Με αφορμή το θέμα των υπεραριθμιών ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πληροφορικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Λάρισας σε ανοικτή επιστολή – ψήφισμα της πρόσφατης γενικής συνέλευση του Συλλόγου αναφέρει ατ εξής:
Ο χώρος της εκπαίδευσης αγωνιά, αναρωτιέται, ανησυχεί καθώς βάλλεται με διάφορους τρόπους – που πριν λίγο καιρό ούτε οι πιο ευφάνταστοι από εμάς δεν θα τους είχαμε συλλάβει: ήρθαν οι μειώσεις των ήδη χαμηλών μισθών μας, η αύξηση του ωραρίου μας, η οποία αντιστοιχεί σε μία περαιτέρω γενναία μείωση των μισθών μας και οδηγεί σε μείωση των οργανικών μας θέσεων, η επιστράτευσή μας, κ.λπ.. Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα, μία διοικητική διαδικασία η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο τέλος της σχολικής χρονιάς, με τον τρόπο που διεξάγεται φέτος, δίνει την εντύπωση μεθόδου προγραφών και εκκαθαρίσεων.
Πρόκειται για τον υπολογισμό των κενών και των πλεονασμάτων, όσον αφορά το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων. Τυπικά, ο σκοπός της διαδικασίας είναι η μετακίνηση εκπαιδευτικών που πλεονάζουν σε κάποιο σχολείο, σε άλλο σχολείο ώστε να καλυφθούν τα κενά. Ουσιαστικά, όμως, ο φετινός τρόπος διεξαγωγής δείχνει ότι πρόκειται για μία άσκηση επί χάρτου με απώτερους σκοπούς, αφού, αφενός μεν ο τρόπος υπολογισμού που επιλέχθηκε εσκεμμένα, οδηγεί σε πλασματικά πλεονάσματα εκπαιδευτικών καθώς δε λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές ανάγκες των σχολείων, ούτε και ο υπαρκτός, με βάση την ισχύουσα μέχρι πρόσφατα νομοθεσία, τρόπος αντιμετώπισής τους (Ν.3848/2010 άρθρο 7), αφετέρου δε, δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθεί επακριβώς από τώρα η εικόνα που θα έχουν τα σχολεία το Σεπτέμβριο.
Η αγνόηση κατά τον υπολογισμό των κενών και των πλεονασμάτων των σχολείων των β’ αναθέσεων των εκπαιδευτικών, των ωρών μαθημάτων στα οποία έχουν α’ ανάθεση όλες οι ειδικότητες εκπαιδευτικών (π.χ. Ερευνητικές Εργασίες), των ωρών διδασκαλίας της δεύτερης ειδικότητας, των ωρών διδασκαλίας σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, των μειώσεων του ωραρίου διευθυντών, υποδιευθυντών και τομεαρχών και γενικότερα των λειτουργικών κενών των σχολείων οδηγεί σε πλασματικά κενά και πλεονάσματα. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η μη ολοκλήρωση των μετατάξεων εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αυτοί καλύπτουν διδακτικές ανάγκες των Δημοτικών σχολείων. Οι τακτικές αυτές, πέρα από τις υποψίες που εύλογα εγείρουν, δημιουργούν, επίσης, προβληματισμό και ως προς τον τρόπο που η πολιτεία σκέφτεται να καλύψει τις ανάγκες των σχολείων που ασφαλώς θα φανούν τη νέα σχολική χρονιά.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις πρακτικές, η πολιτεία εμφανίζεται να επιδιώκει να δημιουργήσει μια δεξαμενή μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών οι οποίοι θα βρίσκονται σε κατάσταση διπλής ομηρίας, έχοντας από τη μία πλευρά το (προς το παρόν) σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τις αναγκαστικές μεταθέσεις (προσοχή: όχι προσωρινές μετακινήσεις αλλά μεταθέσεις) σε επίπεδο περιφερειών αλλά και επικράτειας και από την άλλη (σύμφωνα με έντεχνα διοχετευόμενες στην κοινή γνώμη φήμες) το ενδεχόμενο διαθεσιμότητας ή και απόλυσης..
Οι εκπαιδευτικοί είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων: έχουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης καθώς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, διαθέτουν ένα τουλάχιστον πτυχίο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Επίσης, ο διορισμός τους έγινε με πλήρη διαφάνεια: είτε από την επετηρίδα, ανάλογα με τη σειρά εισόδου τους σε αυτήν, είτε, τα τελευταία χρόνια, μέσω διαγωνισμών ΑΣΕΠ. Δεν υπάρχουν πελατειακές σχέσεις, δεν «τους διόρισε κάποιος», όλοι οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στα σχολεία, γιατί, σύμφωνα με τους κανόνες που θέσπισε το κράτος, καθένας τους αξίζει να βρίσκεται εκεί. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο φαίνεται ότι έχει προκριθεί σαν ο εύκολος χώρος για τους κυβερνώντες για εφαρμογή της λεγόμενης «κινητικότητας», αφού όπως έχουν αποδείξει δεν έχουν το σθένος ή/και τη θέληση να πειράξουν ομάδες και συντεχνίες ημετέρων (διαρκώς ευνοημένων).
