Το αυτοκίνητο διασχίζει αργά και σταθερά το διάσελο του Τυμπάνου. Προορισμός μας η Δυτική Αργιθέα. Μια περιοχή όπου τα περισσότερα χωριά κατοικούνται μόνο το καλοκαίρι, κάποια είναι ερειπωμένα και ελάχιστα έχουν κατοίκους όλο τον χρόνο. Αφήνουμε πίσω μας τον καύσωνα του κάμπου και την αφόρητη ζέστη της πόλης. Από το παράθυρο του αυτοκίνητου αντικρίζεις τα ψηλά βουνά, τις θεόρατες κορυφές, τα φαράγγια, τα ρυάκια, τους χείμαρρους, τα ποτάμια. Άγρια, ανόθευτη ομορφιά, που σου κόβει την ανάσα με τη μαγεία της, που σου προκαλεί το δέος. Περιοχή ορεινή και άγονη, δύσβατη σε πολλά σημεία.
Τα σημαντικότερα βουνά της ο Τύμπανος, η Καράβα, το Βουτσικάκι, η Καραβούλα, το Ντελιδήμι, η Μυρμιτζάλα, το Πηγάδι, η Λούτσα είναι πνιγμένα στο πράσινο το καλοκαίρι και χιονισμένα τον χειμώνα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, τη γεωργία, με τη μαστορική και την επεξεργασία ξύλου και φυσικά με τον τουρισμό. Διαβαίνοντας μέσα από στριφογυριστούς, κακοτράχαλους δρόμους ανακαλύπτεις τα πανέμορφα αργιθεάτικα χωριά και τους μικρούς οικισμούς που είναι κτισμένα με πέτρα στις δασόφυτες πλαγιές.
Ο ήλιος λούζει με τις ακτίνες του τα σπιτάκια που χάνονται στην πυκνή βλάστηση, κυδωνιές, ροδιές και αρμπαρόριζα βρίσκονται σε όλες τις αυλές πλημμυρίζουν τις αισθήσεις με τα χρώματα και τις ευωδιές.
Η περιοχή κατοικήθηκε από την αρχαιότητα, ενώ στους νεότερους χρόνους σύνδεσε το όνομά της με σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και ο Άγιος Σεραφείμ επίσκοπος Φαναρίου – Νεοχωρίου. Η Αργιθέα ζει σε ρυθμούς διαφορετικούς και κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις, με την πληθωρική παρουσία των μνημείων της, το ιδιαίτερα απόκρημνο ανάγλυφο των βουνών της, το σπάνιο φυσικό κάλλος των φαραγγιών και την υπέροχη φιλοξενία των κατοίκων της. Διάσπαρτα τα αρχαιολογικά ευρήματα όπως και οι εκκλησίες και τα μοναστήρια αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς ντόπιους και επισκέπτες.
Κατηφορίζοντας προς τα χωριά στη συμβολή των παραπόταμων του Αχελώου, Αργιθεάτη και του Πλατανιά, βρίσκεται το χωριό Αργιθέα (παλιότερα ονομαζόταν Κνίσοβο), πρωτεύουσα της αρχαίας Αθαμανίας. Στην έξοδό του θα περάσετε από τον αρχαιολογικό χώρο Ελληνικό, με τάφους που χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγ. Μηνά, δεξιά ο δρόμος οδηγεί στο καταπράσινο Θερινό και αριστερά στο Μεσοβούνι. Πίσω από το εκκλησάκι βρίσκεται η μονότοξη γέφυρα του Θερινού.
Το χωριό Αργιθέα είναι πνιγμένο στο πράσινο, κατάφυτο από πλατάνια και καρυδιές στα χαμηλά, ενώ ψηλότερα περιβάλλεται από δάση Ελάτης με ανοίγματα ιδανικά για βοσκότοπους. Τα πολλά περιποιημένα πετρόχτιστα σπίτια με τις ξυλοδεσιές και τα παλιά ξύλινα υπέρθυρα μας εντυπωσίασαν καθώς περπατήσαμε από τον παλιό νερόμυλο μέσω του πλακόστρωτου μονοπατιού που κατέληγε στο μονότοξο πέτρινο γεφύρι της Αργιθέας που ήταν παλιότερα η μοναδική οδός επικοινωνίας με τη Δρακότρυπα και το Μουζάκι. Το χωριό διασχίζει το ευρωπαϊκό μονοπάτι υπερσυνοριακών διαδρομών Ε4 που κατευθύνεται βόρεια προς Στουρναραίικα (8 ώρες) ή νότια προς Βλάσι (5 ώρες) και Πετρίλο (6 ώρες και 15΄). Η βόλτα μας συνεχίστηκε μέχρι τις Κορομηλιές, ένα κατάφυτο ύψωμα.
Στα νερά του Κνισοβίτη πόταμου, που διασχίζει το χωριό, ψαράδες, μέσα στην ηρεμία του τοπίου, ρίχνουν τα δολώματα και προσπαθούν να πιάσουν καμιά πέστροφα.
Μετά από αρκετές ώρες πεζοπορίας στην περιοχή και με πολλές φωτογραφίες που αποτυπώνουν την πανέμορφη Αργιθέα ήρθε η στιγμή να απολαύσουμε την πέστροφα ψητή στα κάρβουνα στο ταβερνάκι του χωριού δίπλα στο ποτάμι.
Η Αργιθέα πάντα μαγεύει και σαγηνεύει τον επισκέπτη. Πέτρα και ξύλο διατηρούν αλώβητη την ιστορία του παρελθόντος. Οι κάτοικοι που έχουν απομείνει φυλάσσουν αναλλοίωτα τα κοινωνικά και πολιτισμικά στοιχεία της περιοχής. Αυτός ο πλούσιος πολιτισμικά χώρος δίνει στον επισκέπτη τη δυνατότητα να ανακαλύψει τα αξιοθέατα άλλα και τα χρώματα, τα αρώματα και ανθρώπους γεμάτους ευαισθησία!
