Μια ομάδα που γεννήθηκε μέσα από τη σύμπραξη σωματείων καθώς υπήρχαν παίκτες από Ηρακλή Λάρισας, Άρη Λάρισας, Λαρισαϊκό, Τοξότη, Πανθεσσαλικό, Ανάπλαση Τυρνάβου, Πελασγιακό Νέας Σμύρνης.
Προπονητής ήταν ο Αλεξάντερ Πέτροβιτς από την πρώην Ενωμένη Γιουγκοσλαβία με στόχο την αντικειμενικότητα στις επιλογές των παικτών.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που επιλέχθηκαν ήταν και ο 16 χρονών και 7 μηνών Ρίζος Λέλλης (γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1947) που ήταν ο «βενιαμίν» της ομάδας προερχόμενος από τον Ηρακλή Λάρισας, ενώ υπήρχαν και άλλοι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Δελφός, ο Τσολάκης και άλλοι αφού ο πρώτος πρόεδρος Κ. Τζοβαρίδης ήθελε να προωθήσεις νέους παίκτες. Υπήρχαν και παίκτες σταρ της εποχής, όπως ο Σαλταπίδας, ο Ζάμπας και άλλοι…
*Πώς ήταν το κλίμα στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ;
«Υπήρχε πρωτόγνωρος ενθουσιασμός καθώς όλοι ήθελαν αυτή η ομάδα να πετύχει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία. Τότε όλος ο κόσμος είχε συσπειρωθεί και το γήπεδο γέμιζε. Σε κάθε εκτός έδρας αγώνα πάνω από 5.000 φίλαθλοι ακολουθούσαν την ομάδα. Εγώ βέβαια αγωνιζόμουν στην εφηβική ομάδα και πίστευα ότι δεν θα παίξω καθόλου την πρώτη χρονιά στην ανδρική γιατί ήμουν ο πιο μικρός. Όμως ο προπονητής Αλεξάντερ Πέτροβιτς με εμπιστεύτηκε και αγωνίσθηκα στα δύο τελευταία παιχνίδια της ομάδας. Ο Πέτροβιτς μάλιστα έκανε ατομικές προπονήσεις κάθε πρωί τους εφήβους».
Πραγματικά αγωνίσθηκε στον εκτός έδρας αγώνα με τη Βέροια (κέρδισε η ΑΕΛ με 3-2) και στη συνέχεια πάλι σε εκτός έδρας αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου όπου η ΑΕΛ έχασε με 1-0.
*Αλήθεια ποιοι ήταν οι μισθοί στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ;
«Μισθοί στην αρχή, τι είναι αυτό; Στις νίκες απλά παίρναμε πριμ από χρήματα που έβαζαν κάποιοι φίλαθλοι όπως ο Καραναστάσης και ο Γκρέτσης. Πριμ στα εκτός έδρας παιχνίδια και στα εντός. Αυτές ήταν οι αποδοχές μας. Προπονήσεις κάναμε τέσσερεις φορές τη βδομάδα. Ερασιτέχνες ήμασταν. Όταν χάναμε δεν βγαίναμε από το σπίτι αλλά από την άλλη ήμασταν αναγνωρίσιμοι σε όλη την Ελλάδα. Από την Πτολεμαΐδα μέχρι τη Φλώρινα τα γήπεδα γέμιζαν. Μας ήξερε ο κόσμος και ήταν σημαντικό αυτό για μας...».
Η ομάδα, όπως μας λέει ο Ρίζος Λέλλης, πήγε αρκετά καλά καθώς τερμάτισε στην 5η θέση αλλά ο μεγάλος καημός ήταν να ανέβει στην Α’ εθνική κατηγορία. Και συνεχίζει: «Το θέλαμε πολύ όλοι αλλά ήταν δύσκολο αφού αντιμετωπίζαμε πολύ δυνατές ομάδες. Καλοί εμείς σαν ομάδα αλλά καλοί και οι αντίπαλοι. Τελικά τα κατάφερε η ομάδα την περίοδο 1972-73...».
Ο ίδιος από το 1966-67 γίνεται βασικός στην ομάδα ενώ το 1972 παίρνει μεταγραφή από την ΑΕΛ στην ΑΕΚ φέρνοντας στο ταμείο της ομάδας το ποσό των 3.500.0000 δραχμών. Τον είχαν εντοπίσει ο βοηθός του προπονητής της ΑΕΚ Στάνκοβιτς, με τον παλαίμαχο παίκτη Ανδρέα Παπαεμμανουήλ και τον δημοσιογράφο Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη σε έναν αγώνα που έδωσαν οι «βυσσινί» κόντρα στη Σαλαμίνα εκτός έδρας…
Ο Λέλης θυμάται… «Ένα χρόνο νωρίτερα με είχε ζητήσει ο Παναθηναϊκός αλλά η τότε κυβέρνηση είχε αλλάξει τους νόμους και απαγορευόταν να πάρει κάποιος παίκτης μεταγραφή από Β’ εθνική στην Α’ ενώ με ήθελε και ο προπονητής του ΠΑΟΚ Λες Σάνον. Πήγα στην ΑΕΛ όπου εκεί ευτύχησα να παίξω και ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τα δύο κόντρα στη Λίβερπουλ. Μάρκαρα τον διάσημο Κέβιν Κήγκαν, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της εποχής και στα στημένα τον Τόσακ (σ.σ. ο Ρίζος Λέλης αγωνιζόταν σέντερ μπακ και αριστερό μπακ). Χάσαμε 3-0 εκτός έδρας και εντός με 3-1. Αλλά ήταν σημαντική η εμπειρία να μαρκάρω τον Κέβιν Κήγκαν (σ.σ πήρε δυο φορές τη «χρυσή μπάλα»). Τον… «Μέσι» της εποχής εκείνης»
*Στη συνέχεια…
«Στη συνέχεια η ΑΕΛ είχε ανέβει Α’ εθνική, επέστρεψα για να βοηθήσουμε όλοι την ομάδα(σε συνδυασμό και με τα προβλήματα υγείας της μητέρας μου) και πήγαμε πολύ καλά. Το 1973-74 η ομάδα τερματίζει στην 9η θέση και διαπραγματεύομαι μεταγραφή στον ΠΑΟΚ κι ενώ είχαμε συμφωνήσει, λόγω της εισβολής στη Κύπρο των Τούρκων δεν έγινε...».
Ο ίδιος σταμάτησε το ποδόσφαιρο μόλις σε ηλικία 29 χρονών(274 συμμετοχές με την ΑΕΛ, 8 γκολ). Από πλευράς στατιστικής ανήκε στην καλύτερη ενδεκάδα σε συμμετοχές στην ιστορία της λαρισινής ομάδας.
Και αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο έμαθε τον κόσμο να ακούει μουσική, αφού άνοιξε το πρώτο δισκοπωλείο στη Λάρισα στην οδό Κούμα λέγοντας ότι όταν συνταξιοδοτήθηκε κατάλαβε και το ήθος των διοικητικών της ομάδας που του είχαν κολλήσει όλα τα ένσημα σαν ποδοσφαιριστή….
Ο κόσμος τον στήριξε, τον αγάπησε και αυτός ακόμα και τώρα νιώθει περήφανος που υπήρξες μέλος της ΑΕΛ.

