Όπως τονίστηκε «στο βιβλίο αποτυπώνεται ο ξεχωριστός ρόλος των επιστημόνων που έθεσαν τη ζωή τους στην υπόθεση της λαϊκής πάλης. Την εποχή εκείνη, ο δρόμος της συνεργασίας με την εξουσία έφτιαχνε πλούτη και καριέρες ή το λιγότερο μια ήσυχη και προσκυνημένη ζωή, ενώ ο δρόμος του αγώνα μπορούσε να οδηγήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα, στα κρεματόρια και το θάνατο».

Εκθειάζοντας την προσφορά των υγειονομικών του Δημοκρατικού Στρατού, υπογραμμίστηκε: «Γίνανε θαύματα εκείνη την περίοδο. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, μέσα σε υπερβολικά δύσκολες συνθήκες πολέμου για τους επαναστάτες, ένα τεράστιο ποσοστό τραυματιών αποθεραπεύονται και γυρίζουν μάλιστα στις μονάδες τους. Έχουμε ελάχιστη θνησιμότητα τραυματιών στις ελεύθερες ζώνες της Ελλάδας, η θνησιμότητα έφτασε μόνο στο 10%, όταν η θνησιμότητα στον πόλεμο του 1914 - 1918 ήταν 80% και στον πόλεμο του 1939 - 1944 από στατιστικές Γερμανών - Άγγλων έφτανε στο 25% - 45%. Αυτό από τους χειρουργούς χαρακτηρίστηκε "το θαύμα και τα παράδοξα του Γράμμου – Βίτσι’’.

                                                                        Στην υπηρεσία ποιου;                                         

Εξ αντικειμένου προέκυψε η αναφορά στη σημερινή πραγματικότητα: (Η συνέχεια στην έντυπη έκδοση της ‘’Ε’’)