Ο αριστεροπόδαρος αμυντικός ήταν στη δεκαεξάδα της Εθνικής και υποψήφιος να παίξει μαν του μαν πάνω στον Μαραντόνα, αλλά ο ομοσπονδιακός προπονητής Αλκέτας Παναγούλιας επέλεξε τότε τον Γιώτη Τσαλουχίδη. Και ο Καραγιάννης, που ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την Ιτέα Καρδίτσας, θαύμασε τον μεγάλο αυτόν ποδοσφαιριστή, από τον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Μιλώντας δε στην «Ε», για τις μοναδικές εκείνες στιγμές, τόνισε τα εξής: «Σίγουρα είναι διαφορετικά να παίζεις αντίπαλος πάνω στον σπουδαίο αυτόν ποδοσφαιριστή, από το να βλέπεις τον αγώνα από τον πάγκο. Όμως σε τέτοια ματς, ζεις με τον δικό σου τρόπο το παιχνίδι. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται και ειδικά σε παιχνίδια παγκοσμίου ενδιαφέροντος, που παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον, από κάθε άποψη. Μαραντόνα και Μπατιστούτα έκαναν απίστευτα πράγματα, χανόταν στην κυριολεξία η μπάλα. Οι επιθέσεις γίνονταν κατά ριπάς… Πραγματικά όλοι μας ζήσαμε έναν ποδοσφαιρικό εφιάλτη».
-Τι θαύμαζες στον Μαραντόνα;
«Την τεχνική του κατάρτιση αλλά και το πάθος που είχε σε όλο το διάστημα που αγωνίστηκε. Έκανε περίτεχνες ενέργειες, έτρεχε ασταμάτητα, στις περισσότερες φάσεις ήταν πρωταγωνιστής και αναρωτιόμασταν με τους συμπαίκτες μου από τον πάγκο, τι κάνει αυτός ο άνθρωπος; Από άλλον πλανήτη είναι;»
-Πώς θα τον χαρακτήριζες;
«Ήταν ο «βασιλιάς» του ποδοσφαίρου και θα τον χαρακτήριζα ως …Γκάλη της Ελλάδος. Μια πολύ μεγάλη ποδοσφαιρική φυσιογνωμία, με πολλά προσόντα και δίψα για μπάλα, κάτι που το έδειξε εξάλλου, σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε ιδιαίτερα».
-Φτωχότερο σίγουρα το ποδόσφαιρο χωρίς τον Ντιεγκίτο;
«Δεν το συζητάμε και όταν βλέπουμε τις αντιδράσεις από εξίσου μεγάλους αντιπάλους του όπως τον Πελέ, τότε όλοι μας αντιλαμβανόμαστε πως η απώλεια του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή, είναι πολύ μεγάλη. Ό,τι και να πούμε, με τα λόγια δεν μπορούμε να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε όλοι μας, διότι από μικροί ονειρευόμασταν να γίνουμε ένας Μαραντόνα… Καλό του ταξίδι».

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1994
Το ημερολόγιο έλεγε 21 Ιουνίου 1994 και η Εθνική ομάδα πατούσε τον αγωνιστικό χώρο του «Foxboro Stadium» στη Βοστώνη, προκειμένου να αντιμετωπίσει την Αργεντινή του Μαραντόνα, του Μπατιστούτα, του Ρεδόνδο, του Σιμεόνε και των άλλων σπουδαίων άσων της «αλμπιτσελέστε». Για πρώτη φορά στην ιστορία της η «γαλανόλευκη» θα έπαιζε σε αγώνα ενός Μουντιάλ, μοναδικές στιγμές για όλους τους Έλληνες. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα βίωσε έναν εφιάλτη σε εκείνο το ματς, αλλά και στα δύο επόμενα με τους Βούλγαρους και τους Νιγηριανούς, δεχόμενο συνολικά δέκα γκολ, το επονομαζόμενο... 4-4-2. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι στο συγκεκριμμένο παιχνίδι με την Αργεντινή τα γκολ των αντιπάλων μας πέτυχαν 2’, 45’, 89’ πεν. Μπατιστούτα, 60’ Μαραντόνα.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (Άλφιο Μπασίλε): Λουίς Ίσλας, Χοσέ Τσαμότ, Ρομπέρτο Σενσίνι, Φερνάντο Ρεδόνδο, Όσκαρ Ρουτζέρι, Κλαούντιο Κανίγια, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Ντιέγο Μαραντόνα (83’ Αριέλ Ορτέγα), Φερνάντο Κάσερες, Ντιέγο Σιμεόνε, Αμπέλ Μπάλμπο (80’ Αλεχάνδρο Μανκούσο).
ΕΛΛΑΔΑ (Αλκέτας Παναγούλιας): Αντώνης Μήνου, Στράτος Αποστολάκης, Θανάσης Κολιτσιδάκης, Στέλιος Μανωλάς, Γιάννης Καλιτζάκης, Γιώτης Τσαλουχίδης, Δημήτρης Σαραβάκος, Νίκος Νιόπλιας, Νίκος Μαχλάς (59’ Τάσος Μητρόπουλος), Νίκος Τσιαντάκης (45’ Σπύρος Μαραγκός), Σάββας Κωφίδης.

Του Χρήστου Αρχοντούλη