Η ΠΑΕ ΑΕΛ για τα 56 χρόνια

Για τη σημερινή μέρα η ΠΑΕ ΑΕΛ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «17 Μαΐου 1964. Τότε διάλεξες να φανείς, γιατί κρατούσες τη φωνή και τη σκέψη του λαού σου πριν ακόμη ανατείλεις.
Γεννήθηκες για να ενώσεις και να λατρευτείς. Τα κατάφερες. Δόξασες και δοξάστηκες. Περπάτησες και σε ατραπούς, γιατί ήθελες να τα γνωρίσεις όλα.
Ανέβηκες στο ψηλότερο βάθρο και φόρεσες τρία αστέρια στα ολόχρυσά σου μαλλιά. Και το επόμενο δεν είναι μακριά. Αχνοφέγγει...
Σήμερα κλείνεις τα 56 σου, μα η ομορφιά σου και η λάμψη σου παραμένουν ίδιες όπως τότε στο Δημοτικό Ωδείο. Τότε που σου έδωσαν τα ανεξίτηλα μητρικά τους χαρίσματα, ο Ηρακλής, ο Λαρισαϊκός, ο Άρης, ο Τοξότης, ο Πελασγικός κι ο Πανθεσσαλικός.
Χρόνια σου Πολλά ΑΕΛ της καρδιάς μας! Χρόνια σου Πολλά βασίλισσα του νου και της ψυχής μας!».

Του Σωτ. Κέλλα
Φωτ. Αλεξ. Παπαγεωργίου