Μια μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει σήμερα, στην πρωτόγνωρη και ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που ζούμε, για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση των μαθητών και δη των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου. Συνδικαλιστές και μη, επικαλούνται τη μοναδικότητα της διά ζώσης διδασκαλίας και παραθέτουν άρθρα που υποστηρίζουν ότι μόνο με το βιβλίο και το μολύβι μπορείς να μάθεις. Την ίδια ώρα διαμαρτύρονται ότι οι μαθητές μέσα στην τάξη είναι εντελώς αδιάφοροι και όσο περνούν τα χρόνια αυτό επιδεινώνεται…

Ήρθε λοιπόν η ανάγκη όλοι οι εκπαιδευτικοί να επιστρατεύσουν τις γνώσεις τους, που το Υπουργείο Παιδείας επένδυσε σε αυτούς εδώ και χρόνια. Όλοι σχεδόν οι εκπαιδευτικοί με χρήματα προγράμματος ΕΣΠΑ επιμορφώθηκαν στις Νέες Τεχνολογίες. Την πιστοποίηση αυτή μάλιστα, πολλοί τη χρησιμοποιούν ως επιπρόσθετο προσόν. Ήρθε λοιπόν η ώρα να τη χρησιμοποιήσουν και για επιμορφωτικό σκοπό.

Όσοι δε έχουν ξεχάσει τα όσα διδάχτηκαν, μπορούν μέσα από το διαδίκτυο με σύνδεση από το κινητό τους, το τάμπλετ ή από τον ΗΥ να τα ξαναθυμηθούν, μιας και υπάρχει αρκετός διαθέσιμος χρόνος.

Για κανένα λόγο και με κανέναν τρόπο δεν υποστηρίζω ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση μπορεί να αντικαταστήσει τον δάσκαλο. Μπορεί όμως να λειτουργήσει υποστηρικτικά. Σήμερα, με τη δεδομένη κατάσταση, θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο οι μαθητές να νιώσουν ότι ο δάσκαλός τους τους νοιάζεται και τους σκέφτεται. Πόσο μάλλον να αισθανθούν ότι ο δάσκαλός τους ψάχνει τρόπους να ομορφύνει τις ατέλειωτες ώρες που περνούν στο σπίτι τους μόνοι τους χωρίς φίλους και συμμαθητές.

Αναφορικά στις ενστάσεις για τη δυνατότητα του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου να αντέξει τόσο μεγάλο φόρτο, αυτό θα το δούμε. Μπορεί όντως να χρειαστούν αναβαθμίσεις!

Τέλος στην ένσταση περί μαθητών δύο ταχυτήτων, όσων έχουν κι όσων δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο, θα ήθελα πολύ να πληροφορηθώ πόσες οικογένειες με παιδιά δεν διαθέτουν τουλάχιστον ένα έξυπνο τηλέφωνο ή ένα τάμπλετ; Ελάχιστοι είναι μάλλον. Γι’ αυτούς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ετοιμάσουν υλικό με δραστηριότητες και εργασίες σε ένα φάκελο που θα βρίσκεται στο σχολείο και κάποιος από τους γονείς να περάσει να τον πάρει. Εξάλλου και η γραμμή του Υπουργείου δεν είναι να προχωρήσουμε την ύλη, αλλά περισσότερο να δώσουμε ευκαιρία στους μαθητές για δημιουργική απασχόληση.

Οι δάσκαλοι πάντα είναι πρωτοπόροι και δίπλα στους μαθητές τους. Μπορεί η «αναγκαστική» εφαρμογή κάποιων μέτρων να μας αγχώνει και να μας δυσκολεύει. Θεωρώ ότι με καλή διάθεση, αλληλοϋποστήριξη και ενθάρρυνση μπορούμε όπως πάντα να τα καταφέρουμε και να στηρίξουμε τους μαθητές μας στην ιδιαίτερα δύσκολη και απρόβλεπτη κατάσταση που έχουμε περιέλθει.

Από την Ελένη Δημητρίου, διευθύντρια του 3ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας