Έχουν ντύσει στα λευκά όλη την πλάση, δίνοντας παράξενα φανταστικά σχήματα στο καθετί. Στα δέντρα στις γλάστρες του κήπου, στους αυλόγυρους, στις στέγες, τα αυτοκίνητα, όλα μοιάζουν παραμυθένια... Ανυπέρβλητη ομορφιά!
Οι λιγοστοί διαβάτες με τις κουκούλες στο κεφάλι, κασκόλ, γάντια ή χωμένα τα χέρια βαθιά στις τσέπες, προχωρούν ένας πίσω από τον άλλον, προσεχτικά και χάνονται στη στροφή του δρόμου. Ησυχία, αθόρυβη έρημη σχεδόν η πόλη. Ασυναίσθητα ξυπνούν μνήμες από χειμώνες των παιδικών της χρόνων.
Τότε όλη η γειτονιά είχε τη μέριμνα του αποχιονισμού. Πρωί πρωί με τα φτυάρια στα χέρια άνοιγαν δρόμους σε χιόνι πάνω από το γόνατο ή και τη μέση τους, κι όπου ήταν απάνεμο έφθανε στις στέγες των σπιτιών... και οι κρουσταλλένιοι σταλακτίτες πότε "βασιλικοί πολυέλαιοι" και άλλοτε οπλοστάσιο... (χατζάρια)
Στο περιβόλι τα δέντρα λύγιζαν από το βάρος του χιονιού. Τα γκαραβέλια (ψαρόνια), οι τσίχλες στρωμένα πάνω στο χιόνι, οι κοκκινολαίμηδες από φράχτη σε φράχτη να ψάχνουν για τροφή και κατάλυμα. Θυμάται τις παγίδες που έστηναν στα πουλιά με τα γειτονόπουλα, ενώ ο πατέρας με τους θείους να κυνηγούν μπεκάτσες, κοτσύφια με δίκαννα και φλόμπερ.
Το βράδυ όλοι γύρω από τη θαλπωρή και το τριζοβόλημα του τζακιού να τα απολαμβάνουν ευωδιαστά ψημένα στη μασίνα της κουζίνας με καλό κρασί, κάστανα, σουτζούκια, με τραγούδια και όμορφη παρέα φίλων και γειτόνων.
Τι γλυκές νύχτες! Τότε οι γιαγιάδες διηγιόνταν του κόσμου τα παραμύθια και οι νέες έκαναν έργα Τέχνης σαν έρχονταν ο γλυκός ύπνος στα βλέφαρα, στρωματσάδα στη φλοκάτη...
Ναι! μα περιβάλλονταν όλα από αγάπη... Γνώριζαν το νόημα και τις αξίες της ζωής, που χάθηκαν στο όνομα της προόδου...
Ανατρίχιασε η κυρία Φιλιώ, έχασε το χαμόγελο και τις όμορφες εικόνες των αναμνήσεων.
- Να πάρει 'ευχή, σήμερα δεν ζεσταίνει καθόλου αυτό το κλιματιστικό, κρυώνω... Δυστυχώς το πετρέλαιο πωλείται πλέον σε "μπουκαλάκια και τιμές αρωμάτων". Τα καλοριφέρ μας έμειναν αναμνηστικά μιας άλλης εποχής, της ευμάρειας... Όσο για τις σωληνώσεις του αερίου, είναι για "διακόσμηση", γιατί σε πολλές περιπτώσεις αποδείχτηκαν ανεπαρκείς...
- Επιπλέον στα οικονομικά μέτρα που μας έχουν επιβάλει, ήρθε να συμπληρώσει κι ο δριμύς χειμώνας, σχολιάζει μουρμουρίζοντας.
- Γκούχου... γκούχου... ακούγεται ο κυρ Παναγιώτης από το διπλανό δωμάτιο που ταλαιπωρείται μέρες τώρα από γρίπη.
- Φιλιώωω... θα ήθελα κάτι ζεστό!
- Σε λίγο θα 'ναι έτοιμο, κι ενώ ετοιμάζει το χαμομήλι, πιέζει το τηλεκοντρόλ να ακούσει δελτίο καιρού.
Η εικόνα που προβάλλει στα μάτια της την σοκάρει. Τι ντροπή! Μια μικρή εστία φωτιάς, ολόγυρα πρόσφυγες - μετανάστες, να προσπαθούν να ζεστάνουν τα παγωμένα χέρια τους κι ένας δίπλα τους να περπατά στο χιόνι ξυπόλυτος, βουρκώνει...
Θεέ μου!... ψιθυρίζει, αν όχι εμάς λυπήσου εκείνους που δεν έχουν που την «κεφαλή κλίνη», και στείλε τον λαμπρό σου ήλιο να λιώσει τα χιόνια, να φωτίσει τους ιθύνοντες και να ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων...

Χρυσαυγή Καπέλλα - Παπαδημητρίου