Είναι χρέος τιμής, των Ελλήνων, να αναγνωρίσουν όλα τα κράτη διεθνώς, τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους, επισημάνθηκε χθες κατά την εκδήλωση μνήμης της γενοκτονίας, που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα, στο χώρο του μνημείου στη συνοικία Αβέρωφ.
Με τιμές που πρέπουν, σε προγόνους μας που δοκιμάστηκαν σκληρά για να κρατήσουν τον Ελληνισμό και τον πολιτισμό μας, αντιμέτωποι με σχέδιο εξόντωσής τους, οι Λαρισαίοι, αρχές και πολίτες, αλλά και απόγονοι των προσφύγων του Πόντου, πιστοί στο χρέος τους, έδωσαν το παρών, κρατώντας ζωντανές τις μνήμες ενός εγκλήματος κατά του Ελληνισμού.
Ειδικότερα στον χώρο του μνημείου, τελέσθηκε μνημόσυνο, έγιναν καταθέσεις στεφάνων και για τη γενοκτονία των Ποντίων μίλησε η φιλόλογος, διευθύντρια του Γυμνασίου – Λ.Τ. Κρανέας, κ. Καλπακίδου Δέσποινα, η οποία παρουσίασε μια ιστορική αναδρομή της ζωής και του πολιτισμού του Ελληνισμού του Πόντου, από την αρχαιότητα, μέχρι και την γενοκτονία, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι: «Ο ιστορικός Πόντος αποτέλεσε για περισσότερα από 2.500 χρόνια την κιβωτό, που διαφύλαξε ανόθευτη και ολοζώντανη τη γνήσια πολιτισμική παράδοση των αρχαίων Ελλήνων της Ιωνίας.
Οι Ίωνες ήταν οι πρώτοι που αποίκισαν τα άγνωστα μέχρι τότε και ακατοίκητα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και κατάφεραν να εγκαταστήσουν, να αναπτύξουν και να διαμορφώσουν έναν αξιοθαύμαστο πολιτισμό, που περιέχει όλα τα βασικά συστατικά στοιχεία του ακατάλυτου ελληνικού πνεύματος.
...Το 1204 οι Κομνηνοί- διωγμένοι από την Κωνσταντινούπολη μετά τις Σταυροφορίες- ίδρυσαν την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, η οποία διήρκεσε 257 χρόνια κι έγραψε λαμπρή ιστορία μέχρι να πέσει κι αυτή στα χέρια των Οθωμανών. Η ανάπτυξη των τεχνών, κυρίως της αρχιτεκτονικής και των επιστημών, που διδάσκονταν στο φημισμένο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, αποτελούν ξεχωριστά δείγματα της λαμπρής εκείνης περιόδου.
Με την επικράτηση των Νεοτούρκων το 1909, οι συνεχείς διωγμοί σε βάρος του ελληνικού στοιχείου οδήγησαν στην τελική πια παρακμή και οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων του Πόντου.
Το 1911 το νεοτουρκικό κίνημα ξέχασε τις υποσχέσεις για ισότητα, έγινε εθνικιστικό κίνημα και τολμούσε να παρουσιάζει απόψεις όπως η επόμενη «πρέπει να φροντίσουμε να τους ελαττώσουμε αριθμητικά και τελικά να τους εξοντώσουμε, ξεκαθαρίζοντας έτσι την τουρκική γη».
Η γενοκτονία άρχισε ουσιαστικά με τα γεγονότα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που άρχισε το 1914 και τελείωσε με την ήττα των Γερμανών το 1918. Όμως συνεχίστηκε και πέρα από το 1918 ως το 1921, όταν δηλαδή ακολούθησε το 1919 ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος στα εδάφη της Μικράς Ασίας και τελείωσε το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης. Η εμπλοκή της Τουρκίας στο πλευρό των Γερμανών και η ανοδική πορεία των Νεότουρκων του Μουσταφά Κεμάλ προς την εξουσία, έμελλαν ν’ αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας και να μετατρέψουν τη ζωή των λαών, που ζούσαν ειρηνικά στα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σε ένα ανατριχιαστικό εφιάλτη.
