Της Λένας Κισσάβου

Όνειρα παιδιών γκρεμίστηκαν... Ζωές ανατράπηκαν και βρέθηκαν σε αδιέξοδο, απ’ όπου δεν υπάρχει διαφυγή. Καθηγητές και μαθητές ειδικοτήτων που καταργήθηκαν στην Τεχνική –Επαγγελματική Εκπαίδευση, χιλιάδες ενήλικοι και χιλιάδες παιδιά αντίστοιχα, αναγκάστηκαν να βιώσουν έναν... θάνατο.

Η ζωή τους άλλαξε προς το χειρότερο μέσα σε μια μέρα, εξαιτίας της απόφασης της κυβέρνησης να διαλύσει τμήμα της παιδείας της χώρας.

Η κοινωνία έμεινε άφωνη και οι απολυμένοι πλέον καθηγητές, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ήταν απλά κάποιοι αριθμοί και ως τέτοιοι αξιολογήθηκαν!

Όλοι τους δεν περίμεναν «χτύπημα» στην επαγγελματική εκπαίδευση, καθότι θεώρησαν ότι το πιο λογικό- πόσο άλλωστε σε μια εποχή οικονομικής κρίσης -είναι να συνεχίσεις να προσφέρεις εκπαίδευση σε νέους που επιθυμούν να βγουν από νωρίς στην αγορά εργασίας.

Τελικά διαπιστώθηκε ότι η λογική δεν έχει θέση, στη σημερινή πραγματικότητα.

Ο καθένας ξεχωριστά από τους χιλιάδες καθηγητές, βιώνει σήμερα τον δικό του Γολγοθά και μιλώντας μαζί τους διαπιστώνεις ότι κι άλλες ζωές καταστράφηκαν κι άλλοι εργαζόμενοι βρέθηκαν στο κενό.

-«Βιώσαμε έναν θάνατο...», μας είπε η Μ.Π.

-«Μας ακύρωσαν μέσα σε μια μέρα. Γιατί; Γιατί μας πετούν σαν να μην χρειαζόμασταν, όταν χρόνια τώρα οι ειδικότητες που καταργούν με τη δικιά μας διαθεσιμότητα, ήταν οι πολυπληθέστερες σε μαθητές, στην Τεχνική εκπαίδευση. Με ποιο σκεπτικό; Μας αξιολόγησαν ή μας είδαν απλά ως αριθμούς; Αυτοί οι «αριθμοί» όμως σήμερα μένουν άνεργοι στα σαράντα και πενήντα τους χρόνια, χωρίς να μπορούν να ζήσουν την οικογένειά τους!», ανάφερε οργισμένος ο Ε.Μ.

-«Δεν πήραμε τη θέση κανενός. Είχαμε μεγάλο αριθμό παιδιών που διδάσκαμε τα οποία προτιμούσαν στην Τεχνική Εκπαίδευση αυτές τις ειδικότητες, για άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Το κράτος ρίχνει στον Καιάδα εμάς κι αυτά τα παιδιά. Γιατί;», ρωτά και η Β.Δ.

-«Τι θα πούνε στους μαθητές τον Σεπτέμβριο, που έχουν δηλώσει ήδη τις καταργηθείσες ειδικότητες, από τη λήξη της χρονιάς και έχουν επιλέξει τι θέλουν να γίνουν; Ότι δεν μπορείς να γίνεις βρεφονηπιοκόμος και γίνε ηλεκτροτεχνίτης γιατί αυτό έχουμε;», αναρωτιέται η Δ.Κ.

Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα, είναι οικογενειάρχες με τα παιδιά τους να βρίσκονται στην εφηβεία ή να σπουδάζουν και ως εκ τούτου, έχουν μεγάλες οικονομικές ανάγκες.

Ένας μεγάλος αριθμός αυτών ζούσε και μόνο με αυτόν τον μισθό ή στηριζόταν σε αυτό το εισόδημα, για να αντεπεξέλθει στα αυξημένα έξοδα.

Και μόνο μερικές φράσεις τους, μαρτυρούν τις συνέπειες που βιώνουν, οικονομικές και ψυχολογικές:

-«Στο σπίτι πλέον δεν υπάρχει κανένα εισόδημα. Ο άνδρας μου στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει δουλειά και σήμερα δεν έχω και εγώ. Σπούδασα για να κάνω αυτό που μου αρέσει, να διδάσκω τα παιδιά! Μου το στέρησαν, τόσο απλά...

Σήμερα έχω δυο παιδιά στο γυμνάσιο. Τι μπορώ να τους προσφέρω; Κατέστρεψαν τη ζωή μου... Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου...», δηλώνει απελπισμένη μια καθηγήτρια σε ΕΠΑΛ.

-«Ντρέπομαι να συναντήσω τους μαθητές μου. Τι να τους πω; Μου τηλεφωνούν συνεχώς, στηρίζονται πάνω μου και με ρωτούν τι να κάνουν. Θωρούν ότι μπορώ να τους δώσω λύση εξόδου από την καταστροφή των ονείρων τους...» , τονίζει επίσης καθηγήτρια ΕΠΑΛ.