Πιο συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτικοί με ειδικότητα την Πληροφορική βρέθηκαν, μαζί με κάποιες άλλες ειδικότητες εκπαιδευτικών, στο επίκεντρο αυτής της φημολογίας. Εντούτοις, οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής είναι κυρίως νέοι επιστήμονες, καθώς οι περισσότεροι διορίστηκαν μετά το 2000 και, μάλιστα, με αυξημένα προσόντα, καθώς συχνά είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, πέρα από το βασικό τους πτυχίο της Πληροφορικής, ακόμα και διδακτορικών διπλωμάτων. Παρόλα αυτά, αντί να αξιοποιηθεί όλο αυτό το επιστημονικό δυναμικό με τον καλύτερο τρόπο στο χώρο της εκπαίδευσης, η κυβερνητική πολιτική έθεσε αυτούς τους επιστήμονες σε ομηρία. Οι χωρίς συγκεκριμένη στόχευση και προγραμματισμό, συνεχείς αλλαγές στα Προγράμματα Σπουδών κυρίως του Λυκείου (Γενικού και Επαγγελματικού) είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων Πληροφορικής δημιουργώντας μια τραγελαφική κατάσταση. Ενώ από τη μία πλευρά, το Υπουργείο Παιδείας διακηρύσσει τη σπουδαιότητα του ψηφιακού αλφαβητισμού αλλά και γενικότερα της απόκτησης δεξιοτήτων και γνώσεων σχετιζομένων με την Πληροφορική, ως εφοδίων για τους μαθητές στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, από την άλλη υποβαθμίζει με τις επιλογές του διαρκώς την ποιότητα και την ποσότητα της παρεχόμενης ψηφιακής εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, ένας μαθητής Γενικού Λυκείου μπορεί να αποφοιτήσει μη έχοντας παρακολουθήσει καθόλου μαθήματα Πληροφορικής στο διάστημα των τριών ετών που χρειάζονται για να ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο Λύκειο.
Μία άλλη παράμετρος που αξίζει να επισημανθεί είναι η μεγάλη συμβολή των εκπαιδευτικών Πληροφορικής στο διοικητικό έργο της σχολικής μονάδας όπου υπηρετούν. Πρόκειται για το διοικητικό έργο που αφορά τη λειτουργία της ίδιας της σχολικής μονάδας (για παράδειγμα, κατάρτιση ωρολογίου προγράμματος, προγράμματος εξετάσεων, ηλεκτρονική τήρηση στοιχείων μαθητών, έκδοση ελέγχων προόδου, έκδοση τίτλων σπουδών, δημιουργία/συντήρηση ιστοσελίδας του σχολείου κοκ), όσο και την ολοκλήρωση ηλεκτρονικών διαδικασιών που υποχρεούται από τη Διοίκηση και το Υπουργείο Παιδείας να εκτελεί η σχολική μονάδα, όπως ηλεκτρονική συλλογή διαφόρων ειδών στοιχείων και πληροφοριών που αφορούν τη σχολική μονάδα και ενημέρωση των σχετικών βάσεων δεδομένων του Υπουργείου, εκτέλεση με ηλεκτρονικό τρόπο εργασιών σχετιζόμενες με τους υποψηφίους των Πανελληνίων Εξετάσεων κοκ. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής, ασχολούνται με θέματα σχετικά με τον υπολογιστικό και δικτυακό εξοπλισμό των σχολείων (αγορά, συντήρηση, αναβάθμιση, υποστήριξη ακόμα και επισκευές) τόσο των εργαστηρίων Πληροφορικής όσο και της σχολικής μονάδας ως οργανισμού. Εύλογα συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής στηρίζουν, οργανώνουν και πραγματοποιούν σε μεγάλο βαθμό τη μηχανογράφηση των σχολείων και έχουν επωμιστεί ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος των διοικητικών εργασιών σ’ αυτά, για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους και την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
Εντούτοις, οι επιλογές του Υπουργείου Παιδείας όσον αφορά την ειδικότητα της Πληροφορικής έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα να δημιουργούνται πλεονάσματα στους εκπαιδευτικούς Πληροφορικής. Περαιτέρω, δε, επιδείνωση της κατάστασης, όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς Πληροφορικής αλλά για όλες τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών, δημιούργησε η επί σειρά ετών στρεβλή λειτουργία του συστήματος των μεταθέσεων, για την οποία είναι υπεύθυνη η Διοίκηση της εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα, η πρακτική των μεταθέσεων εκπαιδευτικών σε περιοχές όπου δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις σε σχολεία για να τους δεχτούν, οδήγησε αυτούς τους εκπαιδευτικούς να θεωρούνται σήμερα υπεράριθμοι, χωρίς καμιά δική τους ευθύνη, εφόσον η μετακίνησή τους από μία περιοχή σε μία άλλη έγινε, μετά από αίτησή τους μεν, αλλά με αποκλειστική ευθύνη της Διοίκησης.
Καλούμε το Υπουργείο να αναλογιστεί και τις τεράστιες δικές του ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και να μην προχωρήσει σε ενέργειες που, και κατάφωρα άδικες θα αποδειχθούν για τον κλάδο μας, αλλά και για τους εκπαιδευτικούς γενικότερα, και, μάλλον, θα δημιουργήσουν παρά θα λύσουν προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης. Η ανοιχτή επιστολή της ΠΕΚΑΠ (Α.Π. 9 / 16-6-2013) δείχνει τρόπους αντιμετώπισης του θέματος.
Τέλος, καταγγέλλουμε την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία οδηγεί τον κλάδο μας σε μαρασμό, εργασιακή ανασφάλεια και ακύρωση της προσφοράς του στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι της χώρας. Καταγγέλλουμε την πολιτική της κυβέρνησης γιατί οι πρακτικές, οι επιλογές και οι ενέργειές της στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πληγώνουν το ελληνικό σχολείο και υποβαθμίζουν διαρκώς το δημόσιο αγαθό της παιδείας των παιδιών της ελληνικής κοινωνίας, αγαθό στο οποίο τα παιδιά μας έχουν κάθε δικαίωμα» καταλήγει η ανακοίνωση.
