Συνέντευξη: Αχιλλέας Τραγούδας

Η Ζωή Οικονόμου είναι Λαρισαία. Και μια νέα συγγραφέας, που κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα. Πριν λίγες μέρες, κυκλοφόρησε και παρουσίασε το μυθιστόρημά της. Τίτλος του, «Στον αργαλειό της μοίρας». Μια δυνατή ιστορία έρωτα, που θέλει να καταδείξει την μεγάλη δύναμη της αγάπης…

Η υποδοχή που επεφύλαξαν οι αναγνώστες στη νέα συγγραφέα, κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική. Και η ίδια, με αφορμή το βιβλίο της, μιλά σήμερα για το συγγραφικό της ξεκίνημα, για τις πρώτες δυσκολίες της, για τις προθέσεις της, για τους στόχους της…

-Είναι η πρώτη σας συγγραφική απόπειρα, με μια ιστορία που δεν εξελίσσεται σε οικεία μέρη, αλλά στη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, τη Συρία... Η ιστορία πατάει πάνω σε κάποια πραγματικά γεγονότα ή είναι εξ’ ολοκλήρου μια μυθοπλασία;

-Είναι μία μυθοπλασία ουσιαστικά που εμπεριέχει μέσα και κάποια ιστορικά γεγονότα όπως η αναφορά για την καταστροφή της Σμύρνης.

-Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το βιβλίο;

• Συγκεκριμένη αφορμή δεν υπήρχε. Ήταν επιθυμία της ψυχής να γράψει κάτι. Είναι αυτό που λέω πώς, όταν η ψυχή ''υπαγορεύει'', τα χέρια ''υποκύπτουν''. Κάτι ανάλογο έγινε και με μένα.

-Οι περιγραφές που έχετε, αλλά και οι ιστορικές αναφορές, προϋποθέτουν αρκετή έρευνα. Άρα επισκεφτήκατε τα μέρη αυτά, διαβάσατε σχετικά κλπ

-Το διάστημα που έγραφα το βιβλίο επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη. Ήθελα από κοντά να δω την Πόλη, να πάρω εικόνες για να μπορέσω μέσα από τα μάτια μου να δώσω τις περιγραφές στους αναγνώστες. Παράλληλα διάβασα και βιβλία που είχαν σχέση με τη Σμύρνη εκείνης της εποχής για τον ίδιο λόγο. Αντίστοιχα και με τη Συρία.

-Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου.

 -Για να φτάσει το βιβλίο στην τελική του μορφή (γιατί κατά τη διάρκεια της γραφής του έγιναν πολλές αλλαγές) μου πήρε ενάμιση χρόνο.

-Με δύο λόγια, ποια είναι η ιστορία που αφηγείστε…

-Το βιβλίο αναφέρεται στην αγάπη. Την αγάπη σε όλα τα επίπεδα -γονική, αδερφική, ερωτική, φιλική. Το μήνυμα που παίρνει κάποιος διαβάζοντάς το είναι το εξής: Ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται στη ζωή του για ότι αγαπάει, να μην αφήνεται  και να προσπερνάει τα εμπόδια που έρχονται μπροστά του. Δεν αφήνουμε τίποτα στη μοίρα. Παλεύουμε για να κάνουμε τους εαυτούς μας καλύτερους. Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο όταν πραγματικά μέσα στην καρδιά μας ''φωλιάσει'' η  αληθινή, αγνή και ανιδιοτελές αγάπη, που κατά την ταπεινή μου άποψη, ολοκληρώνει τον άνθρωπο.

-Πήρατε μέρος σε μαθητικούς διαγωνισμούς, λέτε στα εξώφυλλα του βιβλίου σας, στους οποίους μάλιστα διακριθήκατε. Γιατί στα χρόνια που μεσολάβησαν δεν γράφατε, δεν εκδώσατε κάτι;

-Μέσα από επιστημονικές έρευνες που κατά καιρούς παρακολουθώ, έχει διαπιστωθεί από ψυχολόγους πώς η ψυχή του ανθρώπου κατά την πορεία της ζωής του ''κλείνει'' μέσα της διάφορες καταστάσεις και γεγονότα. Η δική μου ψυχή ''άνοιξε'' τις ''πύλες''  εκείνο το συγκεκριμένο διάστημα όπου ''ξεχύθηκαν'' έντονα συναισθήματά, τα οποία ''έντυσαν'' τους ήρωες του βιβλίου.

-Όταν τελειώσατε το γράψιμο, είχατε την σιγουριά ότι μπορούσε όλα αυτά τα χειρόγραφα να γίνουν βιβλίο; Ή, ζητήσατε τη γνώμη κάποιου συγγραφέα, φιλόλογου ή σχετικού με τη λογοτεχνία;

-Για να σας πω την αλήθεια μέσα μου βαθιά πίστευα πως θα έβλεπα τον «Αργαλειό της μοίρας» κάποια στιγμή στα βιβλιοπωλεία. Αλλά ήταν μία κρυφή μου επιθυμία την οποία δεν ξεστόμισα. Μόλις ολοκλήρωσα το βιβλίο το έδωσα στην πολύ καλή μου φίλη και συγγραφέα στη Θεσσαλονίκη, την κυρία Μαίρη Κόντζογλου η οποία με την συγγραφική της ''αυστηρότητα'' μου επισήμανε κάποια κομβικά σημεία τα οποία έπρεπε να αλλάξουν, κάτι το οποίο και έκανα.

