Αν σήμερα το πράττω, αποστασιοποιούμενος από τις αρχικές μου εκτιμήσεις, το κάνω για λόγους που οι ίδιοι με ώθησαν σ΄αυτό. Οι ατυχείς πράξεις, δηλώσεις, η προκλητικότητα, ο εκτροχιασμός και η αλλαζονική συμπεριφορά των δύο υπουργών, ήταν τα αίτια που με έσπρωξαν να πάρω τη γραφίδα στα χέρια μου και να ασχοληθώ μαζί τους. Άλλωστε ο ίδιος πιστεύω, ότι η ελευθερία του λόγου και της αντικειμενικής κριτικής αποτελεί ένα από τα μέγιστα δικαιώματα κάθε ανθρώπου. Αρκεί το δικαίωμα αυτό να ασκείται με σωφροσύνη και καλή πίστη. Και κανένας μας δεν μπορεί να το υποτάξει, να το φαλκιδεύσει και να το εμπορευθεί. Με αυτές εδώ τις διαπιστώσεις θέτω ανοικτά το ερώτημα, εάν η συμπεριφορά των δύο υπουργών εκφράζει πάθος, θέληση, διάθεση για την επίλυση των καυτών προβλημάτων του λαού, όπως αυτά εμφανίζονται μπροστά μας ή λειτουργεί με όραμα την εξυπηρέτηση μιας συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής. Δεν δυσκολεύομαι να απαντήσω και να πω ότι εξυπηρετεί την κυβερνητική πολιτική.

 Πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανέβασε το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης στα ύψη με τις άστοχες και προκλητικές του δηλώσεις. Με αυτές επεδίωξε την αποδυνάμωση και τον ευτελισμό της κοινωνικής αντίστασης των πολιτών απέναντι στο έγκλημα. Οι δηλώσεις για υπνωτικά χάπια, πολεμικές τέχνες, για δήθεν διάπραξη αυτοδικίας από εκείνους νόμιμα και θεμιτά υπερασπίζονται το υπέρτατο δικαίωμα του ανθρώπου, τη ζωή, μόνο αγανάκτηση και οργή προκάλεσαν στο λαό και εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τον ίδιο. Ο ταλαιπωρημένος λαός μας, στις μέρες μας είναι περιφρονημένος και ατιμασμένος από την υπεροψία και την αλλζονική συμπεριφορά ορισμένων που ενθρονίστηκαν στις υπουργικές καρέκλες και θεωρούν έκτοτε τους εαυτούς τους ανώτερους και από Σουλτάνους και τους Πάπες. Δεν μπορώ εδώ να μη στιγματίσω τη συμπεριφορά του υπουργού Παιδείας απέναντι στους συναδέλφους του, τους καθηγητές, τους φοιτητές, τους μαθητές και γενικά την κοινωνία.

 Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας υπάρχει ανομία. Την αισθάνεται ο Ελληνας στο πετσί του. Τη συναντά στους δρόμους, στις γειτονιές, στο μετρό, στα σούπερ μάρκετ, ακόμα και σε χώρους της εκκλησίας. Τα κακοποιά στοιχεία είναι μπροστά μας, στα σπίτια μας, στις δουλειές μας, ακόμα και στον ύπνο μας. Ο υπουργός Παιδείας με την ανάληψη των καθηκόντων του υποσχέθηκε και έταξε πως θα αποκαθάρει την ανομία από τα πανεπιστήμια και θα αρχίσει ένα ειλικρινή και σοβαρό διάλογο με τους καθηγητές για την αναβάθμιση όλων των πανεπιστημίων της χώρας με τη μέγιστη προσφορά των διδασκόντων εις αυτά και την αμέριστη συμπαράσταση της πολιτείας εις το έργο τους. Και από αυτά που υποσχέθηκε δεν έπραξε τίποτε. Αντίθετα, υποβάθμισε ακόμα περισσότερο το πανεπιστημιακό βάθρο και αγωνίστηκε να ενθρονίσει το δικό του προφίλ σε πιο υπερυψωμένη καθέδρα. Δεν προσέγγισε με αγάπη και σεβασμό τους συνάδελφους του. Δεν έσκυψε με ενδιαφέρον, με προσήνεια και με την αγάπη του υπουργού να ακούσει τους εβδομήντα τρεις συνάδελφους του της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Του πρώτου πνευματικού ιδρύματος της χώρας, που του απέστειλαν μία επιστολή, καταγγελία, αναφορά -όπως θέλετε πέστε το- και του εξέθεταν με τρόπο προσεγμένο και ευπρεπή, έτσι όπως αρμόζει σε ένα ολόκληρο σώμα καθηγητών, προς τον προϊστάμενό τους υπουργό, την ανομία και την αθλιότητα που επικρατούσε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Γεγονότα που και άλλοτε είχαν επισημανθεί και δημοσιοποιηθεί από γραφίδες δυνατές, διακριτικές στην έκφραση αλλά και διεισδυτικές κατά τη διερεύνηση. Αυτή τη φωτογράφηση επανέφεραν και τώρα οι 73, με την πεποίθηση και την ελπίδα ότι ο συνάδελφος υπουργός θα άκουε τη φωνή τους, την αγωνία τους και τους προβληματισμούς τους. Στη νομική σχολή αντί να διακινούνται στις αίθουσες διδασκαλίας, ανάμεσα στους καθηγητές και τους φοιτητές, οι ιδέες της εμπέδωσης της δημοκρατίας στη χώρα μας, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της δικαιοσύνης, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα συναφή, διακινούνται ελεύθερα τα ναρκωτικά. Το χασίς, η κοκαΐνη, η ηρωίνη από τους μπαχαλάκηδες, τους αντιστασιακούς, τους αντιεξουσιαστές, τους περιθωριακούς και άλλους επιτήδειους. ¨Έτσι καθηγητές και φοιτητές μπέρδεψαν τα μπούτια τους με τους παραπάνω και το πανεπιστήμιο έγινε μπάχαλο. Κέντρο ανομίας που βάθυνε και πλάτυνε την απόσταση της παροχής γνώσης και μάθησης της επιστήμης προς τους φοιτητές. Με αυτές τις διαπιστώσεις θα ανέμενε κανείς ο υπουργός να λάβει μέτρα αποκατάστασης της τάξης στη σχολή και πάταξης της ανομίας. Πλην όμως ο τελευταίος χαρακτήρισε την καταγγελία των 73 συναδέλφων του «ασόβαρη» και τους ιδίους μη σοβαρούς. Και φυσικά τον εαυτό του σοβαρό.!! Δεν θα με ενοχλούσε αν ο κ. υπουργός καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τους 73 και από κοινού κατέθεταν τις απόψεις τους για το επίμαχο θέμα και εύρισκαν μία λύση. Ο υπουργός αρνήθηκε τον ειλικρινή διάλογο. Ταπείνωσε με τη θέση του τους συναδέλφους του, τους οποίους θεώρησε αντιπάλους και όχι συνεργάτες του. Αρνήθηκε να διαλεχτεί μαζί τους. Σ΄ένα τέτοιο κλίμα αχαλιναγώγητης κυριαρχίας και ψευδαίσθησης δεν υπάρχει δυνατότητα συνάντησης των δύο πλευρών σε κοινό σημείο προοδευτικής επίλυσης του προβλήματος. Τα προβλήματα της Παιδείας δεν είναι ατομικά. Είναι κοινά για όλους. Είναι τωρινά και μελλοντικά. Και κανένας δεν παραχώρησε το δικαίωμα στον υπουργό να εξοντώνει τους διπλανούς του. Τους οραματισμούς της αληθινής παιδείας. Τους ανθρώπους του πνεύματος. Τους Παιδαγωγούς. Ακόμα και όταν τους θεωρείς αντίπαλους. Θα μπορούσα να γράψω και να αραδιάσω πολλά σε βάρος του. Περιορίζομαι σ΄εκείνο που άκουσα και διάβασα «Ο υπουργός έχει μέσα του πολλά κατάλοιπα του σταλινισμού, από τότε που ήταν ενταγμένος στο Κ.Κ.Ε και νόμισε ότι τώρα ήλθε η ώρα και η στιγμή να τα φέρει στη επιφάνεια». Λέτε να είναι έτσι; Αυτή η εμμονή του να παρουσιάζει την ανομία ως ευνομία στο πανεπιστήμιο, το μαύρο ως άσπρο και γενικά η αρρωστημένη φιλοδοξία του να πιστεύει πως τα πάντα λειτουργούν καλά και ωραία στα πανεπιστήμια, δείχνουν ότι ο κ. υπουργός δεν είναι σοβαρός.

Από τον Αθανάσιο Φώτο