*Ο τίτλος «Βιολέτες του Μάρτη», αντιστοιχεί στην ειρωνική έκφραση της εποχής για όσους έσπευδαν κατά κύματα να εγγραφούν στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Μ’ αυτούς ασχολείται ο Φίλιπ Κερ στο πρώτο μυθιστόρημα της «Τριλογίας του Βερολίνου». Αστυνομικό μυθιστόρημα βαθιά πολιτικό, αντιναζιστικό.
Ο ήρωας του Σκοτσέζου συγγραφέα κινείται στην εποχή του 1936 στο Βερολίνο. Ο αντισυμβατικός ντετέκτιβ Μπέρνχαρντ Γκούντερ, ανάμεσα σε ποτά και τσιγάρα. επιρρεπής σε λάθη με μοιραίες γυναίκες, παίζει με τους ισχυρούς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στη ναζιστική Γερμανία.
* * *
*ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ μυθιστορία, τολμηρή πολιτική ιστορία. Και πνεύμα ασυναγώνιστο. Ο παρατηρητικός συγγραφέας αναλύει, επί παραδείγματι, με ακρίβεια τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό- προτεταμένο το δεξί χέρι, τεντωμένα τα δάχτυλα και ο καρπός σε ελαφριά κάμψη προς τα πάνω. «Μπροστά στο Μνημείο του Πολέμου μια ομάδα ναζί αγωνιζόταν τόσο σκληρά, που σίγουρα θα κατέληγε στον καναπέ κάποιου πεντικιουρίστα... Μετά όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς την Πύλη του Βραδεμβούργου. Οσοι παρακολουθούσαν αναγκάζονταν να γυμνάσουν το χέρι τους...
Υποχρεώθηκα να βγω από τ΄ αμάξι και να απευθύνω τον τυπικό χαιρετισμό. Αν δεν το είχα κάνει κινδύνευα με ξυλοδαρμό. Μαζί με τους υπόλοιπους τέντωσα το δεξί μου χέρι λες και ήμουν τροχονόμος...
Οι ναζί προτιμούσαν ως χαιρετισμό την επιθεώρηση των νυχιών. Θυμάμαι ακόμη την εποχή που τον θεωρούσαμε γελοίο και μελοδραματικό. Ίσως γι’ αυτό κανείς μας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά. Και να που τώρα βρισκόμαστε να χαιρετάμε μαζί με τους υπόλοιπους του σιναφιού».
Ζ.
