Στις 15 Απρίλη 2018 έφυγε από κοντά μας ένας ξεχωριστός άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός σε όσους τον γνώρισαν ή διάβασαν τα βιβλία του. Ένας διανοούμενος επιστήμονας με πλούσιο συγγραφικό έργο που έμεινε πιστός στις επαναστατικές ιδέες του και συμπορεύθηκε με το ΚΚΕ μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του.
Ο Τριαντάφυλλος Γεροζήσης γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε στα Σουφλάρια όπως με περηφάνια έλεγε. Ο πατέρας του Θανάσης ήταν μόνιμος αξιωματικός που αποστρατεύτηκε από τον Μεταξά ως επικίνδυνος για το καθεστώς όπου επανήλθε αργότερα παίρνοντας μέρος στη μάχη της Πίνδου το ’40. Ενταχθηκε στον ΕΛΑΣ διοικητής Τάγματος και με την απελευθέρωση ήταν από αυτούς που δεν επανήλθε στο στράτευμα.
Μεγαλωμένος σε περιβάλλον με δημοκρατικές παραδόσεις και δεσμούς με το κίνημα, ο Τριαντάφυλλος στα χρόνια της φασιστικής κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ και ταυτόχρονα εργαζόταν και πήγαινε στο Γυμνάσιο. Μεγαλώνοντας στην πόλη της Λάρισας και έχοντας πάρει μέρος στο αντιστασιακό κίνημα δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος από τα κατορθώματα και την τόλμη των ανταρτών του Ολύμπου, που άλλωστε τραγουδήθηκαν τόσο στα χρόνια της δράσης του ΕΛΑΣ όσο και του ΔΣΕ.
Βροντάει ο Όλυμπος και αστράφτει η Γκιώνα έλεγε το αντάρτικο που καλούσε στα άρματα – στα άρματα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι στη Γκιώνα πέφτουν κεραυνοί έλεγε το 1946 το τραγούδι που ανήγγειλε τη δημιουργία του νέου αντάρτικου, προάγγελου της εποποιίας του ΔΣΕ, μετά το χτύπημα του σταθμού της χωροφυλακής στο Λιτόχωρο.
Κάτω από αυτές τις επιδράσεις σε ηλικία 15 ετών προετοίμασε μεθοδικά την έξοδο του στο βουνό και τη συνάντηση με τους αντάρτες του Ολύμπου. Έτσι το 1949 κατετάγη εθελοντής στον ΔΣΕ, πιάστηκε και κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ανταρτών της Λάρισας. Με την αποφυλάκισή του συνέχισε τις σπουδές του και τη δράση του μέσα στο κίνημα, μέχρι την αναχώρησή του για το Παρίσι το 1974.
Την εμπειρία του αυτή που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία του και τον διαμόρφωσε σαν πρωτοπόρο αγωνιστή περιέγραψε στο βιβλίου του: Ανταρτόπουλο στο ΔΣΕ. Ένα βιβλίο που αποτέλεσε για μας τους νεότερους κομμουνιστές σημαντικό εφόδιο διαπαιδαγώγησης και γνωριμίας με τις ιδιαίτερες πλευρές της τρίχρονης εποποιίας πέρα από τα στρατιωτικό – πολιτικά γεγονότα.
Όπως έγραψε και στον πρόλογο του βιβλίου ο σύντροφος Χ. Φλωράκης: ο συγγραφέας περιγράφει με σπουδαία αφηγηματική γλώσσα την καθημερινή ζωή των μαχητών του ΔΣΕ στα Τμήματα που υπηρέτησε και καταφέρνει να μας δώσει μοναδικές πληροφορίες για το πώς βίωναν τον εμφύλιο γενικά, και τον αγώνα του ΔΣΕ ειδικότερα, αυτοί οι απλοί ανώνυμοι άνθρωποι στις πλάτες των οποίων στηρίχθηκε μια από τις μεγαλύτερες εποποιίες της σύγχρονης ιστορίας του λαϊκού επαναστατικού μας κινήματος.
Ο συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του λέει πως η πιο ελεύθερη περίοδος της ζωής του ήταν αυτή που πέρασε πολεμώντας από τις τάξεις του ΔΣΕ. Το τίμημα αυτής της ελευθερίας ήταν να φυλακισθεί από το αστικό κράτος σε στρατόπεδο αιχμαλώτων μέχρι τον Νοέμβρη του ’49. Μετά την απόλυσή του από το στρατόπεδο, λόγω των καθημερινών ενοχλήσεων και απειλών από την Ασφάλεια αναγκάστηκε να φύγει στην Αθήνα το 1951. Την ίδια κατάσταση όμως αντιμετώπισε και εκεί με αποτέλεσμα την επιστροφή του στη Λάρισα το ’54.
 Έχοντας δίψα για μάθηση συνέχισε τις σπουδές του στο Γυμνάσιο καθώς και την αγωνιστική του δράση μέσα από τις γραμμές της νεολαίας της ΕΔΑ. Το 1961 συνελήφθη μαζί με άλλους αγωνιστές και καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση. Οδηγήθηκε στη Φυλακή της Λάρισας και από εκεί τη Φυλακή Τρικάλων. Με την αποφυλάκισή του συνέχισε τις σπουδές του τελειώνοντας αρχικά τη νυχτερινή Σχολή Λάρισας και στη συνέχεια την ΑΣΟΕΕ και τη Νομική Θεσσαλονίκης. Το 1975 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου το 1987 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ με διάκριση στο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Για το διάστημα 1993-1999 υπήρξε καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Αγωνιστής, ερευνητής, ιστορικός, συγγραφέας, δικηγόρος Αθηνών, εργάστηκε στην Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής ως επιστημονικός συνεργάτης (1987 - 2010). Το συγγραφικό του έργο πολύ πλούσιο με πιο ξεχωριστά από αυτά «Ανταρτόπουλο στον ΔΣΕ», «Επίλεκτο Απόσπασμα της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ Φλωράκη - Μπελογιάννη - Παπαγεωργίου (Αύγουστος - Σεπτέμβρης 1949)», «Έφοδος στον ουρανό», «Πρόσωπα, μνήμες, γεγονότα - Α' τόμος». Ο θάνατος τον πρόλαβε πριν δημοσιεύσει τον ολοκληρωμένο δεύτερο τόμο του έργου «Πρόσωπα, μνήμες, γεγονότα».
Ο Τριαντάφυλλος Γεροζήσης είχε ιδιαίτερη συμβολή στην προβολή του ηρωικού αγώνα του ΔΣΕ μέσα από τα βιβλία του και στην αντιμετώπιση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, δίνοντας με τα γραφόμενά του αποστομωτική απάντηση στους παραχαράκτες της Ιστορίας. Αγαπητέ Τριαντάφυλλε, εμείς οι νεότεροι συμπατριώτες σου που σε γνωρίσαμε από τα γραφόμενά σου αλλά και από κοντά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη σεμνότητα, τη ζωτικότητά σου το χαμόγελο και την αισιοδοξία σου. Η παρακαταθήκη του έργου που μας άφησες θα μείνει ζωντανή να διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές των αγωνιστών.

* Του Θανάση Σερδένη
(*) Ο κ. Θανάσης Σερδένης
είναι στέλεχος του ΚΚΕ