«Πώς σου φάνηκε» ρώτησα τη γυναίκα μου, προσπαθώντας να ακούσω μια ίσως πιο αμερόληπτη άποψη. «Μου άρεσαν αυτά που άκουσα, αλλά είμαστε έτοιμοι για τέτοιες τομές, είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε, να αλλάξουμε, να προσαρμοστούμε» αναρωτήθηκε.

Σε μια γωνιά του λιμανιού περιμένουν καρτερικά κάτι ψαράδες, νωχελικά κρατώντας το καλάμι τους. Αναρωτιέμαι. Ψαρεύουν σ’ αυτά τα βρώμικα νερά, γιατί; Και αν πιάσουν ψάρια, θα τα φάνε; Αν το σκεφτείς, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μετατροπής της πολιτικής ζωής της χώρας σε μια τέτοια ανούσια δραστηριότητα. Αν δεν αλλάξουμε, θα γίνουμε σαν αυτούς τους ματαιόδοξους ψαράδες, δίχως σκοπό, με μηδενικά αποτελέσματα. Οι περαστικοί θα μας κοιτάνε με μισό μάτι, θα χαμογελάνε κρυφά και θα μας προσπερνάνε βιαστικά, αφήνοντάς μας να αναμοχλεύουμε τον πυθμένα του λιμανιού. Οι άνθρωποι είναι γενικά επιφυλακτικοί με τις αλλαγές γιατί δεν σκέφτονται αυτά που δυνητικά θα κερδίσουν αλλά αυτά που αναπόφευκτα θα χάσουν. Έχουμε φτάσει όμως στο σημείο που αυτά που έχουμε να χάσουμε είναι τόσο λίγα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μίλησε για απλά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης στη νοσηρή μας πραγματικότητα. Δεν μίλησε απλά για φιλελεύθερες αυτονόητες λύσεις στην οικονομία, στην παιδεία, στην υγεία, στην παραγωγική δραστηριότητα, στην φορολογική πολιτική. Αυτά είναι πράγματα που, γνωρίζοντάς τον, ίσως και να περίμενα να τα ακούσω στην ομιλία του. Με ξεπέρασε όμως. Μπήκε στην ουσία των παθογενειών μας. Μας ζητά να αναγνωρίσουμε τις περιοχές των σφαλμάτων μας και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Είναι όλα αυτά που τόσο μας αρέσει να τιμούμε πραγματικά επιτυχημένα σημεία της ύπαρξής μας; Ποιο είναι το αποτέλεσμα της πολυετούς προσφοράς στην κοινωνία του τρόπου με τον οποίο πολιτευόμαστε, δουλεύουμε, σπουδάζουμε, αγαπάμε, τιμούμε, θαυμάζουμε; Μήπως είναι και όλες αυτές οι αξίες ένα είδος χρηματιστηριακής φούσκας; Μήπως αυτά που εμείς αυτάρεσκα νομίζαμε ότι προσφέραμε όλα αυτά τα χρόνια, είναι αναπόδραστα καρκινώματα στα θεμέλια της κοινωνίας;

Τι ζητά ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Μα είναι απλά αρκετά ρεαλιστής για να καταλάβει ότι η χώρα δεν θα μπορέσει να κινηθεί για πολύ ακόμη σ’ αυτούς τους ρυθμούς και πως υπάρχουν και χειρότερα. Το ηθικό υπόδειγμα δεν μπορεί να παραμείνει το ίδιο. Οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι, οι δημοσιογράφοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι φοιτητές, οι επιχειρηματίες, όλοι πρέπει να «βάλουν πλάτη» σ’ αυτήν την επαναφορά της ποιότητας στην καθημερινότητά μας. Είναι λογικό πολλοί να διακατέχονται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και εν μέσω χειροκροτημάτων, δολοπλοκιών και στρουθοκαμηλισμού να αυθυποβάλλονται. Δεν θα τους πάρει μαζί του. Οι εποχές άλλαξαν , είναι ιστορικές, και η ιστορία δεν συγχωρεί. Ο Μητσοτάκης το ξέρει. Θα το τολμήσει. Το ίδιο και η κοινωνία. Δεν έχει άλλη επιλογή από την επιβίωση. «Από εμάς θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από εμάς θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας» που λέει και ο Οδ. Ελύτης.

Του Ηρακλή Γερογιώκα

προέδρου της ΔΗΜΤΟ ΝΔ Λάρισας