Η επιμελήτρια της έκθεσης Δρ Στέλλα Μουζακιώτου, ιστορικός της Τέχνης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ Αθήνας, αναφέρει σχετικά:
 «Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν είναι οι διερμηνείς του κόσμου, αλλά οι ανταγωνιστές του», διατύπωνε ο Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός André Malraux, σκιαγραφώντας εύστοχα την ιδιοσυγκρασία των δημιουργών που η τέχνη τους αποτελεί ρεαλιστικό όπλο κοινωνικής κριτικής, μέσω του οποίου επιχειρούν να σχολιάσουν καυστικά τον έμμεσο πνευματικό εγκλωβισμό και την κοινωνική πίεση που προέρχεται από κοινωνικές και πολιτικές επιλογές.
Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο εντάσσεται η ζωγραφική του Λουκά Βενετούλια (1930-1984), μια ζωγραφική απαλλαγμένη από ανούσιες επιτηδεύσεις και πομπώδεις προσεγγίσεις που στόχο έχουν να εντυπωσιάσουν στιγμιαία το θεατή, όπως το φως μιας φωτοβολίδας. Αντίθετα, τα έργα του κρύβουν διαχρονικές αλήθειες που διαπερνούν το σώμα μας βαθιά, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά της ρουτίνας μας. Μας καλούν να μην εθελοτυφλούμε μπροστά στις βίαιες αλλαγές που συντελούνται γύρω μας. Σκοπός του είναι να βυθίσει το δάχτυλο στην πληγή κάνοντάς μας να «ματώσουμε» και να σκεφτούμε… Μας υποδεικνύει το χρέος μας ως άνθρωποι και ενεργοί πολίτες αυτού του τόπου.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη του μεσοπολέμου, ο Λουκάς Βενετούλιας έζησε την εφηβεία του στη δύσκολη δεκαετία του 1940, με την κατοχή και τον εμφύλιο. Μαθήτευσε αρχικά κοντά στον Γαβριήλ Πεντζίκη και αργότερα, κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σχολή Καλών Τεχνών, στους Σπύρο Παπαλουκά και Γιάννη Μόραλη. Γρήγορα όμως, θα ακολουθήσει ένα δικό του τραχύ και δύσβατο εικαστικό μονοπάτι, στο οποίο θα μείνει «συνεπής» σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία με πιστότητα και ειλικρίνεια. Μέσα από το έργο του, η γενέτειρά του Θεσσαλονίκη δεν αποδίδεται στην ιστορική της εκδοχή αλλά στην καθημερινή της όψη, μέσα σε μια ατμόσφαιρα πιεστική που κυριαρχείται από «εφιαλτικούς» όγκους οικοδομημάτων με σκοτεινές σκιές που κινούνται απειλητικά μέσα σε δρόμους αδιέξοδους, δίνοντας την εικόνα μιας πόλης «μεταφυσικής», σαν τις ερημικές πλατείες της Ιταλίας του Giorgio de Chirico. Πρόκειται για τεράστιους γκρίζους όγκους πολυκατοικιών που εμφωλεύουν και ναρκοθετούν την ψυχική υγεία και την ελεύθερη δραστηριότητα των πολιτών.
Η δημιουργική του φαντασία και η ανήσυχη ιδιοσυγκρασία του, μέσα από συνεχείς αισθητικούς πειραματισμούς με τα υλικά και τις τεχνικές, τον οδήγησαν στη δημιουργία έργων μεγάλης αξίας, αναζητώντας με τρόπο απλό και κατανοητό την ουσία του θέματος που απαθανατίζει. Η κριτική του στα συμβαίνοντα, η ετοιμότητά του, η γνώση τού χώρου και των ανθρώπων είναι εμφανής και οικεία σε κάθε έργο του. Η σημαντικότητα της μαρτυρίας που μας «κληροδοτεί» εντοπίζεται στη γνησιότητά της, στον παραγκωνισμό του μεγαλόστομου και στην εστίαση στις καθημερινές δράσεις του ανθρώπου, σε λεπτομέρειες που μας προσφέρουν πλούσιο υλικό για σημειολογική ανάλυση και ιστορική αξιολόγηση».
Η έκθεση θα διαρκέσει έως την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 10:00-14:00, 18:00-21:00, Σάββατο-Κυριακή: 10:00-14:00.