* ΑΡΧΙΣΑΝ τα όργανα. Κυριολεκτικά!

Γράφει συμπολίτης – θύμα των ντεσιμπέλ: «Η ώρα πλησιάζει μία τα μεσάνυχτα και μια συναυλία που άρχισε περίπου στις εννιά το βράδυ εδώ στην πλατεία Ταχυδρομείου με άγριο ραπ τραγούδι και αυτή τη στιγμή έχει κλαρίνα, σε ένταση τέτοια ώστε να ακούει η ...μισή Λάρισα, συνεχίζεται ακόμα και δεν πάω για ύπνο γιατί τα αυτιά μου βουίζουν. Αλήθεια θέλω να με πληροφορήσετε. Υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας και ποιες είναι;

Δεν σας λέω καληνύχτα, γιατί δεν ξέρω πώς θα την βγάλω απόψε»...

Σύμφωνοι, δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε υπνούπολη. Από την άλλη πάλι το «η Λάρισα δεν κοιμάται ποτέ», που αναφώνησε καμαρώνοντας πρώην δήμαρχος, δεν μπορεί να αποτελεί «διαβατήριο» ασυδοσίας. Άρα, το μέτρο είναι το ζητούμενο. Το μέτρο και ο σεβασμός στα δικαιώματα του άλλου, που αποτελεί δείγμα πολιτισμού και ωριμότητας μιας κοινωνίας...

Δ.Χ.