Του Κων/νου Τσιρονίκου

Μου έχει μείνει αξέχαστη η κουβέντα, μεταξύ δύο ηλικιωμένων που έλαβε χώρα σε τράπεζα της πόλεώς μας, αμέσως μετά την άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θέμα: Η πληρωμή ή όχι του ΕΝΦΙΑ... Ο ένας εκ των αναμενόντων στην σειρά γερόντων για την είσπραξη της σύνταξης και τη μη αποπληρωμή του υπολοίπου ποσού του περσινού - ΕΝΦΙΑ λέει στον προηγούμενό του:
- Γιώργο τι ήρθες να κάνεις πρωί - πρωί στην Τράπεζα;
- Ήρθα Γιάννη να πάρω τη σύνταξη και να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ...
- Καλά βρε Γιώργη πού ζεις εσύ; Δεν ζεις στην Ελλάδα; Δεν πήρες χαμπάρι ότι στην εξουσία τώρα είναι ο Αλέξης και από δω και πέρα δεν πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ;
- Δηλαδή εσύ δεν θα πληρώσεις; Όχι σου λέω. Αφού το είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Το άκουσα με τ' αφτιά μου.
- Και τον άλλο μήνα, αν δεν πληρώσει κανένας, όπως εσύ, πού θα βρουν τα χρήματα να μας δώσουν τη σύνταξη;
- Θα τα βρουν Γιώργη μου. Για αυτό να είσαι σίγουρος.
Θα τα πάρουν από αυτούς που μέχρι τώρα δεν πλήρωναν δεκάρα, γιατί οι άλλοι τους χάιδευαν...
- Σ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι Γιάννη. Εδώ θα είμαστε και θα δεις τι θα συμβεί. Πώς κι εσύ, όπως και τόσοι άλλοι σαν κι εσένα, θα τον πληρώσουν κανονικά τον ΕΝΦΙΑ και μάλιστα με επιβάρυνση, αν καθυστερήσουν.
- Μου φαίνεται ότι το 'χεις χαμένο. Γιατί δεν παρακολουθείς καλά τα γεγονότα.
- Εγώ Γιάννη τα παρακολουθώ πολύ καλά και σου λέω ότι κι αυτοί που μας κυβερνάνε τώρα θα κάνουν τα ίδια με τους προηγούμενους.
Που άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα έκαναν μετεκλογικά...
- Καλά θα το δούμε απαντά ο πολύ σίγουρος και αισιόδοξος ηλικιωμένος. Και ο διάλογος σταματά εδώ, γιατί ήρθε η σειρά του κ. Γιώργη να εισπράξει την πενιχρή του σύνταξη και να αποπληρώσει τις ΕΝΦΙΑκές του υποχρεώσεις. Αυτές που πίστευε ότι από δω και πέρα θα γλίτωνε ο κ. Γιάννης...
Αυτή η συζήτηση και ιδιαίτερα η άκριτη αισιοδοξία του "προοδευτικού" γέροντα με κρατά ακόμη προβληματισμένο: Για το πώς αυτός ο άνθρωπος παρά την ηλικία του και παρά τα όσα είδαν τα μάτια του και άκουσαν τ' αφτιά του εξακολουθούσε να πιστεύει στην άκοπη και άνευ παραγωγικότητας ευημερία. Σε αυτές τις άνευ πραγματικού ενδιαφέροντος προεκλογικές υποσχέσεις που τις είχε ακούσει πολλές φορές. Ίσως ο άνθρωπος να είχε μπουχτίσει από τη μιζέρια και τη φτώχεια... Γι' αυτό πίστευε στις εύκολες λύσεις. Στην απαλλαγή του από τη γάγγραινα των φόρων. Στον ερχομό του σύγχρονου μεσσία, του σωτήρα, του λυτρωτή του από την κόλαση των, άνευ τελειωμού, βασάνων του. Αυτή η πεποίθηση είχε φωλιάσει μέσα του. Αυτή τον έκανε σίγουρο ότι θα σταματήσει η αιμορραγία της τσέπης του και θα ξανάρθει η χαμένη υπερηφάνεια των χρόνων εκείνων που το πορτοφόλι του δεν ήταν άδειο, όπως είναι σήμερα...
Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται πολύ παράδοξο να πιστεύουμε ότι κάτω από τις σημερινές δραματικές συνθήκες μπορούμε να πάμε εύκολα και γρήγορα σε καιρούς ανάπτυξης. Σε χρόνους όπου το χρήμα που θα κυκλοφορεί στον τόπο μας θα είναι δικό μας. Κι όχι ξένο. Σαν κι αυτό που μας έριξε στα δεσμά της σημερινής δουλείας. Αυτό φαίνεται ότι ο απόλυτα πεπεισμένος γέροντας, ο κ. Γιώργης, το παρείδε. Σε αντίθεση με τον κ. Γιάννη, ο οποίος παρά τη φτώχεια του δεν μέθυσε από τις υποσχέσεις του νεοανελθόντος στην εξουσία κόμματος και έσπευσε αμέσως να τακτοποιήσει τις ΕΝΦΙΑκές του υποχρεώσεις. Κι αυτή, γιατί γνώριζε τι ακριβώς θα συμβεί. Και το ήξερε, γιατί η πείρα του και οι αγώνες του τον δίδαξαν ότι για να ενημερώσει ένας λαός χρειάζεται να παράγει. Να δουλεύουν όλα. Αυτή την ανυπαρξία παραγωγής και των προϋποθέσεων δημιουργίας μιας προοδευτικής κατάστασης την έβλεπε. Αρα γρήγορη βελτίωση και πρόοδος με αυτές τις δυσμενείς συνθήκες είναι αδύνατο να έρθει. Επομένως όλα τα περί αυτής λεγόμενα αποτελούν απατηλές και ψευδόλογες υποσχέσεις που μόνον μικρά παιδιά μπορούν να τις πάρουν στα σοβαρά...
Για αυτόν ακριβώς το λόγο οι Έλληνες πρέπει να μάθουν ότι άλλος δρόμος από το δρόμο της δομικής και λειτουργικής ανασυγκρότησης του κράτους δεν υπάρχει. Και αυτό θα γίνει μέσω πρωτόγνωρων και επαναστατικών μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξουν ριζικά την ουσία αυτού του τόπου. Αυτή που θα ανοίξει το δρόμο της ποσοτικής και ποιοτικής παραγωγής. Και θα οδηγήσει όλους τους Ελληνες από το πεδίο της ανεργίας στη λεωφόρο της εργασίας και της ανάπτυξης...
Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια για να τραβήξουμε την ανηφόρα. Κι αυτή θα μας κάνει να κλείνουμε τα αφτιά μας σε ψευτολοποδύτικες υποσχέσεις και συμπεριφορές. Εκπορευόμενος από αδούλευτους και μη νιώσαντες στο πετσί τους τον πόνο της φτώχειας γυρολόγους της πολιτικής. Που το μόνο ενδιαφέρον τους είναι η ικανοποίηση του πάθους της εξουσίας και όχι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού.
Σε αυτόν τον αγώνα των δομικών και λειτουργικών αλλαγών θα πρέπει να μείνουμε σταθεροί. Για να έρθει η δουλειά και η χαρά σε όλους τους Ελληνες. Και θα έρθει, αν κινηθούμε με εθνική και πατριωτική ευλάβεια προς την κατεύθυνση αυτή. Τότε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα ενημερώσουμε και θα μεγαλουργήσουμε. Αυτό ήταν και το βαθύτερο νόημα της δυσπιστίας του κ. Γιώργη. Του προβληματισμένου γέροντα. Απέναντι στον απόλυτα πεπεισμένο ηλικιωμένο, ότι όλα τα υποσχεθέντα θα υλοποιηθούν.