Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη

Το καλοκαίρι που πέρασε, το διάστημα από 29 Αυγούστου έως και 7 Σεπτεμβρίου μια 6μελής ελληνική ορειβατική αποστολή ταξίδεψε στο Αζερμπαϊτζάν με στόχο τα βουνά του ανατολικού Καυκάσου, στα σύνορα με το Dagestan (Ντάγκεσταν) της Ρωσίας. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική ορειβατική ομάδα που ανέβηκε στα βουνά του Αζερμπαϊτζάν, αφού δεν υπάρχουν αναφορές για παλιότερες αποστολές. Στην ομάδα συμμετείχαν οι ορειβάτες Νίκος Κρούπης (Ελάτη Τρικάλων), Ηλίας Τσίκας (Αγχίαλο Μαγνησίας), Γιάννης Ψύρρας (Ελάτη Τρικάλων), Πέτρος Τόλιας (Οξυά Καρδίτσας), Θανάσης Κολέτσιος (Κοτρώνι Τρικάλων) και Μαρία Ρουπακιά (Χαλκίδα).

Σήμερα ο Νίκος Κρούπης μιλάει στην «Ελευθερία».

- «Το κόστος των ορειβατικών αποστολών, αναφέρει, ποικίλλει ανάλογα με τον προορισμό αλλά και με τον τρόπο που θα γίνει η αποστολή. Τα αεροπορικά εισιτήρια είναι το σημαντικότερο κόστος που καθορίζουν και το συνολικό του ταξιδιού. Για το ταξίδι αυτό δεν χρησιμοποιήσαμε ταξιδιωτικό πράκτορα και όλα τα κανονίσαμε μόνοι μας χρησιμοποιώντας και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, έτσι το κόστος της συγκεκριμένης αποστολής ήταν χαμηλό και στοίχισε 750 ευρώ κατά άτομο. Γενικά, τέτοιου είδους αποστολές με γραφείο οργάνωσης αποστολών, κοστίζουν περίπου 2000 ευρώ το άτομο. Τέτοιες εποχές όμως είναι δύσκολο να βρεις χορηγούς, κι έτσι το κόστος το επωμιζόμαστε ο κάθε ένας προσωπικά».

 

Η συνέντευξη

* Τι το ξεχωριστό και μοναδικό θα λέγαμε είχε η ορειβατική αποστολή στα βουνά του Αζερμπαϊτζάν; Δεν είχε επιχειρηθεί κάτι ανάλογο μέχρι σήμερα από Έλληνες ορειβάτες;

- Το Αζερμπαϊτζάν είναι μια κλειστή χώρα, με ελάχιστους τουρίστες ετησίως. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι ο λόγος που γνωρίζουν οι περισσότεροι την ύπαρξή του. Η χώρα είναι σε πληθυσμό και έκταση μικρότερη από την Ελλάδα αλλά λόγω της γεωγραφικής θέσης της παρουσιάζει πολλές εναλλαγές με περιοχές έρημες και άνυδρες, περιοχές με πλούσια βλάστηση που θυμίζουν τροπικό δάσος, επίσης θάλασσα (Κασπία) και τα ψηλά βουνά του Καυκάσου που έχουν ακόμα και παγετώνες. Η μοναδικότητα της αποστολής ήταν περισσότερο το ίδιο το ταξίδι μέχρι εκεί και όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό το βουνό. Το γεγονός ότι οι ψηλότερες κορυφές του Καυκάσου βρίσκονται στη Ρωσία και τη Γεωργία στρέφει τους περισσότερους ορειβάτες να επισκέπτονται αυτές τις χώρες, σε αντίθεση με το Αζερμπαϊτζάν όπου οι κορυφές του Καυκάσου είναι πιο χαμηλές. Για το λόγο αυτό δεν είχαν γίνει ελληνικές ορειβατικές αποστολές παλιότερα, διότι δεν αποτελούσαν ένα στόχο με μεγάλο υψόμετρο. Το ταξίδι το κάναμε στο πλαίσιο αναζήτησης περιοχών που παραμένουν άγνωστες στον πολύ κόσμο αναζητώντας μη εμπορευματοποιημένες και αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές.

