ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το δαπανηρό, αλλά δημιουργικό χόμπι της συλλογής, συντήρησης και λειτουργίας παλιών, κλασικών αυτοκινήτων - αντικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αντίστοιχα ράλι, αλλά και σε καθημερινές χρήσεις - είναι κάτι που ο διακοσμητής από τη Θεσσαλονίκη Χαράλαμπος Κεχαγιόγλου δεν το είχε από τα πρώτα χρόνια της νιότης του, αλλά το απέκτησε τυχαία - αργότερα στην πορεία της ζωής του - και πλέον έχει γίνει «κανόνας καθημερινής λειτουργίας», με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Σήμερα, ο Χαράλαμπος Κεχαγιόγλου έχει έναν μικρό «στόλο» 11 τέτοιων κλασικών αυτοκινήτων, που «αστράφτουν», καλοδιατηρημένα και γυαλισμένα, στο φως του ήλιου, σε ένα ιδιωτικό πάρκινγκ, από το οποίο τα περισσότερα θα βγουν μόνο για να πάρουν μέρος σε διαδρομές με άλλα αντίστοιχα αυτοκίνητα, σε διάφορα ράλι -αντίκα, όπως εξηγεί ο ίδιος στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Δύο Ford A, μοντέλα του 1928 και του 1930, σε κίτρινο ανοιχτό χρώμα το ένα και σκούρο πράσινο το άλλο, είναι τα δυνατά «όπλα» του στόλου αυτού, που περιλαμβάνει ακόμα ένα Morris Minor του 1965, ένα Austin Somerset του '40, δυο φορτηγάκια του 1955 και του 1957 κι ένα καταπληκτικό Standard Vangard του 1948, που είναι το τελευταίο - χρονικά - απόκτημά του και με το οποίο ασχολήθηκε για μήνες μέχρι να το κάνει καλύτερο και από όταν πρωτοκυκλοφόρησε!

Ο Θεσσαλονικιός διακοσμητής ξοδεύει πολύ από τον χρόνο του για τη συντήρηση αυτών των αυτοκινήτων, που φυσικά δεν τα βρήκε σε τέλεια μορφή. Τα περισσότερα ήταν εγκαταλελειμμένα και για να τα φέρει στη σημερινή τους κατάσταση μηχανικά, λειτουργικά και εξωτερικά χρειάστηκε να δαπανήσει χρόνο και αρκετό χρήμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάστηκε να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να αναζητήσει ανταλλακτικά που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, να κάνει μηχανικές «πατέντες» - μικρές μετατροπές - για να αντικαταστήσει εξαρτήματα που έλειπαν και δεν μπορούσαν να βρεθούν σε καμιά αγορά και εν συνεχεία να τα τοποθετήσει μηχανικά ο ίδιος στους κορμούς των μηχανών τους, αφού ούτε συνεργεία τόσο παλαιών αυτοκινήτων υπήρχαν, αλλά ούτε και διαθέσιμοι τεχνικοί που να γνωρίζουν την κατάλληλη μηχανολογία και συνδεσμολογία και να είναι πρόθυμοι να... χάσουν χρόνο με αυτοσχέδιες λύσεις.

Το ίντερνετ ήταν ο μόνος σύμμαχός του και βρήκε, μέσω αναζητήσεων σ' αυτό, πράγματα που, υπό διαφορετικές περιστάσεις και σε διαφορετικές εποχές, θα ήταν αδύνατο να βρει, ακόμα και αν ήταν στην παρακάτω γειτονιά...

Στα 60 του χρόνια, σήμερα, ο Χαράλαμπος Κεχαγιόγλου, έχοντας μπροστά του αρκετά βιβλία αυτοκινήτων, «χάνεται» με τις ώρες στο ακριβό αυτό χόμπι του, αλλά ξέρει ότι, ακόμη και μια απλή βόλτα να βγει με τα κομψοτεχνήματα του, όλοι θα στρέψουν τα βλέμματά τους πάνω του και δεν θα τα αποσύρουν αν δεν χαθεί το αυτοκίνητο - που ο ίδιος οδηγεί - στο βάθος του δρόμου.