-Πόσο δύσκολο είναι για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα να εκδώσει το βιβλίο του;

-Θα έλεγα πώς είναι αρκετά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Θεωρώ πως αυτό έγκειται και στην ιστορία του βιβλίου.

-Πόσο χρόνο κράτησε η αναζήτηση εκδότη και η τελική απόφασή του να εκδώσει το βιβλίο;

-Η αναζήτηση του εκδότη κράτησε περίπου τρία χρόνια. Κάποιοι εκδοτικοί το απέρριψαν. Όμως δεν έχασα την ελπίδα μου όταν άκουγα κάποια βράδια  την ψυχής μου να ''ψιθυρίζει  «...θα βγει, ίσως δεν έχει ''ωριμάσει'' ακόμη». Πίστεψα κι εμπιστεύτηκα λοιπόν τη ψυχή μου και απλά, περίμενα, μέχρι που κάποιο βράδυ του Γενάρη μέσα σε μια γλυκιά, νοσταλγική ατμόσφαιρα σιγανής ψιχάλας, βγήκα να κάνω έναν περίπατο στην αγορά. Τυχαία συνάντησα ένα φίλο το Γιώργο, ο οποίος δουλεύει στο βιβλιοπωλείο ΑΝΕΜΟΣ. Μίλησα μαζί του, γιατί ήξερε για το βιβλίο και μου μίλησε για τις εκδόσεις ΕΞΗ, έναν καινούριο εκδοτικό οίκο με έδρα στην Αθήνα. Με έφερε σε επαφή με τον Παναγιώτη Ιωαννίδη, ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου ο οποίος και μου έδωσε το τηλέφωνο για να επικοινωνήσω. Από κει και πέρα όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μέσα σε μία εβδομάδα η εκδότρια μου κύρια Ισμήνη Λαμπροπούλου μου έδωσε την απάντηση για να υπογράψουμε το συμβόλαιο...

-Αν δεν είχε την κατάληξη αυτή, θα συνεχίζατε με την συγγραφή ενός άλλου βιβλίου;

-Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις ακόμα κι αν ''αποτύχει'' η πρώτη σου προσπάθεια δεν παραδίνεις τα όπλα. Απλά συνεχίζεις. Φυσικά και θα συνέχιζα. Γιατί, εκτός από την επιθυμία μου, είχα και την στήριξη της οικογένειάς μου –ο άντρας μου και τα παιδιά μου με στήριξαν σε όλη αυτή την προσπάθεια και συνεχίζουν να με στηρίζουν. 

-Είστε ευχαριστημένη με την αποδοχή του βιβλίου σας από το αναγνωστικό κοινό;

-Οι πρώτες κριτικές για το βιβλίο είναι πολύ ενθαρρυντικές. Οι αναγνώστες ''μπήκαν'' με τη μία μέσα στην ιστορία και μάλιστα έζησαν τους ήρωες από κοντά απ' ότι μου περιγράφουν. Το  κυριότερο βέβαια είναι ότι ''έλαβαν'' τα μηνύματα που βγάζει το βιβλίο. Για μένα αυτό είναι και το πιο σημαντικό. 

-Την περίοδο αυτή γράφετε το επόμενο βιβλίο σας;

-Το έχω ήδη ξεκινήσει από το προηγούμενο καλοκαίρι…

………………………………

 Η Ζωή Οικονόμου γεννήθηκε στη Λάρισα, αλλά τα τελευταία χρόνια κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Το μυθιστόρημά της «Στον αργαλειό της μοίρας» είναι το πρώτο της βιβλίο.

Συμμετέχοντας σε μαθητικούς διαγωνισμούς, απέσπασε πρώτο πανελλήνιο βραβείο με το ποίημα «Ελλάδα μου αιμορραγείς» και το διήγημα «Επιτροφή», ενώ  τιμητική διάκριση απέσπασε το ιστορικό δοκίμιο «Αμπελάκια Λάρισας».

Τον Μάιο του 2013 έγραψε το πρώτο της θεατρικό, τη σάτιρα «Ραφείον η Ελλάς». που σκηνοθέτησε και έλαβε μέρος με τους μαθητές του Εσπερινού Λυκείου για το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς. Με τους μαθητές του ίδιου σχολείου επίσης, και με την βοήθεια των καθηγητριών φιλολόγων,  Σπυριδούλας Μητρούλα και Φωτεινής Τατζοπούλου, ανέβασε για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίο,  το έργο «Πόλεμος Ονείρων».