Κι αυτό, γιατί οι παραπάνω αξίες με προεξάρχουσα αυτή της φιλοξενίας είναι βαθιά καταχωρημένες στο DNA μας. Γι αυτό και δεν χάνονται. Γι αυτό και μας ξυπνούν κάθε φορά που βρισκόμαστε απέναντι σε κυνηγημένους και χτυπημένους απ` την αγριότητα του πολέμου συνανθρώπους μας. Σε ατέλειωτα καραβάνια προσφύγων προερχόμενα από φλεγόμενες περιοχές. Ψάχνοντας απεγνωσμένα την ελπίδα. Την οποία μόνον άνθρωποι μπορούν να τη δώσουν. Άνθρωποι προικισμένοι με την αξία της φιλοξενίας.
Αυτό, ακριβώς, κάνουν και οι σημερινοί Έλληνες. Ενεργούν ως σύγχρονοι καλοί Σαμαρείτες. Γιατί πιστεύουν ότι μία είναι η προσφυγιά και μία η ανθρωπιά για όλους. Κι αυτή εκδηλώνεται ποικιλότροπα: Με την αυτοθυσία των ανδρών του λιμενικού σώματος, την ατομική και συλλογική δράση διασωστών, την προσφορά γιατρών και νοσηλευτών, τον αγώνα του φτωχού βαρκάρη, το νανούρισμα μωρών από γερόντισσες στ` ακριτικά νησιά του Αιγαίου, που αποτελούν τις πύλες εισόδου προς την ελπίδα για την σωτηρία των προσφύγων…
Και η αξία της φιλοξενίας που εκδηλώνεται εκ μέρους των Ελλήνων δεν είναι γέννημα της στιγμής. Αλλά έχει την αρχή της στην αρχαιότητα. Στους προγόνους μας, οι οποίοι ήσαν περιβόητοι για την φιλοξενία τους. Και μάλιστα στο βάθρο των αξιών αυτή κατείχε την υψηλότερη θέση. Σύμφωνα δε με τη μυθολογία η αρετή αυτή είχε πατέρα το Δία. Ο οποίος γι αυτόν το λόγο ονομαζόταν και ξένιος Ζευς. Υποστηρίζεται ακόμα ότι, όταν κάποιος ξένος ερχόταν σ` έναν τόπο, πρώτα του έδιναν τροφή και μετά τον ρωτούσαν από πού ερχόταν και τι ήθελε.
Πέραν όμως αυτών είμαστε και ορθόδοξοι χριστιανοί και ως τέτοιοι έχουμε ως θεμελιακή αξία την φιλοξενία. Αποτέλεσμα της άδολης αγάπης μας στον άνθρωπο. Η οποία αποτελεί και την απόδειξη της αγάπης μας προς το Θεό.
Σήμερα στους δύσκολους καιρούς της κρίσης και της προσφυγιάς, φαίνεται καθαρά, όπως και παραπάνω τονίσαμε, η εμμονή του δοκιμαζόμενου Έλληνα στην υπέρτατη αυτή αξία. Τη βλέπουμε να εκδηλώνεται στους διαρκώς καταφθάνοντες πρόσφυγες στα νησιά μας, όπου οι Έλληνες νησιώτες από τον νέο μέχρι τον γέροντα και τη γερόντισσα ενεργούν ως σύγχρονοι σωτήρες. Γιατί δεν ξεχνούν την ιστορία. Την αναφορά της στα γεγονότα της προσφυγιάς, που επακολούθησαν την Μικρασιατική καταστροφή. Την οποία βίωσαν, πολύ σκληρά οι πρόγονοι πολλών εξ αυτών. Αυτή τους καθοδηγεί και τους οδηγεί στο δρόμο της ανθρωπιάς, της αγάπης και του φιλότιμου.
Σε αντίθετη περίπτωση θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με τις οδυνηρότερες τραγωδίες του Ελληνισμού: Τη γενοκτονία των ποντίων, τη Μικρασιατική καταστροφή, την εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος της μαρτυρικής μας Κύπρου, τους διωγμούς και την προσφυγιά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα της φυλής μας έχουν ενισχύσει ακόμα περισσότερο το DNA μας και μας έχουν κάνει πολύ ευαίσθητους σε ζητήματα προσφυγιάς και ανθρωπιάς.
Πέραν όμως από Έλληνες είμαστε και Ευρωπαίοι. Ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια τα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οποία δυστυχώς μέχρι τώρα έχει επιδείξει συμπεριφορά απαράδεκτη. Συμπεριφορά, η οποία είναι αντίθετη προς τις αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού: Γιατί η πολιτική της είναι αντικρουόμενη για το προσφυγικό. Γιατί υψώνει τείχη εναντίον των προσφύγων. Γιατί κουνά το δάχτυλο στη χώρα μας, θεωρώντας την ως υπεύθυνη διατάραξης της ασφάλειάς της. Γιατί θυσιάζει την Ελλάδα αφήνοντάς την μόνη σ` έναν αγώνα, πραγματικό Γολγοθά, στον οποίο σε λίγο δεν θα έχει να δώσει τίποτε…
Παρά ταύτα, η πατρίδα μας δεν γίνεται μέρος του απάνθρωπου και ωφελιμιστικού σχεδίου της Ευρώπης. Εξακολουθεί με τα πενιχρά μέσα της να προσφέρει αυτό που μπορεί. Γιατί οι Έλληνες έχουν φιλότιμο, παιδεία ανθρωπιάς και φιλοξενίας. Κληρονομηθείσα από τους φωτοδότες του κόσμου αθάνατους προγόνους μας. Και κυρίως από τον Δάσκαλο της Αγάπης και Αρχηγό της Πίστεώς μας Ιησού Χριστό. Αυτές τις ιερές αξίες τηρούμε ευλαβώς. Και δεν πρόκειται ποτέ να προσχωρήσουμε σε σχέδια υπονόμευσης αυτών. Σχέδια που αρνούνται την ιστορία μας και την ορθόδοξη χριστιανική μας παράδοση.

Του Κων/νου Τσιρονίκου