Διανύαμε το έτος 1983 επί δημαρχίας αείμνηστου Αριστείδη Λαμπρούλη, όταν τέθηκε προς συζήτηση στο Δ.Σ το κυκλοφοριακό πρόβλημα της οδού Φαρσάλων, που αποτελούσε την μεγάλη μάστιγα της εποχής σε μία Λάρισα που όλο και μεγάλωνε. Όταν κατέβαινε η μπάρα των γραμμών οι ουρές των αυτοκινήτων στην οδό Φαρσάλων έφταναν από το στρατόπεδο Μπουγά μέχρι την οδό Παναγούλη.

Στο Δ.Σ τέθηκαν 3 προτάσεις- λύσεις προς συζήτηση:

-Η πρώτη του Δημάρχου, περιελάμβανε την παράκαμψη των γραμμών και τη μεταφορά του σιδηροδρομικού σταθμού στο ύψος της Γαλήνης- Πλατυκάμπου.

-Η δεύτερη της ομάδας του Απ. Βλιτσάκη, περιελάμβανε την υπογείωση της οδού Φαρσάλων, η οποία και τελικώς επελέγη και εφαρμόστηκε.

- Μια τρίτη λύση προτάθηκε από την ομάδα των αείμνηστων Τάσου Γέμπτου, Γιάννη Σωτηρίου, και Μιχάλη Πατέρα και του υποφαινομένου. Μετά από διεξοδική συζήτηση των θεμάτων της ημερησίας διάταξης αποφασίστηκε να εισηγηθώ την δική μας πρόταση, η οποία ήταν η υπογείωση των γραμμών από το Μεζούρλο μέχρι και το εργοστάσιο ζάχαρης.

Η πρότασή μας βασιζόταν στις προσωπικές μου εμπειρίες 15 ετών από τη ζωή μου στο Μόναχο, τόσο ως φοιτητού, όσο και ως ειδικευομένου γιατρού. Είχα ζήσει από κοντά τόσο το μετρό του Μονάχου, όσο και την υπογείωση της σιδηροδρομικής γραμμής εξωτερικού, της οποίας η υπογείωση αρχίζει αρκετά χιλιόμετρα έξω από το Μόναχο για να καταλήξει στον κεντρικό σταθμό, όπως ακριβώς γίνεται στους σιδηροδρομικούς σταθμούς όλων των προηγμένων ευρωπαϊκών και όχι μόνο, πόλεων.

Με βάση όλα αυτά και αφού είχαν εκπονηθεί οι σχετικές μελέτες, προτάθηκε η συγκεκριμένη υπογείωση και για την πόλη μας, έργο απόστασης 3 χιλιομέτρων με ταυτόχρονη μεταφορά του μηχανοστασίου και εμπορευματικού σταθμού και διαλογής δίπλα από το εργοστάσιο ζαχάρεως.

Τα πλεονεκτήματα για την πόλη μας ήταν και είναι πολλά.

1. Ενώνεται η πόλη με όλες τις συνοικίες πέραν των γραμμών.

2. Απελευθερώνεται χώρος 700 και πλέον στεμμάτων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δρόμους, πάρκα, πράσινο, κλπ. που τόσο ανάγκη έχει η πόλη.

3. Η υπογείωση των γραμμών θα δώσει την λύση στους 9 τουλάχιστον δρόμους που τέμνουν οι γραμμές και θα είχαν αποφευχθεί τα 5 εκτρώματα που έχει δημιουργήσει ο ΟΣΕ, οι 3 αερογέφυρες, οι 2 υπόγειες διαβάσεις αυτοκινήτων και οι 2 πεζογέφυρες φαντάσματα με 70 σκαλοπάτια που κανένας ηλικιωμένος δεν μπορεί να διασχίσει, με 2 ασανσέρ που δεν λειτουργούν ποτέ.

Το κόστος των προαναφερθέντων έργων έχει υπερκαλύψει, αν όχι ολόκληρο το κόστος, τουλάχιστο το μεγαλύτερο μέρος της προτεινόμενης υπογείωσης

Στην ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε τότε, υπερψηφίστηκε κατά πλειοψηφία η υπογείωση των αυτοκινήτων στη Φαρσάλων, μειοψηφούντος του γράφοντος, ο οποίος παρέμεινε σταθερά στην πρότασή του, για την υπογείωση των γραμμών παρά τις εκκλήσεις του δημάρχου για ομόφωνη απόφαση.

Βέβαια το όλο θέμα έχει πολύ παρασκήνιο αλλά σεβόμενος το χώρο περιορίζομαι μόνο σ’ αυτά.

Σήμερα προσπαθεί ο ΟΣΕ ύστερα από τα 2 πρόσφατα τραγικά περιστατικά, κατανοώντας τα εγκληματικά λάθη που έχει διαπράξει εις βάρος του λαρισαϊκού λαού, να εξιλεωθεί με μια υπογείωση ενός μόνο τμήματος του δικτύου, από το σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι τη Νέα Σμύρνη.

Όχι κύριοι του ΟΣΕ! Ο λαρισαϊκός λαός δεν θα επιτρέψει να διαπράξετε νέο έγκλημα εις βάρος του. Οι Λαρισαίοι απαιτούμε την ολοκληρωτική υπογείωση από το Μεζούρλο ως το εργοστάσιο ζάχαρης που σήμερα είναι εφικτή παρά τις 2 υπόγειες διαβάσεις των αυτοκινήτων. Το λάθος είναι δικό σας. Ο λαρισαικός λαός δεν θα δεχτεί άλλη σπατάλη χρημάτων των φορολογούμενων πολιτών σε ανούσιες και πρόχειρες κατασκευές. Απαιτεί μόνιμη και ολοκληρωμένη λύση.

Κλείνοντας θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων και ελπίζω η δημοτική αρχή του τόπου να αφυπνιστεί και να διεκδικήσει επιτέλους το αυτονόητο.

Του Ιωάννη Τερζούδη*

* Ο Ιωάννης Τερζούδης είναι ειδικός παθολόγος, πρ. δημοτικός σύμβουλος