-«Λιποθυμούσαν παιδιά στο σχολείο, γιατί δεν είχαν να πάρουν ούτε ένα κουλούρι να φάνε. Τι να πω εγώ σε αυτά τα παιδιά, πληρώστε ιδιωτικά ΙΕΚ για να σπουδάσετε; Ήρθαν στο ΕΠΑΛ, σε ειδικότητα που μπορούν να βρουν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, να πάρουν ένα πτυχίο και να δουλέψουν γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για να συνεχίσουν άλλες σπουδές. Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά;

Είμαι καταβεβλημένη που έχω χάσει τη δουλειά μου, αλλά πονάω διπλά, γιατί δεν μπορώ να στηρίξω κι αυτά τα παιδιά...», αναφέρει καθηγήτρια ΕΠΑΣ.

ΠΑΡΑΝΟΜΗ

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ

Παράνομη κρίνει την κατάργηση, ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ, η Ένωση Λειτουργών Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, (Ε.Λ.Τ.Ε.Ε.) ν. Λάρισας, καθότι αυτή έγινε αφού είχαν ολοκληρωθεί (τέλη Ιουνίου 2013) οι εγγραφές μαθητών και είχαν συγκροτηθεί τα τμήματά τους.

«Σε όλες τις αλλαγές που έχουν γίνει στην Παιδεία μέχρι σήμερα, πάντα δίνεται ένα χρονικό διάστημα μετάβασης από τη μία κατάσταση στην άλλη, για να μην αδικηθούν μαθητές. Αυτή τη φορά δεν έδωσαν ούτε μια μέρα προσαρμογής στα νέα δεδομένα που επέβαλαν...», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ε.Λ.Τ.Ε.Ε. ν. Λάρισας, κ. Φάνης Νανούλης.

Παράλληλα ο αντιπρόεδρος της Ε.Λ.Τ.Ε.Ε. ν. Λάρισας, κ. Βασίλης Αγγέλης, αναφέρει: «13.000 παιδιά στη χώρα, διώχνονται στα γενικά λύκεια και στην ιδιωτική εκπαίδευση. 700 παιδιά στον νομό Λάρισας, θα πρέπει να αλλάξουν κατεύθυνση ειδικότητας ή να φύγουν από τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ.

Σύμφωνα με τις ειδικότητες που καταργήθηκαν η 2η ΕΠΑΣ Λάρισας, δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον, ενώ το 7ο ΕΠΑΛ, όπου ήταν τα περισσότερα τμήματα Υγείας και Πρόνοιας και η ΕΠΑΣ Ελασσόνας, έχουν «συρρικνωθεί».

Αντιμετωπίστηκαν ως παιδιά β’ κατηγορίας, αυτά τα οποία, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν και ήθελαν να πάρουν ένα πτυχίο, την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος αργότερα και να πάνε να δουλέψουν. Κάποια από αυτά τα παιδιά ήδη δούλευαν, ενώ ένα 20% αυτών ερχόταν από όλη την περιφέρεια στη Λάρισα, για να τελειώσουν ειδικότητες. Κόποι, που τους απαξιώνουν σήμερα οι πολιτικοί...».

Επίσης ο κ. Νανούλης, συμπληρώνει: «Κατάργησαν ειδικότητες που είχαν τα περισσότερα παιδιά. Τυχαίο; Στην εποχή της οικονομικής κρίσης συρρικνώνεις την Τεχνική Εκπαίδευση, χωρίς πραγματικό λόγο, παρά μόνο για συμφέροντα οικονομικά. Δεν χρειάζεται η χώρα άλλους πτυχιούχους, τεχνίτες χρειάζεται στην παραγωγή, όχι νέους να σπουδάζουν επί χρόνια και μετά να μην βρίσκουν δουλειά.

Πρέπει να το επανεξετάσουν οι κυβερνώντες, που θέλουν να ξαναδημιουργήσουν την παραγωγή στη χώρα, την οποία έχουν καταστρέψει τα τελευταία 30 χρόνια.

Η ανάπτυξη της παραγωγής θα γίνει μόνο μέσα από την Τεχνική Εκπαίδευση, την οποία σήμερα πολεμούν».

Πάγια θέση της Ε.Λ.Τ.Ε.Ε. ν. Λάρισας, είναι: «Δημόσιο τριετές σχολείο, μετά το γυμνάσιο, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που θα δίνει τις δεξιότητες και τις γνώσεις στους μαθητές που θέλουν να εργαστούν σε διάφορα αντικείμενα».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση διέθετε κονδύλια στην Ελλάδα για να δημιουργηθούν και να εξοπλιστούν εργαστήρια στην Τεχνική- Επαγγελματική Εκπαίδευση και έγιναν πραγματικά πολλά τέτοια, με σύγχρονα μηχανήματα, ενημερώνει ο κ. Νανούλης, αλλά επισημαίνει παράλληλα ότι το κράτος ποτέ τελικά δεν έδωσε βάση στην Τεχνική εκπαίδευση κι αυτό μαρτυρά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα το Υπουργείο Παιδείας έχει 37 Διευθύνσεις για κάθε αντικείμενο, αλλά όχι για την Τεχνική Εκπαίδευση!

«Δεν θα σταματήσουν εδώ... Θα δούμε νέα απολύσεις στην εκπαίδευση...», τονίζουν.