. Η γνωστή τραγουδίστρια μιλά στην «Ε» για τη συνεργασία αυτή, που την έκανε να νιώσει ξανά σαν μαθήτρια, για την αποδοχή που έχει στις νέες γενιές και τη σημασία της μουσικής στη ζωή της.

Συνέντευξη: Παναγιώτα Φούντα

* Για πρώτη φορά στην πολυετή καριέρα σας συναντιέστε επί σκηνής με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας.

- Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σύγχρονους συνθέτες. Έχει γράψει υπέροχα τραγούδια, μουσικές για ταινίες, για το θέατρο, κλασσική μουσική και μελωδίες που έντυσαν και ντύνουν την ζωή μας. Είναι επίσης μοναδικός στη διεύθυνση ορχήστρας. Βρεθήκαμε το 2016 στη μεγάλη συναυλία για το «Ολοι μαζί μπορούμε» στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο. Ηταν συγκλονιστικός. Το πιο μαγικό- ουσιαστικό αυτής της «Συνάντησης» είναι ότι ξαναέγινα «μαθήτρια». Είναι εξαιρετικός ο τρόπος της σκέψης του πάνω στην ερμηνεία και τόσο σύγχρονη η ενορχήστρωση των τραγουδιών που με ξαφνιάζει υπέροχα. Είμαι ευτυχισμένη που τον συνάντησα.

Στη σκηνή θα θυμηθούμε, θα νιώσουμε, θα συγκινηθούμε, θα τραγουδήσουμε και θα αισθανθούμε όλα όσα έχει καταθέσει ο Σταύρος Ξαρχάκος στην πορεία του.

* Είστε από τους καλλιτέχνες που έχουν καταφέρει να έχουν κοινό όλων των ηλικιών. Αγαπηθήκατε από τις γενιές που σας άκουγαν στο ξεκίνημά σας και εξακολουθείτε να αγαπιέστε από τα παιδιά τους. Πώς το καταφέρνετε αυτό; Είναι θέμα επιλογών, ταλέντου, τρόπου επικοινωνίας;

- Πάντα θα υπάρχει μια γενιά παιδιών που δεν με ξέρει ή δε με έχει ακούσει. Σ’ αυτούς δίνω εξετάσεις. Κανονικά. Στα δεκαοχτάχρονα που έρχονται και μου λένε «Σας ξέρουμε από τους γονείς μας». Το θεωρώ συγκλονιστικό. Να μπαίνει να σε ακούει μια γενιά μετά από 40 χρόνια. Πρέπει να έχεις κάτι να τους πεις. Να τους ενδιαφέρεις και να μιλήσεις με ένα τρόπο τη γλώσσα τους. Χωρίς να χάσεις την προσωπικότητά σου, να γίνεις κάτι άλλο, για να τους κερδίσεις υποτίθεται. Να εξελίσσεσαι χωρίς να χάνεις την ψυχή σου. Είναι ωραία η εποχή, έχει άπειρες παγίδες αλλά σου δίνει δυνατότητες και βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι και αισθάνεσαι τι συμβαίνει στον κόσμο. Και η τέχνη σου πάντα θα βρει τον τρόπο να σκάσει την ακτίνα της. Και στον νεφελώδη καιρό.

* Τι είναι για εσάς η μουσική και το τραγούδι; Έχετε φανταστεί τη ζωή σας χωρίς αυτά;

- Η μουσική είναι η περιπέτεια και η εξερεύνηση της ζωής μου. Είχα και έχω πείσμα και όνειρα, ήθελα να εκφραστώ μέσα από το τραγούδι. Από τότε που με κατάλαβα, ήξερα ότι με περιμένει ανηφόρα. Έχω τεράστια υπομονή και τρελή περιέργεια για την ζωή. Αυτό με οδήγησε σε απίθανα μονοπάτια. Δεν φοβήθηκα να διεκδικήσω ό,τι έκανε την ψυχή μου να φτερουγίζει. Η αναμονή του «άγνωστου» με κρατάει σε εγρήγορση. Αυτό είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Εξερεύνηση, πάθος, μουσική, αφοσίωση στο στόχο, δημιουργία, επικοινωνία. Αυτό που νιώθω ότι έχω κατακτήσει είναι ότι με «κάποιο τρόπο» αγγίζω τις ζωές των ανθρώπων. Μέσα από τα τραγούδια δημιουργούνται αναμνήσεις και συναισθηματικοί κραδασμοί. Ο,τι «πέρασα», ό,τι ένιωσα το μοιράστηκα και με έφερε σε αυτή τη στιγμή. Είμαι ευγνώμων. Είμαι ευτυχισμένη γιατί έκανα και συνεχίζω να κάνω αυτό ακριβώς που θέλω. Αυτό είναι μια σταθερή αξία στη ζωή μου... Η μουσική και οι δορυφόροι της είναι η ζωή μου και σίγουρα δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς «ήχο» .

* Η μουσική είναι αντίδοτο στην κρίση;

- Θεραπευτικά ακαριαίο αντίδοτο είναι η κάθε μορφή τέχνης. Υπέροχο καταφύγιο της ψυχής είναι η μουσική, η επικοινωνία, οι φίλοι, τα ταξίδια. Δεν είναι όμως και το μοναδικό. Αντίδοτο επίσης είναι να κάνεις το καλό… στα πιο μικρά και ασήμαντα πράγματα. Θα σου επιστραφεί αυτό από το σύμπαν. Είναι μια επιλογή το καλό, και μάλιστα ισχυρότατη.

* Νιώθετε γεμάτη από την καριέρα σας; Ποιο είναι το επαγγελματικό «όνειρο» που ακόμη δεν έχετε κατακτήσει;

- Έχω μεγάλες αναμονές, γι’ αυτό επενδύω στα αυτιά μου και τα μάτια μου. Γι’ αυτό γυρνάω τον κόσμο και ταξιδεύω. Για να μεταφράζω αυτά που γίνονται πέρα από το δίπλα μου, αυτά που ανοίγουν το μυαλό. Για να ζηλέψω το καλύτερο. Για να δω τις τάσεις και τα ρεύματα. Να εξερευνήσω, να αγχωθώ, ακόμα και να μελαγχολήσω λίγο, να κοιτάξω με ταπεινότητα τις ιδέες. Να λαχταρήσω να τις φτάσω.

Η υλοποίηση ενός ονείρου ή μιας σκέψης είναι πολλές φορές βασανιστική και μπορεί να πάρει και δυο χρόνια μέχρι την τελική της φάση, της υλοποίησης . Αυτό λέγεται έμπνευση, φαντασία, δημιουργία. Όλα όσα κατατίθενται βγαίνουν από την ψυχή μου και είναι πέρα ως πέρα αληθινά. Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ ...αυτό χαρακτηρίζει έναν καλλιτέχνη. Να συμβαδίζει με την εποχή του χωρίς να αλλοιώνεται η προσωπικότητά του και όταν κάποια στιγμή δεν θα έχει να «πει» κάτι να βάλει μια τελεία.

* Ποιες είναι η διαφορές της Άλκηστις Πρωτοψάλτη πάνω και κάτω από τη σκηνή; Μπορεί ο θεατής να δει την πραγματική πλευρά του καλλιτέχνη;

- Μα η πραγματικότητα είναι αυτό που παρουσιάζει στη σκηνή ένας καλλιτέχνης ...εκεί ξεγυμνώνεται και φαίνεται η ψυχή του. Όλα τα αόρατα γίνονται ορατά και διαφανή... Δεν υπάρχει καμιά διαφορά.