Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι το μωρό, μετά τις λέξεις μαμ, μαμά, μπαμπά, ακολουθεί η λέξη μπάλα ή γκολ!
Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ψυχαγωγία ή hobby, αλλά επάγγελμα και μάλιστα κερδοφόρο. Αν θέλεις να γίνεις πλούσιος από τα νιάτα σου, δεν έχεις παρά να γίνεις ένας ποδοσφαιριστής παγκόσμιας εμβέλειας, οπότε θα αποκτήσεις χρήμα, δόξα και κοινωνική αναγνώριση. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι αυτή η "φανατισμένη άμιλλα" για την κατάκτηση του ποδοσφαιρικού "Nobel", επιδρά αρνητικά στην πρόοδο της παιδείας και της κοινωνικο-πολιτισμικής ανάπτυξης, γενικότερα. Ας ελπίζουμε πως δεν θα φτάσουμε στις αλάνες της Αργεντινής. Το πιο ιδιότυπο hobby είναι του περιστερά. Να "σηκώνει" στον ουρανό τα περιστέρια και να τα κατευθύνει κατά πώς τα έχει εκπαιδεύσει. Είναι μια απομίμηση μαέστρου και ορχήστρας.
Σ' αυτήν την κατηγορία υπάγονται και όσοι έχουν τη δικαιοδοσία να διαφεντεύουν πολεμικά αεροπλάνα που στις εθνικές γιορτές και τα πανηγύρια (με ή χωρίς στολή παραλλαγής) τα σηκώνουν πάνω από πόλεις και το Αιγαίο (στο FIR Αθηνών, βεβαίως, βεβαίως...), σε όμορφους σχηματισμούς που τα χαιρόμαστε όλοι, γιατί όλοι για τα πανηγύρια είμαστε! Το hobby του Μουσολίνι ήταν να βομβαρδίζει καθημερινά τον Αμβρακικό και τη Λιμνοθάλασσα της Λευκάδας, μιας και η Πρέβεζα, που ήταν ο πραγματικός στόχος "μύριζε" μπαρούτι από τ' αγγλικά αντιαεροπορικά πυροβόλα.
Έτσι εξανάγκασε τους Μπουρανέλους (Αστούς) να εγκαταλείψουν τη Χώρα, να καταφύγουν στον Ελαιώνα και να κονέψουν σε ψαθοκαλύβες και την Χαροσπηλιά. Αποτέλεσμα: Οι γάτες να μετακομίσουν στα παραλιακά παραπήγματα, όπου και ροκάνιζαν τα βομβόπληκτα ψάρια.
Τα δε ποντίκια έστηναν χορό στ' Αρχοντικά Σαλόνια, ροκανίζοντας σταφίδες και σύκα που είχαν αποθηκέψει για τον χειμώνα.
Το hobby του Μεταξά ήταν το κυνήγι της γίδας, και μπορώ να πω πως δεν είχε άδικο. Τα δάση από πουρνάρια, το αγαπημένο έδεσμα της γίδας, είχαν αφανιστεί. Άδικο είχε για κάποιο άλλο "κυνήγι...".
Κατά τα άλλα, όλα καλά. Ο στρατός μας προχωρούσε και είχε φτάσει στο Τεπελένι, όπου και το πολιορκούσε. Οι παρακλήσεις στις εκκλησιές γίνονταν κάθε βράδυ, μέχρι και το Πάσχα του '41. Μετά το Πάσχα έκλεισαν οι εκκλησιές και άνοιξαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα για να διαβεί ο "ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ" στρατός μας, μαζί με τους "Νικητές" Φρατέλους. Ακολούθησαν η πείνα, οι διωγμοί, η αντίσταση και η Επιστροφή της 7νήσου στην Ιταλία. Πάει η "προίκα" του βασιλιά Γεωργίου του Α'.
Στο κομπολόγι της μοίρας μας μπήκε μια νέα χάντρα που νοηματοδοτεί το "Κάνε κουράγιο Ελλάδα μας". Τα χιόνια δεν λυγίζουν τα βουνά και η Σκλαβιά εσένα!

Σπύρος Χαλικιάς