν βραχυκυκλώματα (όπως είναι η προσφυγή σε εκλογές λόγω μη εκλογής ΠτΔ με ρόλο καθαρά διακοσμητικό). Το υπάρχον Σύνταγμα είναι απηρχαιωμένο και δυσλειτουργικό, υπόβαθρο για πολλές από τις κακοδαιμονίες μας».

* Ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας;

- «Σε αντίθεση με διάφορα γκρουπούσκουλα που υποδύονται τον φιλελεύθερο, εμείς δεν είμαστε κατά της Εκκλησίας. Αναγνωρίζουμε τον πνευματικό, παρηγορητικό και φιλανθρωπικό της ρόλο. Όμως είναι προς το καλό και της Εκκλησίας και του Κράτους, να λειτουργούν ανεξάρτητα και αυτεξούσια.

Ένα σύγχρονο κράτος πρέπει να είναι ανεξίθρησκο και κοσμικό.

Όταν ο ένας ανακατεύεται στα χωράφια του άλλου, μόνο προβλήματα δημιουργούνται. Δεν έχει καμιά δουλειά, για παράδειγμα, ο Υπουργός Παιδείας, να εγκρίνει την εκλογή του Αρχιεπισκόπου και δεν έχει καμιά δουλειά ο Αρχιεπίσκοπος να ορίζει ποια στοιχεία ταυτοπροσωπίας θα περιέχουν οι ταυτότητες. Είναι αυτονόητο ότι κάθε Εκκλησία θα πληρώνει εκείνη, από τις συνδρομές των μελών της, τους λειτουργούς της και όχι ο φορολογούμενος. Ο διαχωρισμός, που επιβάλλεται να γίνει, δεν θα είναι τραυματικός, όπως ένα διαζύγιο, αλλά απελευθέρωση και των δύο πλευρών από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της άλλης».

* Για το μεταναστευτικό;

- «Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες από το 2011, και δεχθήκαμε ποτάμια λάσπης γι’ αυτές από την πολιτική κορεκτίλα: είναι πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που ένα κράτος δέχεται κανονική εισβολή κατακλυσμιαίων διαστάσεων και όχι μόνο δεν αντιστέκεται αλλά χρηματοδοτεί τον εισβολέα!

Κράτος που ανοίγει τα σύνορά του και δεν τιμωρεί, όπως προβλέπει ο νόμος, τους παρανόμως εισελθόντες έχει ήδη αυτοκαταργηθεί.

Όσο φιλάνθρωπος και να είσαι, είναι αδύνατον η Ε.Ε. και πολύ περισσότερο η παραπαίουσα Ελλάδα να δεχθεί ορδές εκατομμυρίων τυχοδιωκτών από Ασία και Αφρική που μυρίστηκαν τζάμπα φαγητό και επιδόματα. Οι πραγματικοί πρόσφυγες πολέμου, οι Σύριοι νοικοκυραίοι που έφυγαν επειδή βομβαρδίστηκαν τα σπίτια τους ήταν μια ελάχιστη μειονότητα.

Αν η «Δημιουργία, ξανά!» ήταν κυβέρνηση θα έδινε στους παράνομους εισβολείς δύο επιλογές: ή εφαρμόζεται ο ισχύων νόμος που προβλέπει σύλληψη, δίκη, φυλάκιση, πρόστιμο και απέλαση ή δέχονται ένα εισιτήριο one way για τη χώρα της επιλογής τους, εκτός Ευρώπης, και φεύγουν τώρα. Και μέχρι να φύγουν θα είναι υπό κράτηση, όπως, ξαναλέω, προβλέπει ο νόμος για το αδίκημα της παράνομης εισόδου στο έδαφος της χώρας».

* Η μεταρρύθμιση του «Κλεισθένη»;

- «Μου θυμίζει την «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη: «Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους». Καλλικράτης και Κλεισθένης είναι άθλια νομοθετήματα που διαιωνίζουν ένα εντελώς στρεβλό διοικητικό σύστημα, στο οποίο κανένας δεν είναι υπεύθυνος, όλοι μπερδεύονται στα πόδια όλων και οι εργασίες γίνονται στον εκατονταπλάσιο χρόνο απ’ αυτόν που θα χρειαζόμαστε εσείς κι εγώ, και με πολλαπλάσιο κόστος φυσικά. Η "Δημιουργία, ξανά!" προτείνει απόλυτη αποκομματικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών με ένα νέο εκλογικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο θα ψηφίζεις ξεχωριστά τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο και ξεχωριστά τους συμβούλους από ένα άλλο ενιαίο ψηφοδέλτιο, χωρίς να είναι υποχρεωτικό να ανήκουν σε κάποιον συνδυασμό».

* Οι εκλογικές επιδόσεις της «Δημιουργίας Ξανά», ειδικά στις προηγούμενες εκλογές, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ήταν αντιστρόφως ανάλογες της απήχησης των θέσεών σας. Ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών ποια είναι στρατηγική του κόμματος; Αυτόνομη κάθοδος παντού ή υπάρχουν περιθώρια και προεκλογικών συνεργασιών;

- «Το καλό, το οποίο αναγνωρίζετε με την ερώτησή σας, είναι ότι ο πολιτικός μας λόγος τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του κρατισμού και έχει πλέον απήχηση ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από το αναιμικό ποσοστό των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015, που επιτεύχθηκε σε κλίμα άγριας πόλωσης και δεν είναι αντιπροσωπευτικό, υπάρχει το 3% που πήραμε στις εκλογές της Περιφέρειας Αττικής και εκλέξαμε δύο συμβούλους και το 2,2% που πήραμε στις εκλογές του 2012, στην πρώτη μας εμφάνιση, πριν ξεκινήσει ένας χυδαίος πόλεμος λάσπης από δεξιά κι αριστερά. Η μαγιά των στελεχών και των συνοδοιπόρων υπάρχει σε όλη τη χώρα και ήδη, εδώ και έναν χρόνο, το δυναμικό της Δημιουργίας αυξάνεται εκθετικά. Η δημοσκόπηση της zougla μάς έδωσε σε σταθμισμένο δείγμα 7082 ατόμων 3,6%. Όμως προεκλογικές συνεργασίες είναι αδύνατον να γίνουν. Εμείς είμαστε αντικρατιστές φιλελεύθεροι και όλοι οι άλλοι είναι κρατιστές του πελατειακού συστήματος. Μετεκλογικά, αν ο Κυριάκος αποφασίσει να κάνει πραγματικές δομικές μεταρρυθμίσεις και όχι ψιλομερεμέτια θα τον στηρίξουμε. Αν όχι, θα συνεχίσουμε να τραβάμε κουπί μέχρι η Ελλάδα να γίνει ένα σοβαρό σύγχρονο δυτικό κράτος που θα σέβεται τους πολίτες της».