Σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύτηκε χθες στο ΦΕΚ και αναφέρεται σε ιδρύσεις, προαγωγές, υποβιβασμούς, συγχωνεύσεις και καταργήσεις Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων, λουκέτο βάζουν επίσης τα νηπιαγωγεία Όσσας και Κρήνης Φαρσάλων.

Ο διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Σωτήρης Βούλγαρης σχολιάζοντας στην «Ε» σημείωσε: «Το 8ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας, το παλιό Εβραϊκό από πέρυσι βρισκόταν σε αναστολή. Δεν έχει μαθητές οπότε η κατάργηση του ήταν μονόδρομος. Η συγχώνευση των Δημοτικών Σχολείων Σωτηρίτσας και Μελιβοίας και η μετατροπή τους σε πενταθέσιο Δημοτικό Σχολείο Μελιβοίας με έδρα τη Μελιβοία είναι ευχάριστη. Περιμένουμε ακόμη να εγκριθεί και η πρότασή μας για προαγωγή του Ειδικού ΔΑΔ, διότι είναι ένα σχολείο με πολλούς μαθητές και η μεταφορά του τον περασμένο Οκτώβριο στο νέο κτίριο δημιουργεί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις».

Όσον αφορά στις προαγωγές σχολικών μονάδων η απόφαση για τη Θεσσαλία αφορά το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σκιάθου, ενώ υποβιβάζονται το Δημοτικό Σχολείο Φαναρίου Καρδίτσας και το 20ό Νηπιαγωγείο Τρικάλων.

ΤΟ 8ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Στην Κοινότητα της Λάρισας λειτουργούσε εβραϊκό σχολείο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ακόμα, όπου οι μαθητές διδάσκονταν μόνο εβραϊκή γλώσσα και θρησκεία από δασκάλους-ραβίνους. Λειτουργούσε επίσης και ένα διάσημο Ιεροσπουδαστήριο πανεπιστημιακής στάθμης («Ταλμούντ Τορά»), από όπου αποφοίτησαν σημαντικοί ραβίνοι, δάσκαλοι και θρησκευτικοί λειτουργοί. Το 1931, με ειδικό νόμο του κράτους, το εβραϊκό σχολείο της Λάρισας ονομάστηκε «8ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας – Ισραηλιτικό» και έγινε -το μοναδικό στην Ελλάδα- δημόσιο εβραϊκό σχολείο. Οι μαθητές του ακολουθούσαν το εκάστοτε εκπαιδευτικό πρόγραμμα των δημοτικών σχολείων και διδάσκονταν επιπλέον την Εβραϊκή γλώσσα, ιστορία και θρησκεία από εβραιοδιδάσκαλο. Στη διάρκεια της Κατοχής το διδακτήριο καταλήφθηκε από την προδοτική οργάνωση «Ρωμαϊκή Λεγεώνα», στη συνέχεια, οι Γερμανοί το μετέτρεψαν σε φυλακή μελλοθανάτων, ενώ μετά τον εμφύλιο πόλεμο επιτάχθηκε για τη στέγαση προσφυγικών οικογενειών. Λόγω των σοβαρών ζημιών που είχε υποστεί, η Κοινότητα δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για τα μαθήματα, τα οποία γίνονταν σε άλλους χώρους κοινοτικούς ή ιδιωτικούς και έτσι το κτίριο εγκαταλείφθηκε και τελικώς κατεδαφίστηκε. Στον ίδιο χώρο χτίστηκε το 1965 το νέο διδακτήριο, με τη βοήθεια των εβραϊκών οργανώσεων του εξωτερικού και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου.

ΝΑΤΑΣΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