 * Ποια είναι τα βασικά όπλα που θα πρέπει να έχει ένας ορειβάτης, πέρα από την όρεξη και διάθεση σε προσωπικό επίπεδο;

- Τα βουνά του Αζερμπαϊτζάν είναι από τα πιο βατά του Καυκάσου και αποτελούν απέραντα βοσκοτόπια, έτσι δεν είναι δύσκολα ως ορειβατικός στόχος (η ανάβαση) αλλά περισσότερο δύσκολο είναι να φτάσεις μέχρι εκεί. Για να επισκεφτεί κάποιος κάποια από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να έχει μεγάλη υπομονή και ψυχικές δυνάμεις. Η διαδικασία έκδοσης της βίζας εισόδου στη χώρα διήρκησε δύο μήνες! Εάν δεν είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια πιο νωρίς θα είχαμε ακυρώσει το ταξίδι διότι η διαδικασία έκδοσης της βίζας ήταν ψυχοφθόρα με αμέτρητα τηλεφωνήματα και πολλά χαρτιά μέχρι τελικά να μας τη δώσουν. Ένας παράγοντας που δυσκολεύει το ταξίδι είναι ότι ήταν απίθανο να βρεθεί κάποιος που να γνωρίζει έστω και λίγα αγγλικά. Έτσι, οι συνεννοήσεις στις μετακινήσεις και σε ό,τι άλλο θέλαμε ήταν πολύ δύσκολες και πολλές φορές το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό από αυτό που θέλαμε πραγματικά να κάνουμε.

* Ποια ήταν η πιο δύσκολη αποστολή για σας; Η πιο δύσκολη είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνη;

- Η πιο δύσκολη αποστολή που έκανα ήταν το καλοκαίρι του 2002 στο Πακιστάν, που ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα σε αυτή τη χώρα και ήμασταν μόνο δύο, εγώ μαζί με τον φίλο μου Γιώργο Ζαρδαλίδη. Δεν ήταν τόσο δύσκολη όσον αφορά την ανάβαση στο βουνό, όσο το ταξίδι της πρόσβασης αφού ήρθαμε αντιμέτωποι με αγωγιάτες που μας ζητούσαν πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που είχαμε συμφωνήσει και για να τους αποφύγουμε χρειάστηκε να κρυφτούμε σε ξενοδοχείο. Στο ίδιο ταξίδι αρρωστήσαμε με πυρετό πάνω από 40 βαθμούς και κανείς πίσω δεν γνώριζε πού βρισκόμαστε. Συνάμα με τα παραπάνω ήταν οι επιθέσεις που ξεκίνησαν λίγους μήνες νωρίτερα στο Αφγανιστάν το οποίο βρισκόταν μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά μας, αφού το βουνό που είχαμε επιλέξει ήταν κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, και τη γνωστή δράση των Ταλιμπάν στην περιοχή των συνόρων. Όσον αφορά το δύσκολο αν είναι και επικίνδυνο αυτά πάνε σχεδόν μαζί, αλλά αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι να πραγματοποιήσουμε όλο και πιο δύσκολες αναβάσεις με όσο το δυνατόν λιγότερους κινδύνους κάτι που το πετυχαίνουμε όλο και περισσότερο με την εμπειρία που αποκτούμε από τις προηγούμενες αποστολές και αναβάσεις. Έτσι, ανεβάσαμε τη δυσκολία μειώνοντας στο ελάχιστο την επικινδυνότητα κάτι που πετύχαμε το καλοκαίρι του 2012 στα ινδικά Ιμαλάια.

* Ποια εικόνα ή εικόνες έχουν μείνει για πάντα χαραγμένες στη μνήμη σας και γιατί;

- Μια από τις ομορφότερες εικόνες που θα μείνει αξέχαστη ήταν τα ύψους 500 μέτρων χρυσοκόκκινα βράχια της κορυφής Qizil Qaya που υψώνονταν μπροστά από την κατασκήνωση που κάναμε για 3 μέρες στις καταπράσινες πλαγιές του βουνού και το χωριό Xinaliq σημείο αφετηρίας μας για την ανάβαση στο βουνό.

* Ποιο είναι το επίπεδο της ορειβασίας στη χώρα μας;

- Δεν είναι πολύ υψηλό αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες και αναβάσεις που αξίζουν παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Σίγουρα δεν μπορούμε να συγκριθούμε με τις χώρες που έχουν τις Άλπεις στα πόδια τους αλλά έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές ενδιαφέρουσες αναβάσεις από Έλληνες ορειβάτες στις Άλπεις αλλά και στα Ιμαλάια.