Οι δικαιολογίες που χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι για να εξοντώσουν συστηματικά τους Αρμένιους και μετά τους Έλληνες του Πόντου στην ουσία ήταν έμπνευση και ιδέα των Γερμανών στρατιωτικών συμβούλων και κυρίως του Liman von Sanders, ο οποίος τους συμβούλεψε:
* να εκτοπίσουν από τις παραλιακές περιοχές προς το εσωτερικό της χώρας τους πληθυσμούς, δήθεν για να προστατευτούν από τις συνέπειες των πολεμικών επιχειρήσεων (μάχες, βομβαρδισμούς από πλοία κ.λπ.)
* να χρησιμοποιήσουν σε βοηθητικές εργασίες του στρατού τους χριστιανούς
* να μην βάλουν μαχαίρι στους Πόντιους, όπως έβαλαν στους Αρμένιους το 1915 – 16 και βέβαια αυτά τα συμβούλεψε όταν η σφαγή των Αρμενίων ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στην Ευρώπη, ακόμα και στη Γερμανία, τη δική τους χώρα. Αυτό ήταν το περίφημο σχέδιο της λευκής σφαγής.
Οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους στις ατελείωτες πορείες θανάτου- τα «Άουσβιτς εν ροή»- από την κακομεταχείριση, την έλλειψη τροφής, τη δίψα και τις αρρώστιες.
Όσοι επέζησαν από την τρομερή γενοκτονία οδηγήθηκαν το 1922, με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών, στην τραγική τους έξοδο. Ξεριζωμένοι από την «πασών πλείστη και αρίστη» πατρώα γη τους και ως πρόσφυγες, αναζήτησαν καινούρια ζωή στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδας, φέρνοντας μαζί τους τα αναλλοίωτα πολιτιστικά τους στοιχεία και την πανάρχαια ιωνική ντοπιολαλιά τους».
Τόσο η κ. Καπλακίδου όσο και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων ν. Λάρισας κ. Χρήστος Τοπαλίδης, σε χαιρετισμό του επεσήμαναν την ανάγκη, οι ελληνικές κυβερνήσεις να φροντίσουν για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων διεθνώς, καθώς όπως τόνισαν: «Είναι χρέος τιμής απέναντι σε ανθρώπους που απέθεσαν πάντοτε στο ελληνικό έθνος την τελευταία τους ελπίδα και πέθαναν για να παραμείνουν Έλληνες και χριστιανοί, είναι χρέος όλων μας να αποκαταστήσουμε τη μνήμη τους, καθιστώντας αναγνωρισμένη γενοκτονία την τραγωδία που τους έπληξε».
Την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά η μπάντα της 1ης Στρατιάς, ενώ στεφάνια κατέθεσαν ο εκπρόσωπος Γ.Γ. Αποκεντρωμένης διοίκησης Θεσσαλίας κ. Κωτούλας, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας κ. Γρηγόρης Παπαχαραλάμπους, ο διοικητής της 1ης Στρατιάς αντιστράτηγος Χρ. Μανωλάς, ο αρχηγός ΤΑ αντιπτέραρχος Χρ. Βαϊτσης, ο δήμαρχος Λαρισαίων κ. Κ. Τζανακούλης, εκπρόσωποι της Γενικής Αστυνομικής Δ/νσης Θεσσαλίας, του περιφερειακού διευθυντή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Θεσσαλίας, της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, του Συλλόγου Μικρασιατών ν. Λάρισας, του Συλλόγου Κυπρίων ν. Λάρισας, του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλιννοστούντων «Πόντος», του Συλλόγου Ποντίων ν. Λάρισας, του Συλλόγου Πόντιων Φοιτητών Λάρισας, του ΜΕΣ Αβέρωφ «ΘΕΤΤΑΛΟΣ» και Νεολαίας ΑΝΕΛ.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο βουλευτής κ. Φιλ. Σαχινίδης, ο περιφερειακός σύμβουλος και πρόεδρος της νέας Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών κ. Χρ. Σιδερόπουλος, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στον Δήμο Λαρισαίων κ. Γιώργος Σούλτης, κ.ά.
ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ
