* Του Πέτρου Ιωάννου
Σε προηγούμενο σημείωμά μου, υποστήριξα ότι οι τελευταίες, απανωτές υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ επιλογές του εκλογικού σώματος ήταν μεταξύ άλλων και η απενεχοποίηση για πρότερες επισφαλείς επιλογές ή αλλιώς η προσπάθεια διόρθωσης προηγούμενων λαθών με μια επίσης ελεγχόμενη, υποθετική, βεβιασμένη, αντιδραστική, απερίσκεπτη και λαθεμένη τελικά επιλογή.
Σήμερα θα σταθώ ξανά στα προτερήματα, στα ελαττώματα του νεοέλληνα μα και στα πελώρια ερωτηματικά, στην εν γένει στάση του.
Ο Έλληνας ο παλιός που ξέραμε, ο παραδοσιακός, ο προικισμένος, ο αδούλωτος, ο ισχυρός, ο λεβέντης τείνει να εξαλειφθεί. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών είμαστε εμείς οι 50κάτι και λίγοι ακόμα νεότεροι. Ίσως να τα οφείλουμε όλα τούτα στα τότε σχολεία μας, στη λαϊκή σοφία των γονιών και στα διαβάσματά μας.
Ωστόσο το αρνητικό της γενιάς μας είναι ότι δεν καταφέραμε να περάσουμε σωστά τη σκυτάλη στη νέα γενιά. Φροντίσαμε αντί των λίγων δυσκολιών που προλάβαμε και βιώσαμε, να περάσουμε το λάθος μήνυμα της ευκολίας και του έτοιμου πιάτου. Έτσι ακόμη συζητάμε πώς χάσαμε την μπάλα.
Πάμε τώρα στις κάλπες του χθες και του αύριο (σε κανένα χρόνο πάλι θα ξεσκονίζουμε ταυτότητες), όπου εδώ μάλλον τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η παράδοση δεν είναι θετική. Το σύστημα έντεχνα έπλαθε την εικόνα δύο ισχυρών κομμάτων και ο κόσμος όλο και ακολουθούσε πότε πιστά, πότε βαρετά, πότε με πάθος και φανατισμό. Πλήρης ποδοσφαιροποίηση με δύο αιώνιους αντίπαλους. Σήμερα καμώνεται, πως τα ξεπέρασε άλλα δεν συμβαίνει. Πάλι ψάχνει με περίσσια πονηρία ένα νέο δίπολο, δύο ισχυρά άλογα που ταυτόχρονα τα βρίσκει αρρωστιάρικα.
«Η Ελλάδα είναι ΠΑΣΟΚ» είχε πει πριν δέκα χρόνια και επανέλαβε προχθές ένας καλός φίλος ο Γιάννης Πανούσης (πρόσωπο των ημερών). Ο Έλληνας το παίζει οικολόγος, διαθέτει όμως και ένα αυθαίρετο. Υπερασπίζεται τον νόμο αλλά θα κάνει το παν να τον παρακάμψει. Καμαρώνει τα παιδιά του στη σχολική γιορτή, δεν θέλει όμως επουδενί να μιλάει για πατρίδα μην τον χαρακτηρίσουν φασίστα. Κλασικός αντιρατσιστής αλλά με νύφη ημεδαπή κ.ο.κ. Βάλτε τώρα και τα κανάλια του κέντρου και αρκετά της επαρχίας όπου οι ‘’φεουδάρχες’’ πάλι θα παίξουν αναφανδόν υπέρ των ισχυρών αλόγων ας είναι και ψωραλέα. Βάλτε και τον καλπονοθευτικό νόμο (η απλή αναλογική δεν στοιχίζει τίποτα), έτοιμο το μενού και το αποτέλεσμα της κάλπης. Ετοιμη ‘’η επαναστατική κυβέρνηση της νέας αριστεράς’’, με την αυλή της βέβαια και τον στρατό της όπως συμπληρώνει και πάλι ο Πανούσης και εμείς πάλι στο καναβάτσο. Νωπή είναι η δήλωση του Κατρούγκαλου: θα ακολουθηθούν οι οδηγίες και οι κατευθύνσεις των δανειστών (τα ίδια έλεγε πέρυσι;) δηλαδή εμείς περισσεύουμε; Δεν μετρά, ούτε χρειάζεται καν η γνώμη μας; Δέστε, μην καταχρώμαι τον χώρο και τον χρόνο σας, μπορεί του Τσίπρα να του αρέσει … δουλοπάροικος, εγώ όμως δεν θέλω να ’μαι δουλοπάροικος του Τσίπρα, ούτε μισθωτός δούλος (προλετάριος). Ηλίου φαεινότερο, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν κυβερνάει, δεν εκπροσωπεί κανένα λαό παρά το 19-21%. Το έγκλημα είναι στις παρυφές της εξουσίας και η άσκηση της είναι καταχρηστική και αλαζονική.
Αναρωτιέμαι όμως, ότι οι ευθύνες αυτών των ανεύθυνων ‘’αρχόντων’’ δεν είναι τόσες όσες των ψηφοφόρων, που ήξεραν αυτή τη φορά σχεδόν τα πάντα.
Φίλε και φίλη σε πιστεύω με ακούς δεν έχω δα και άλλη επιλογή. Η άλλη εκδοχή θα ’ναι ένας ιδιότυπος υβριδικός εμφύλιος. Σε κάθε περίπτωση ισχύει ο στίχος των Αρβανιτάκη - Πορτοκάλογλου: «είσαι η ελπίδα είσαι η καταστροφή μου».
Στο επόμενο σημείωμά μας θα αναλωθούμε πάλι με τους νεοέλληνες αλλά και με τον υβριδικό παγκόσμιο πόλεμο που άρχισε ήδη, καθώς και με τις δύο πλέον αλεπούδες της περιοχής τον Αχμέτ Νταβούτογλου και τον Βαλερί Γερασίμωφ, αναπληρωτή υπουργό εθνικής άμυνας της Ρωσίας, πρώην Γ.Ε.Ε.Θ.Α που οι πληροφορίες τον φέρνουν ενορχηστρωτή, του ειδικού αυτού πολέμου με την Τουρκία, και οπωσδήποτε με πρόσφορες λύσεις.
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι εκπαιδευτικός και υποψήφιος βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.
