Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Θεόφιλος Σεχίδης, ο οποίος εδώ και χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, όταν πήγε στο μπάνιο παρουσίασε δυσκολία αναπνοής. Αμέσως μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Κρατουμένων όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, πιθανή αιτία θανάτου θεωρείται η ανακοπή καρδιάς, ωστόσο αναμένονται τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής έκθεσης.
Ο κρατούμενος βρισκόταν στο Ψυχιατρείο των φυλακών του Κορυδαλλού από το 2001.
Ο γνωστός και ως «μακελάρης της Θάσου» που τον Αύγουστο του 1996 σε ηλικία 24 ετών σκότωσε και τεμάχισε όλη την οικογένεια του, εντοπίστηκε χθες νωρίς το πρωί νεκρός στα λουτρά του ψυχιατρείου κρατούμενων του Κορυδαλλού, την ώρα του μπάνιου, από συγκρατουμένους του.
"Η τρέλα του Σεχίδη", "Το έγκλημα του αιώνα", "ο γιος του Φρανκεστάιν", "ο κανίβαλος που άκουγε Τσαϊκόφσκι"... Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα πρωτοσέλιδα που προσπαθούσαν να περιγράψουν το απίστευτο έγκλημα της Θάσου.
Στις 19 και 20 Μαΐου του 1996 ο Θεόφιλος Σεχίδης, 24χρονος φοιτητής Νομικής τότε, σκότωσε πέντε μέλη της οικογένειάς του: Τους γονείς του, την αδερφή του, την γιαγιά του και τον θείο του.
Ο Θεόφιλος Σεχίδης έπασχε από σχιζότυπη διαταραχή που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σχιζοφρένεια, αλλά κατά την τέλεση της αποτρόπαιης πράξης του είχε πλήρη επίγνωση του εγκλήματος: Του χώρου, του χρόνου και της πράξης. Σπούδαζε στη Νομική Κομοτηνής. Η μητέρα του ήταν νοικοκυρά, ο πατέρας του δάσκαλος και η αδερφή του έπασχε από σχιζοφρένεια. Ωστόσο, αξονική τομογραφία εγκεφάλου στην οποία υποβλήθηκε ανέφερε πως υπάρχουν «εγκεφαλικά ευρήματα που δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν φυσιολογικά».
ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ
Ο πρώτος του φόνος ήταν αυτός του 58χρονου θείου του, τον οποίο αρχικά έσπρωξε από γκρεμό, έπειτα από λογομαχία διότι πίστευε ότι ήθελε να τον σκοτώσει. Έπειτα, έκοψε το κεφάλι του «για να μην βασανίζεται άλλο». Έπειτα, πυροβόλησε τον 55χρονο πατέρα του, Δημήτρη, επειδή ο δεύτερος κρατούσε μαχαίρι, φοβούμενος ότι ήθελε να τον δολοφονήσει. Έκοψε την καρωτίδα αρτηρία του. Στη συνέχεια, σκότωσε την 48χρονη μητέρα του, Μαρία, αποκεφαλίζοντάς τη χρησιμοποιώντας δύο μαχαίρια, καθώς και αυτή κρατούσε μαχαίρι, και έπειτα την 27χρονη αδερφή του, Έμμυ (Ερμιόνη) Σεχίδη, με τον ίδιο τρόπο.
Ο Σεχίδης αφαίρεσε τους εγκεφάλους των θυμάτων και τους διατήρησε στο ψυγείο, για «μεταγενέστερη μελέτη». Την επόμενη ημέρα, η 75χρονη γιαγιά του Σεχίδη, Ερμιόνη, πήγε στο σπίτι της οικογένειας και εκείνος την σκότωσε επίσης με τον ίδιο τρόπο. Ισχυρίστηκε ότι εκείνη ήθελε τον τραυματίσει με ένα μαχαίρι.
Την επόμενη μέρα, τεμάχισε όλα τα πτώματα με αλυσοπρίονα, εκτός από αυτό του θείου του, τα τοποθέτησε σε σακούλες σκουπιδιών και τα πέταξε στη χωματερή της Καβάλας.
Το έγκλημα αποκαλύφθηκε όταν η θεία του, Ελένη Σεχίδη, κατήγγειλε στην βελγική αστυνομία ότι έχει εξαφανιστεί ο άντρας της. Επί περίπου δύο μήνες τηλεφωνούσε στο σπίτι της οικογένειας, αλλά το σήκωνε ο Θεόφιλος και έλεγε πως λείπουν όλοι στο εξωτερικό. Λίγο καιρό μετά την καταγγελία ταξίδεψε στην Ελλάδα, αναζητώντας τον σύζυγό της. Στην διαδικασία της αναζήτησης συμμετείχε και ο Θεόφιλος. Η θεία του αντιλήφθηκε πως ο πάντοτε ιδιόρρυθμος Σεχίδης είχε πλέον αναπτύξει μία εντελώς αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
Ο Σεχίδης συνελήφθη, τελικά, και παραδέχτηκε τα εγκλήματά του.
«Ήταν άρρωστοι και ήθελα να τους λυτρώσω» δήλωσε, αρχικά, στην κατάθεσή του και αργότερα πρόσθεσε: «Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση και πρόλαβα να τους σκοτώσω πρώτος. Υπήρχε συνωμοσία σε βάρος μου. Βρισκόμουν εν αμύνη. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου έλεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα για να μην με ξεκάνουν».
Η δίκη διεξήχθη στις 20 Ιουνίου 1997 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Δράμας. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε πέντε φορές ισόβια για τις ανθρωποκτονίες κατά συρροή και σε ποινή φυλάκισης 7,5 ετών για οπλοχρησία, οπλοκατοχή, οπλοφορία και για περιύβριση νεκρού….
Το 2010 ο ψυχίατρος του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών του Αττικού Νοσοκομείου, Γεώργιος Τζεφεράκος, δήλωσε ότι ο Σεχίδης πάσχει από σχιζοφρένεια, και όχι από σχιζότυπη διαταραχή.
