Από τον Λεωνίδα Τζέκα

Θεσσαλία... Γη ευλογημένη, γη καρπερή. Γη που τους καρπούς της απολαμβάνουν ως τα πέρατα του κόσμου. Κι όχι μόνο τώρα, ανέκαθεν. Όλα τα προϊόντα της νόστιμα και θρεπτικά. Τροφή σώματος, μα και ψυχής. Βρώσιμα ή και πόσιμα. Όπως το κρασί, που η θεσσαλική γη με τα όρη της και τις πεδιάδες της συνθέτει ένα ιδανικό σκηνικό για την καλλιέργεια της αμπέλου. Καλλιέργεια ευλογημένη από τον Ιησού Χριστό «εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή»... Αλλά και από πιο παλιά, πριν την έλευση του Θεανθρώπου στη Γη. Από τα αρχαιοελληνικά χρόνια, απ’ όταν ο Στάφυλος παρατήρησε πως οι κατσίκες που βοσκούσε γίνονταν πιο ζωηρές όταν έτρωγαν τον καρπό των αμπελιών. Από τότε η καλλιέργειά του ήταν στενότατα συνδεδεμένη με τη Θεσσαλία. Οι Κένταυροι του Πηλίου, ήταν άλλωστε μέγιστοι θαυμαστές του οίνου και συνοδοί του Διονύσου.

Όλυμπος, Κίσσαβος, Μαυροβούνι, Πήλιο... Εκεί που το υψόμετρο ανταμώνει με την αχλύ της θάλασσας, η αγκαλιά που από μέσα της βγαίνει ο πιο νόστιμος μούστος, το πιο εύγευστο κρασί.

Σήμερα η «ΕτΔ» ταξίδεψε στο χωριό Κρανιά, που είναι κτισμένο στην ανατολική πλαγιά του Κάτω Ολύμπου σε υψόμετρο 700 μ. Μπροστά μας απλώνεται πανοραμικά η πεδιάδα των εκβολών του Πηνειού και το Αιγαίο Πέλαγος. Μοναδική θέα.

«Το αμπέλι είναι πολυετές φυτό, ο βιολογικός κύκλος του όμως είναι ετήσιος, η ποιότητα του καρπού του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, από τους οποίους άλλους μπορούμε να επηρεάσουμε και άλλους όχι. Γι’ αυτό και το κρασί που φτιάχνουμε κάθε χρονιά διαφέρει από το προηγούμενο», λέει ο Ευριπίδης ο οικοδεσπότης μας-οινοποιός και βγάζω φωτογραφίες τις πλαγιές του Ολύμπου όπου απλώνεται ο αμπελώνας.

Ο Ευριπίδης, ανήκει στη δεύτερη γενιά οινοπαραγωγής της οικογένειας και συνεχίζει επάξια το έργο του πατέρα του. Με σπουδές στο εξωτερικό (Αμπελουργία- Οινολογία) και με πρακτικές σε οινοποιεία της Γαλλίας και της Αγγλίας προσπαθεί να παντρέψει τη γνώση του με την εμπειρία του πατέρα του.

Καθώς συνεχίζουμε τη βόλτα μας μέσα στον αμπελώνα ακούω με προσοχή τον Ευριπίδη: «Τον χειμώνα στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες το αμπέλι αναπαύεται. Την άνοιξη οι χυμοί αρχίζουν να κυκλοφορούν στο φυτό και όταν η θερμοκρασία αυξηθεί αρκετά ανοίγουν, αναπτύσσονται τα πρώτα φύλλα και μεγαλώνουν οι βλαστοί. Τον Μάιο το αμπέλι ανθίζει, τα άνθη γονιμοποιούνται και δένει ο καρπός, το σταφύλι. Και το καλοκαίρι το σταφύλι ωριμάζει, αποκτά χρώμα και γλυκύτητα καθώς ταυτόχρονα μειώνεται η ξινή, άγουρη γεύση του. Το κλίμα καθορίζει τις περιοχές όπου οι ποικιλίες της οιναμπέλου μπορούν να καλλιεργηθούν. Τα γενικά κλιματικά χαρακτηριστικά, οι εποχικές διαφορές στις βροχοπτώσεις, στους καύσωνες, στις περιόδους κρύου και ανεμών διαφοροποιούν κάθε τρύγο καθώς και το κρασί που προκύπτει. Σημαντικό ρόλο στην παραγωγή κρασιού παίζει η ποικιλία αφού οι «ευγενείς» ποικιλίες οιναμπέλου παράγουν εκλεκτά κρασιά ποιότητας όταν το έδαφος και το κλίμα είναι κατάλληλα».

Συνεχίζοντας την κουβέντα μας βρεθήκαμε μέσα στο οινοποιείο, όπου μέσα στα τεράστια βαρέλια κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας. Το ποιοτικό κρασί που ζυμώνει και ωριμάζει όσο χρόνο χρειαστεί, ανάλογα με την ποικιλία, χωρίς καμία άλλη παρέμβαση.

Είμαι σίγουρος ότι ο ήρωας του έργου «Ο μεθύστακας» με τον Ορέστη Μακρή θα ήταν ευτυχής εδώ, ο «παράδεισος» κάθε θαυμαστή του καλού κρασιού.

Και να που βρεθήκαμε στο κελάρι, ένας τεράστιος χώρος με ράφια γεμάτα με μπουκάλια. Μετά τις φωτογραφίες άρχισα να παρατηρώ τις ετικέτες που αντιστοιχούν σε κρασιά υψηλής ποιότητας τα οποία έχουν βραβευτεί στους διεθνείς διαγωνισμούς του εξωτερικού.

Τα τελευταία λόγια του Ευριπίδη είναι γεμάτα αισιοδοξία. «Χρόνια τώρα δημιουργούνται νέοι αμπελώνες και αναπτύσσονται σύγχρονα οινοποιεία, δημιουργείται μια ευγενής άμιλλα που οδηγούν τα όνειρα, τις επιθυμίες και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες σε έξαρση. Νέες ιδέες, νέες ποικιλίες, νέα φιλοσοφία και νέοι άνθρωποι. Τα οινοποιεία απογειώνονται. Μπορεί πια κανείς να καταλάβει πως οι διακρίσεις, τα βραβεία και οι έπαινοι που απεκόμισαν τα ελληνικά κρασιά διεθνώς δεν είναι τυχαίο γεγονός». Τον ευχαριστώ για την άψογη φιλοξενία και αποχωρώ «μεθυσμένος» από χρώματα κι αρώματα, ίσως κι από ένα ή δύο ποτηράκια...