Τον συναντήσαμε για πρώτη φορά τον περασμένο Οκτώβριο, στο ράλι - αντίκα, που με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη θα διέτρεχε όλο τον οδικό άξονα της Χαλκιδικής ως την Ουρανούπολη. Μέσα στο κίτρινο ανοιχτό Ford αισθανόταν σαν τον Ρεξ Χάρισον στο «Ωραία μου κυρία». Ή, μάλλον, έτσι τον βλέπαμε εμείς. Ο απόλυτος δανδής, στο τιμόνι αυτού του μοναδικού αυτοκινήτου. Τότε μας είχε αποκαλύψει τις λεπτομέρειες του συλλεκτικού του πάθους, που το δικαιολογήσαμε όταν είδαμε τον «στόλο» του. Γράφτηκε το 1996 στη Λέσχη Φίλων Κλασικού Αυτοκινήτου Μακεδονίας, της οποίας χρημάτισε αργότερα και πρόεδρος. Αυτή ήταν η φυσική διέξοδος για ένα ακριβό χόμπι, που δίνει «άρωμα» στην καθημερινότητά του και κίνητρο για ωφέλιμη απασχόληση. Κάθε αυτοκίνητο για να το φέρει σε θέση κινητικής ετοιμότητας, του κοστίζει κατά μέσο όρο γύρω στις 25.000 ευρώ, μαζί με την αγορά του, αλλά μερικά από αυτά τα «διαμάντια» τού προσφέρθηκαν όπως ήταν, με μόνο κίνητρο να τα ανακατασκευάσει και να τα κάνει έτοιμα προς κίνηση. Θυμάται, με πολλή συγκίνηση, πως πριν από μερικά χρόνια είχε κάνει πρόταση αγοράς για ένα τέτοιο αυτοκίνητο παλιό - κλασικό, καλοδιατηρημένο σε έναν γιατρό, κάτοχό του. Ο τελευταίος αρνήθηκε αρχικά, ενώ ύστερα από λίγα χρόνια, η σύζυγος του ιδιοκτήτη τον κάλεσε στο τηλέφωνο για να τού παραδώσει το αυτοκίνητο - δωρεάν μάλιστα - δεδομένου πως ο γιατρός είχε πεθάνει και η ίδια διαπίστωσε ότι για την ψυχή του ανδρός της το καλύτερο θα ήταν να πάει το αυτοκίνητο σε κάποιον που θα το αγαπούσε αποδεδειγμένα, όπως κι εκείνος.

«Δεν είμαι ο μόνος συλλέκτης κλασικών - παλαιών αυτοκινήτων στη χώρα, αλλά εγώ το χόμπι μου το απολαμβάνω. Μια κούρσα στο πλαίσιο ενός ράλι - αντίκα είναι πραγματική απόλαυση, ενώ σε ένα - δύο από αυτά τα αυτοκίνητα έχω πινακίδες κυκλοφορίας, πληρώνοντας μάλιστα υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας, λόγω υψηλού κυβισμού για να μπορώ να τα κυκλοφορώ εξυπηρετώντας τις προσωπικές και οικογενειακές μου ανάγκες. Δεν είναι όλα τα αυτοκίνητα παροπλισμένα σε εκθεσιακή λογική. Όλα κινούνται, αλλά φυσικά δεν μπορώ να τα κυκλοφορώ όλα. Αρκεί να πω ότι έχω ένα από όλα αυτά τα αυτοκίνητα στην Κύπρο και το έχω χρησιμοποιήσει όλο κι όλο μια φορά. Όμως, η αναζήτηση εξαρτημάτων, ανταλλακτικών και λύσεων για τη λειτουργία ενός τέτοιου αυτοκινήτου είναι ένας διαφορετικός κόσμος από ό,τι φανταζόμαστε. Το ίντερνετ με έχει βοηθήσει πολύ και μπαίνω σε δημοπρασίες για ανταλλακτικά που εξακολουθούν να υπάρχουν σε χώρες όπως η Ινδία, η Αυστραλία και αλλού. Για να αποκτήσω ένα τιμόνι χρειάστηκε να μπω σε πλειστηριασμό στην Αυστραλία, ενώ ψάχνω από βιβλία αυτοκινήτων και λέσχες που έχουν τέτοιες πληροφορίες. Επίσης, πηγαίνω σε τακτά διαστήματα και στην Κύπρο, που είναι χώρα με δεξιοτίμονα αυτοκίνητα για να βρω ανταλλακτικά τέτοιων βρετανικών οχημάτων και όλη αυτή η αναζήτηση είναι πολύ διαφορετική από ό,τι στις αναζητήσεις και επισκευές του σύγχρονου αυτοκινήτου. Μιλάμε για αυτοκίνητα ακόμα και 80 ετών, που με θρησκευτική ευλάβεια τα ανασυνθέτω βήμα - βήμα, με κάθε λεπτομέρεια. Είναι μια δαπανηρή υπόθεση που φυσικά δεν αποφέρει κέρδος, γιατί απλά εγώ κάνω χόμπι και δεν εκμεταλλεύομαι απολύτως τίποτα. Μόνο για τον εαυτό μου το κάνω» λέει ο ασυνήθιστος αυτός συλλέκτης στο ΑΠΕ - ΜΠΕ.

Πότε ο ίδιος κυκλοφορεί ένα από τα αυτοκίνητα αυτού του μικρού εντυπωσιακού «στόλου»; Πέντε - έξι φορές τον χρόνο, παίρνοντας μέρος σε ράλι - αντίκα, σαν αυτό που πρόκειται να γίνει στη γειτονική Βουλγαρία στο πρώτο τριήμερο του Ιουνίου ή το επόμενο, που θα γίνει το διήμερο 22 - 23 Ιουνίου στη Χαλκιδική από τη Λέσχη Φίλων Κλασικού Αυτοκινήτου Μακεδονίας.

* Τη συνημμένη φωτογραφία παραχώρησε ο κ. Κεχαγιόγλου