Λόγω επαγγέλματος δε, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλές τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων. Αρκετών που δεν δίστασαν να αποδεχθούν και να συμβιβαστούν με την απόρριψη της κοινωνίας, την κατακραυγή, επειδή στο τέλος των πράξεών τους, (κατακριτέων και πολλάκις αξιόποινων) θα εξασφάλιζαν για το υπόλοιπο της ζωής τους αλλά και τους δικούς τους, άνετη ζωή και πλούτο...
ΣΤΗΝ αρχή το ένιωθα αυτό, όταν είχα να κάνω με περιπτώσεις γνωστές στα αστυνομικά χρονικά, που απασχόλησαν δηλαδή το αστυνομικό δελτίο και τα δικαστήρια, με ανθρώπους που καταχράστηκαν ή έκλεψαν λεφτά, με κοινούς εγκληματίες που πέρασαν αρκετά χρόνια «στης φυλακής τα σίδερα» και που χρήματα ποτέ δεν επέστρεψαν. Όταν βγήκαν δε, προφανώς εξασφάλισαν καλά γεράματα και άνεση οικονομική στην οικογένεια…
ΜΕ διαφορετικό πρόσημο (συνήθως ιδεολογικό) αλλά με τον ίδιο παρονομαστή, που μεταφράζεται στο λαϊκό άσμα «για τα λεφτά τα κάνεις όλα...» φαίνεται πως επέλεξαν να θυσιάσουν ιδέες και λογική, αξιοπρέπεια και κοινωνική αποδοχή, όλοι όσοι ψήφισαν στο εθνικό κοινοβούλιο πριν λίγες ημέρες, τη νέα συστάδα εξοντωτικών μέτρων. Ψήφισαν μέτρα σε βάρος ενός λαού, ο οποίος από την αρχή της κρίσης και την επιβολή των μνημονίων δεν κάνει τίποτε άλλο παρά μόνο να δίνει το αίμα του στους δανειστές τοκογλύφους. Του πήραν το σπίτι, του πήραν την ελπίδα, του στέρησαν και τη δουλειά. Του άρπαξαν τα πάντα και ακόμα παραμένουν και επιμένουν, αχόρταγοι! Με μίσος, να επιδιώκουν τη φτωχοποίηση και το οικονομικό ξεζούμισμα των Ελλήνων…
ΒΕΒΑΙΩΣ το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Εκείνους που αποφάσισαν να μην ψηφίσουν τα νέα σκληρά μέτρα. Τους… τζάμπα μάγκες! Που όταν ήταν η σειρά τους, τα ψήφιζαν τα μνημόνια και με τα δύο χέρια! Που είπαν όχι στο καινούργιο μνημόνιο. Τι νομίζετε, αν κινδύνευε ο μισθός και η καρέκλα τους δεν θα τα ψήφιζαν κι εκείνοι που ως αντιπολίτευση απέναντι στο σημερινό δικομματικό κυβερνητικό σχήμα, βρήκαν το...θάρρος (τρομάρα τους) να αρνηθούν; Υπάρχει ένας Έλληνας να μην το πιστεύει αυτό; Διότι το πράγμα είναι απλό. Σου λέει ο άλλος. 100.000 τον χρόνο επί τέσσερα χρόνια, συν τα εξτρά, νάτο το μισό εκατομμύριο ευρώ! Ενθυλακώσαμε τα μισά, άλλα τόσα είναι, σιγά τώρα, γιατί να τα χάσουμε; Ειδικά τούτοι οι «αριστεροί»; Πότε και πού θα έβλεπαν τόσα λεφτά στην τσέπη; Ιδεολογία και αξιοπρέπεια είπατε; Σιγά τα ...ωά! Σε άλλες εποχές ανήκουν αυτά. Τότε με τις συνελεύσεις, τα αμφιθέατρα και τα μαθητικά συμβούλια…
ΕΙΝΑΙ φανερό ότι με τους σύγχρονους Τσακαλώτους που διαδέχθηκαν τους Βαρουφάκηδες, οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν μας έχουν πάρει και πολύ στα σοβαρά. Μάλιστα από eurogroup σε eurogroup μας κοροϊδεύουν κι εμείς καμαρώνουμε που μας επαινούν για τα μέτρα που ψηφίζουμε! Είναι βέβαιο ότι τίποτα δεν θα αλλάξει με την ακολουθούμενη πολιτική της πιστής υπακοής και υποδούλωσης απέναντι στους δανειστές. Όπως είναι φανερό ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα …ηγούμενοι και προηγούμενοι, αλλά και όλοι όσοι κατοικοεδρεύουν στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν δύναται να δώσει λύσεις. Έχει απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και αυτό είναι ό,τι το χειρότερο για μια χώρα που βρίσκεται αιωρούμενη επτά ολόκληρα χρόνια στον γκρεμό…
Του Χρήστου Τσαντήλα
