Από τον Δημήτρη Νούλα

Το 1987 μια ομάδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ από τη Λάρισα επισκέφθηκε τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά και στη συζήτηση που ακολούθησε ετέθη -μεταξύ άλλων- και το ερώτημα: μετά τον Ανδρέα ποιος;

Στον υπαινιγμό μάλιστα κάποιου εκ των επισκεπτών ότι ο προφανής διάδοχος θα ήταν ο ίδιος ο Γεννηματάς ο δημοφιλής πολιτικός, προς έκπληξη όλων και αναδεικνύοντας τη σεμνότητα και το υψηλό του πολιτικό ήθος, απάντησε πως διάδοχος του Α. Παπανδρέου, όταν θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου, θα ήταν ο Κώστας Σημίτης, διότι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στο να εκλέγεται στον Πειραιά, ήταν ο μόνος εκ των κορυφαίων στελεχών του κινήματος τον οποίο εγνώριζαν και του οποίου αναγνώριζαν την αξία οι Ευρωπαίοι και όχι μόνο.

Η πολιτική διαδρομή του πρώην πρωθυπουργού είναι λίγο-πολύ γνωστή. Έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ συμμετέχοντας στα υψηλότερα όργανά του και αργότερα σε κυβερνητικές θέσεις ενώ πάντοτε διατηρούσε ευκρινή πολιτική άποψη αποφεύγοντας να υποκύψει στον πειρασμό του λαϊκισμού του πρώιμου ΠΑΣΟΚ.

Στη συνέχεια ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με πολλές αμφισβητήσεις στον ημιθανή κομματικό μηχανισμό και πάνω στον οποίο δεν μπορούσε να στηριχθεί κατ’ αποκλειστικότητα ώστε να κερδίσει τις εκλογές του 1996.

Κατόρθωσε όμως να μαζέψει τα υπολείμματα του κόμματος και να δημιουργήσει τον απαραίτητο συσχετισμό υπέρ των εκσυγχρονιστών ενώ παράλληλα έβαλε στο παιχνίδι (είτε στη μάχιμη πολιτική είτε ως συμβούλους σε υπουργεία και οργανισμούς) και πολλά στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς.

Πέρα όμως από αυτά ο πολιτικός λόγος του Κώστα Σημίτη είχε καθαρό μήνυμα και σαφή στόχευση και γι’ αυτό κέρδισε την εμπιστοσύνη της σχετικής πλειοψηφίας του λαού στις εκλογές του 1996 και του 2000 προσφέροντας στη χώρα μια οκταετία με μεγάλη πυκνότητα επίτευξης σημαντικών στόχων τόσο εντός της Ελλάδας όσο και διεθνώς αλλά και με κάποια ελλείματα κοινωνικής πολιτικής.

Η προσπάθεια της περιόδου 1996-2004 για τον εκσυγχρονισμό της χώρας είχε επιτεύγματα αλλά και αδυναμίες και προβλήματα. Υπάκουε όμως σ’ ένα σχεδιασμό και μια εθνική στρατηγική βασικός διαμορφωτής της οποίας ήταν ο Κ. Σημίτης ο οποίος πίστευε ότι η δύναμη της χώρας ήταν η ικανότητά της να είναι ανταγωνιστική σε έναν κόσμο αλληλεξάρτησης. Απαιτούνταν γι’ αυτό εσωτερικά στοιχεία ισχύος, όπως σταθερότητα στην οικονομία, αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη, αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, κοινωνική συνοχή και υψηλό επίπεδο παιδείας. Απαιτούνταν προγραμματισμός, ιεράρχηση στόχων και συντονισμός δράσης.

Με τέτοιες προϋποθέσεις κατέστη δυνατή η ένταξη στην ΟΝΕ, το Ελσίνκι, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., η αναβάθμιση του κύρους της χώρας και η δημιουργική της παρουσία στα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων και κυρίως να είναι παρούσα στις μεγάλες στρατηγικές της Ε.Ε.

Στο μέτωπο της οικονομίας υπήρξαν σημαντικά βήματα και η δημοσιονομική πολιτική επιτυχής ενώ αναπτύχθηκαν και μηχανισμοί (ΣΔΟΕ, ΤΑΧΙΣ) ελέγχου της φοροδιαφυγής με επέκταση της φορολογικής βάσης και με βελτίωση ως εκ τούτου της σχέσης άμεσων/έμμεσων φόρων φυσικά υπέρ των άμεσων. Υπήρξε ακόμη συγκράτηση των δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ με μείωση των καταναλωτικών και αύξηση των επενδυτικών δαπανών. Ταυτόχρονα προχώρησαν διαρθρωτικές αλλαγές (κατάργηση του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Προβληματικών Επιχειρήσεων), αποκρατικοποίηση ΔΕΚΟ (είσοδος ΟΤΕ και ΔΕΗ στο χρηματιστήριο), πώληση ΙΟΝΙΚΗΣ κ.λπ.) και υπήρξε προσπάθεια απελευθέρωσης των αγορών.

Η περίοδος 1996-2004 σημαδεύτηκε όμως κυρίως από την ανάπτυξη των υποδομών (μετρό, αεροδρόμιο Ε. Βενιζέλος, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Εγνατία κ.ά.) που ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν γνώρισε η χώρα και που μάλλον δύσκολα θα ξαναγνωρίσει στο μέλλον. Έργα που εκτελέσθηκαν κυρίως από ελληνικά χέρια, από έλληνες τεχνικούς, μηχανικούς και επιχειρηματίες.

Όπως είπαμε και παραπάνω η περίοδος Σημίτη υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές του μεταπολεμικού μας κράτους με υψηλή πυκνότητα επίτευξης μεγάλων και μικρότερων στόχων σε όλα τα επίπεδα της εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής μας δραστηριότητας. Γι’ αυτό πολύ εύστοχα ο κάτοχος της ακαδημαϊκής έδρας «Ελευθέριος Βενιζέλος» στο LSE κ. Kevin Featherstone σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού τόνισε πως ο Κώστας Σημίτης είναι ένας πολιτικός που ανήλθε στην εξουσία για να κάνει έργο και όχι απλά να είναι στην εξουσία (he came to do, not to be, unlike his successors...).

Τον Κώστα Σημίτη , λοιπόν, υποδεχόμαστε την Τρίτη το βράδυ (16-9-08) στο Δημοτικό Ωδείο της Λάρισας όπου προσκεκλημένος δυο σημαντικών φορέων της περιοχής μας, του ΕΒΕ και της ΤΕΔΚ θα αναπτύξει το άκρως επίκαιρο θέμα: «Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τη διεθνή οικονομική κρίση». Σίγουρα ο έμπειρος και άξιος πολιτικός έχει πολλά ενδιαφέροντα να μας πει.

 

Ο Δημήτρης Νούλας είναι χημικός