Όχι μόνο δεν είχαν κάποιον να τους κρατάει το βιβλίο αλλά ούτε καν ένα χτύπημα στην πλάτη για κουράγιο.

Ο Γιάννης, ο Αντώνης, ο Μάριος, ο Νίκος δεν ονειροβατούν, μα δεν έχουν πάψει και να ονειρεύονται. Διάβαζαν όλη τη σεζόν πίσω από τα κάγκελα. Σε κελιά των 9 τετραγωνικών μέτρων με άλλους τρεις μέσα. Θόρυβο είπατε;

Περίμεναν το βράδυ που κλείνει η φυλακή να υπάρξει λίγη ησυχία και να ανοίξουν τα βιβλία που τους έδωσε κάποιος παλιότερος κρατούμενος ή τα έφερε κάποιος δικός τους από «έξω».

Το «έξω», τι ωραία λέξη. Γι’ αυτό μοχθούν και υπομένουν. Για λίγες στιγμές ελευθερίας μέσω των σπουδών.

Ο Γιάννης κι ο Αντώνης τα κατάφεραν. Ο Μάριος και ο Νίκος όμως θα συνεχίσουν να διαβάζουν όταν όλοι θα πάνε για ύπνο. Θα συνεχίσουν να παλεύουν για τα δικαιώματά τους, να ζητάνε καθηγητές και συνεργασία ανάμεσα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Παιδείας για μια καλύτερη διαδικασία. Δικαιοσύνη και ισότητα. Ίσα το ζύγι κι η Θέμιδα με δεμένα τα μάτια. Όσο για το σπαθί... αυτά τα παιδιά το κρατάνε στα λόγια τους.

«Μόλις βγούνε οι βάσεις θα τα πούμε» είπαν και το έκαναν. «Σπαθένιοι». Τα είπαμε για την εμπειρία τους, τα αποτελέσματά τους, τα προβλήματά τους και φυσικά τις ελπίδες τους για το μέλλον.

«Ο λόγος που αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες είναι γιατί είδα από πέρυσι ότι άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος με το "βραχιολάκι" και να δίνονται εκπαιδευτικές άδειες στους φοιτητές κρατούμενους, τις ώρες που έχουν υποχρεωτικά εργαστήρια. Δηλαδή μερικές ώρες «ελευθερίας», εφόσον φυσικά έχουν περάσει το 1/3 των μαθημάτων του προηγούμενου εξαμήνου» μας εξηγεί ο Π.Α. από τον Κορυδαλλό και συνεχίζει:

«Αρχικά είχα αποφασίσει να δώσω από πέρυσι πανελλήνιες. Όταν είδα ότι υπήρχε πρόβλημα στη διαδικασία τού πώς θα δώσουμε εξετάσεις και ότι δεν ήταν σίγουρο αν θα καταφέρναμε στο τέλος να συμμετάσχουμε στις Πανελλήνιες, παραιτήθηκα» κι εξηγεί το γιατί: «δεν μπορούσα να μπω στην ψυχοφθόρα διαδικασία να διαβάζω για να δώσω εξετάσεις και τελευταία στιγμή να μας πούνε ότι δεν γίνεται να σας πάμε σε κάποιο εξεταστικό κέντρο (σ.σ. σχολικό συγκρότημα ) να δώσετε, όπως συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια στον Κορυδαλλό» λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

«Τόσα χρόνια στον Κορυδαλλό μόνο ένας κρατούμενος είχε καταφέρει να τον μεταφέρουν την ώρα των Πανελληνίων Εξετάσεων σε κάποιο Λύκειο του Δήμου Κορυδαλλού και να συμμετέχει κανονικά στη διαδικασία. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις είτε ο Εισαγγελέας των φυλακών δεν είχε εγκρίνει τη διαδικασία μεταγωγής σε κάποιο σχολείο, είτε το μεταγωγών δήλωνε αδυναμία να τους πάει, λόγω έλλειψης αστυνομικής δύναμης να τους μεταφέρει την ώρα των εξετάσεων».

Πέρυσι οι κρατούμενοι που επρόκειτο να δώσουν πανελλήνιες κατάφεραν με αποχή συσσιτίου, με δημοσιοποίηση του θέματος στα ΜΜΕ κι άλλες ενέργειες να πετύχουν να γίνει το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας του Κορυδαλλού εξεταστικό κέντρο και να παρακαμφθούν όλα τα γραφειοκρατικά και νομικά κωλύματα που υπήρχαν και να μπορέσουν να δώσουν εξετάσεις, διευκρινίζει.

Ζητάμε να μας εξηγήσει πώς είναι η όλη διαδικασία για έναν κρατούμενο. «Είναι δύσκολη», μας απαντά. «Πολύ περισσότερο απ' ό,τι για κάποιον που είναι έξω».

Πόσο μάλιστα όταν έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε που έχει τελειώσει το Λύκειο όπως ο Π.Α.

«Χώρος αναγνωστηρίου για να διαβάσει κάποιος δεν υπάρχει. Οι περισσότεροι κρατούμενοι βρίσκονται σε κελιά των 9 τ.μ. με 2 έως 4 άτομα το καθένα. Ησυχία μέσα στο κελί και έξω στην Πτέρυγα δεν υπάρχει, παρά μόνο το βράδυ που κλείνει η φυλακή. Αυτές είναι και οι μοναδικές ώρες που μπορεί κάποιος να διαβάσει. Ακόμα και τα βιβλία θα πρέπει κάποιος δικός σου έξω να τα αγοράσει και να σου τα φέρει στο επισκεπτήριο ή όπως τα πήρα εγώ, από κάποιον άλλον κρατούμενο που τα είχε χρησιμοποιήσει την προηγούμενη χρονιά».

