Τα κατάφερε όμως σε λίγο να διαμορφώσει ένα Δημοκρατικό πολίτευμα, έστω και κατ` αρχήν ασθενικό. Προσπάθεια γινόταν για την συγκρότηση μιας γνήσιας Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας. Αυτή την ευοίωνη στιγμή την διέκοψαν με βία οι Τρεις Συνταγματάρχες. Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός. Δικαιολογία τους ήταν η δήθεν ανακοπή της Κομμουνιστικής απειλής.
Σ` ένα πρωινό, η Ελλάδα πάγωσε. Ρίγησε. Κατάλαβε, πως έρχεται μία σκληρή περίοδος περιπετειών. Καταλύθηκε κάθε ατομική ελευθερία. Βουβά κτυπήθηκε η αξιοπρέπειά μας. Εμαράνθη η ελπίδα. Ένας φόβος μας κατείχε όλους. Φούντωσε η στρατιά των σπιούνων, των καταδοτών και των καιροσκόπων. Η Δικτατορία δεν άργησε να μας φέρει τα άνθη του κακού. Άρχισαν οι διώξεις. Όποιος έπεφτε στην υποψία τους, έπαιρνε το δρόμο για την ΕΑΤ ΕΣΑ. Στα κρατητήρια. Στα βασανιστήρια. Στις στημένες δίκες. Στα ξερονήσια. Φίμωσαν την ελευθεροτυπία, το θέατρο, τον πολιτιστικό τομέα. Τα πάντα υπό τον απηνή έλεγχο. Οι διακρατικές σχέσεις Ελλάδας και Ευρωπαϊκών χωρών πάγωσαν. Και σιγά, σιγά το τραγικό αυτό μόρφωμα, όλο και περικλειόταν στο όστρακό του. Στο δικό του όστρακο κλεινόταν και ο λαός. Οι αντιδράσεις φυσικά υπήρχαν, προϊόντος του χρόνου. Αλλά αναποτελεσματικές. Εντυπωσιακή ήταν η απόπειρα Παναγούλη να δολοφονήσει τον Παπαδόπουλο και η φυγή του πλοιάρχου Παπά με το πλοίο του στην Ιταλία.
Οι τότε πολιτικοί μας, πολλοί έδωσαν γη και ύδωρ. Άλλοι συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Άλλοι έφυγαν στην Ευρώπη. Ο λαός σιγά-σιγά αποδέχτηκε το καθεστώς και μάλιστα πολλοί συνεργάστηκαν με τη Χούντα. Η μεγάλη πλειοψηφία έδειξε ανοχή. Πρώτιστη ανάγκη του ανθρώπου είναι η επιβίωση. Με τη Χούντα έστω κι αν σιωπηρώς δεν συμφωνούσες, τα πήγαινες καλά. Ανεργία δεν υπήρχε. Το βιοτικό επίπεδο ήταν ανθηρό. Απλώς όμως αυτό ήταν ένας δρόμος βατός, από την προηγούμενη Κυβέρνηση και όχι φυσικά από τη Χούντα. Αυτή σιγά-σιγά έφθινε. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μερικοί νοσταλγοί της Δικτατορίας. Μιλούν για οικονομικό θαύμα της εποχής. Λάθος μεγάλο. Πράγματι στα πρώτα χρόνια, καταγράφηκαν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Η Χούντα βρήκε στρωμένο τραπέζι. Με ευκολία και στην προσπάθειά της να προσηλυτίσει τα λαϊκά πλήθη, άρχισε τις γενναιοδωρίες της. Δηλ. μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Έδινε αφειδώς δάνεια στους προσκείμενούς της. Χάρισε οριζόντια τα χρέη των αγροτών. Μία πρωτοφανής κατασπατάληση χρήματος του Δημοσίου. Υποσχέσεις και σπατάλες άφρονες. Το οικονομικό θαύμα που διεκήρυσσε η Χούντα, αναφέρεται και σήμερα από πολλούς. Λάθος και μύθος. Απλούστατα η Χούντα βρήκε τη χώρα σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που ήταν έργο των Δημοκρατικών κυβερνήσεων. Αυτή εκμεταλλεύτηκε και μάλιστα κακώς, για μια «Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών». Το ψέμα αυτό διακωμώδησε ο Γέρος της Δημοκρατίας, ο Γιωρ. Παπανδρέου ως «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών Καθολικώς Διαμαρτυρομένων».
Μ` όλα αυτά τα τερτίπια ανθρώπων απλώς φιλόδοξων και επηρμένων, ανίκανων και αδαών (Θεέ μου πότε θα γλιτώσουμε απ` όλους αυτούς) η χώρα μας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.
Εφτά χρόνια Δικτατορίας, συνετέλεσαν την ύφανση μιας διάδοχης κατάστασης, που θα έφερνε στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή, τα πάνω κάτω. Η καταπίεση του κόσμου γινόταν όλο και περισσότερο έντονη. Η δυσφορία μεγάλωνε. Η απαξίωση της Ευρώπης, γι` αυτό το αίσχος τρυπούσε κόκκαλα. Η Χούντα προ της πτώσης. Έπεσε το 1974.
Το καζάνι που σιγόβραζε στην Ελλάδα, έσκασε. Καινούργιες φυγόκεντρες δυνάμεις αναδύθηκαν. Μίση κεκαλυμμένα, απεκαλύφθησαν. Φωνές όπως «Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Ανήκομεν εις την Δύσιν», μαρτυρούν ρεύματα αντιμαχόμενα.
Πολλοί έφεραν το στίγμα του χουντικού. Η Χούντα στο εδώλιο. Το Αριστερό κίνημα δυνάμωσε. Είχε λόγους να τους εκμεταλλευτεί. Η πτώση των απολυταρχικών συστημάτων είναι μοιραία. Και το έναυσμα το έδωσαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Η Χούντα έπεσε εν μια νυκτί, αλλά μας άφησε τόσα τραύματα με κύριο και σοβαρό, τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