Μα δεν ήταν μόνο αυτά τα προβλήματα καθώς «καθηγητές για τα μαθήματα που θα δίναμε δεν υπήρχανε αφού στο κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού λειτουργεί μόνο Γυμνάσιο και όχι Λύκειο».

Το παλέψανε όμως. «Ζητήσαμε κι εμείς φέτος καθηγητές κάτι που έκαναν και οι κρατούμενοι που έδωσαν πέρυσι, αλλά το Υπουργείο Δικαιοσύνης, παρόλο που προβάλλει ότι ενδιαφέρεται για την εκπαιδευτική διαδικασία εντός των φυλακών, δεν ήρθε σε συνεννόηση γι' αυτό το θέμα με το Υπουργείο Παιδείας».

Στην προσπάθειά τους βρέθηκαν κάποιοι εθελοντές αλλά κι εκεί υπήρξαν εμπόδια. «Ορισμένοι εθελοντές καθηγητές, από το ίδρυμα «Ζουγανέλης», που ενδιαφέρθηκαν να έρθουν να μας βοηθήσουν, δεν κατάφεραν να πάρουν άδεια να μπουν μέσα στο κατάστημα κράτησης, γιατί ήταν αδιόριστοι εκπαιδευτικοί και υπήρχε νομικό πρόβλημα, το οποίο το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν φάνηκε διατεθειμένο να λύσει. Καθώς ο κανονισμός προβλέπει ότι μόνο διορισμένοι καθηγητές μπορούν να πάρουν άδεια, για να εισέλθουν εντός των φυλακών». Κάγκελα παντού…

«Εμένα προσωπικά ο μόνος που κατάφερε να με βοηθήσει ήταν ο καθηγητής των μαθηματικών του γυμνασίου που υπάρχει εντός του καταστήματος των φυλακών, ο όποιος εθελοντικά μας έκανε μαθήματα» σημειώνει ο Π.Α. ο οποίος πέρασε ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας.

Ο Γιάννης, ο Αντώνης, ο Μάριος, ο Νίκος, όπως τους ονομάσαμε τυχαία, επέλεξαν να δώσουν εξετάσεις αλλά ξέρουν πως δεν θα είναι οι τελευταίες. Πάντα θα εξετάζονται από την κοινωνία. Ας ελπίσουμε όχι με το «παλιό σύστημα»…

«Βάλαμε ένα λιθαράκι για τους επόμενους κρατούμενους»

ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ - ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ

Η «Ε» επικοινώνησε και με έναν ακόμα κρατούμενο που έδωσε πανελλήνιες από την περσινή χρονιά. Ο Βασίλης Φ. που πέρασε στο Τμήμα Οινοποιίας και Τεχνολογίας ποτών στην Αθήνα λέει «Πολλοί από εμάς, κινδυνέψαμε τη χρονιά 2016-17 να μην δώσουμε Πανελλήνιες, επειδή οι αρμόδιοι δεν ήθελαν να βρεθεί λύση (αναφερόμενος στη διοίκηση φυλακής, μεταγωγών, εισαγγελία). Την τελευταία στιγμή και ενώ είδαν ότι δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε εκπτώσεις στο δικαίωμά μας στην εκπαίδευση, βρέθηκε λύση, ενώ προηγήθηκε ομαδική αποχή συσσιτίου από τους εξεταζόμενους μαθητές, καθώς επίσης και παρέμβαση της ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ Πειραιά, η οποία θεώρησε αδιανόητο να καταστρατηγείται το δικαίωμα μας στην εκπαίδευση. Αρκετά περίεργο είναι ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης ήταν τελείως αρνητικό στο να δημιουργηθεί εξεταστικό κέντρο στις φυλακές, ενώ αντίθετα το Υπ. Παιδείας έλεγε ότι το βλέπει αρκετά θετικά».

Έτσι, συνεχίζει ο Βασίλης «καταφέραμε μετά από έναν αγώνα πολύμηνο να αλλάξει ο νόμος και να δημιουργηθεί εξεταστικό κέντρο στις φυλακές Κορυδαλλού και δόθηκαν οι εξετάσεις εντός της φυλακής».

Για την κατάσταση που επικρατεί τονίζει «κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων, κανείς από τους μαθητές δεν κατάφερε να μελετήσει απερίσπαστος, αφού η διοίκηση της φυλακής δεν εξασφάλισε τον απαραίτητο χώρο ανάγνωσης ως όφειλε, αλλά ούτε και έδωσε άδειες εισόδου σε εθελοντές καθηγητές που ήθελαν να μας βοηθήσουν στην προετοιμασία μας. Πολλοί από εμάς διαβάσαμε μόνοι μας σε κελιά με άλλους 3 ανθρώπους να ακούνε μουσική ή να βλέπουν τηλεόραση. Παρά ταύτα, οι εκπαιδευόμενοι σε πείσμα όλων αυτών των δύσκολων συνθηκών, κατάφεραν να εισαχθούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπου και ξεκινά ένας νέος Γολγοθάς της εκπαίδευσής τους. Όλη αυτή η ταλαιπωρία μας άφησε τουλάχιστον κάτι ευχάριστο, να νιώθουμε ότι βάλαμε ένα λιθαράκι ώστε οι επόμενοι κρατούμενοι να καταφέρουν να δώσουν πανελλήνιες σε καλύτερες συνθήκες» καταλήγει.

Του Κώστα Γκιάστα