Η πολύ υψηλή θερμοκρασία για τα δεδομένα της εποχής, η αργία της Παρασκευής για τους Λαρισαίους, λόγω του πολιούχου τους Αγίου Αχιλλίου, η απαγόρευση για μετακίνηση εκτός νομού, η παραμονή φοιτητόκοσμου στις οικίες τους, αφού τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά, η ξεγνοιασιά των μαθητών που τα μαθήματά τους γίνονται ακόμη διαδικτυακά και δεν έχουν το άγχος των προαγωγικών, πλην αυτών της Γ΄ Λυκείου, όσο και η μεγάλη ανάγκη των περισσοτέρων μετά από πολύ καιρό κλεισμένοι στα σπίτια τους να βγουν στη φύση έστω και για μια βόλτα, δημιούργησε στα παράλια της Αγιάς από τον Ρακοπόταμο ως το Δέλτα του Πηνειού εικόνες Ιουλίου και Αυγούστου.
Η τεράστια ακτογραμμή διευκόλυνε, ώστε να μην υπάρξει συγχρωτισμός των εκδρομέων. Οικογένειες ή παρέες φίλων περιορίστηκαν στις ομπρέλες τους και οι περισσότεροι είναι αλήθεια πως κράτησαν τις αποστάσεις μεταξύ τους, αν και κάπου, κυρίως στο κέντρο του Αγιοκάμπου τις μεσημεριανές ώρες, η κατάσταση έδειχνε να ξεφεύγει από τον έλεγχο.
Τα καταστήματα εστίασης έχασαν την ευκαιρία που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα τους επέφερε ένα πολύ καλό μεροκάματο. Ευκαιρία που χάθηκε επίσης και από τα beach bar που λόγω των κυβερνητικών μέτρων δεν τους επετράπη να ανοίξουν. Κλειστά φυσικά και όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής, όπως και τα προς ολιγοήμερη ενοικίαση δωμάτια. Ανοικτά ήταν τα café για εξυπηρέτηση take away, όπως και κάποια fast food, κι αυτά βέβαια χωρίς τραπεζοκαθίσματα.
«Δουλέψαμε πολύ καλά» μας είπε ο γνωστός Αγιώτης επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του «Κτήματος Νεφέλη» στην Αγιά, αλλά και του ταχυφαγείου «Facefood» στον Αγιόκαμπο, Θεόδωρος Γκέσος. Ο κ. Γκέσος αναγκάστηκε να κλείσει για φέτος το «Κτήμα» γιατί όλες οι προγραμματισμένες από καιρό γαμήλιες δεξιώσεις και βαπτίσεις ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν και είναι ζήτημα αν θα μπορέσει το καλοκαίρι να πραγματοποιηθεί κάποια. Το ταχυφαγείο του στον Αγιόκαμπο παραμένει η μόνη φετινή οικονομική του στήριξη, αλλά, όπως λέει, περιμένει πώς και πώς να επιτραπούν και τα τραπεζοκαθίσματα, ώστε η κίνηση να αυξηθεί. «Διανύουμε καταστροφική περίοδο» μας τόνισε «και πιστεύουμε κάπως να δουλέψουμε με το φαγητό στο πακέτο». «Βέβαια, δεν μας φτάνει το κακό που μας βρήκε» μας είπε «δυσκολευόμαστε να βρούμε και προσωπικό για να εργαστεί».
Στη θέση του στον Αγιόκαμπο δεν λείπει άλλωστε εδώ και χρόνια από το πόστο του κι ο γνωστός τοις πάσι Γρηγόρης Ντάφης που διατηρεί κατάστημα ειδών θαλάσσης. Κι αυτός, όπως μας ανέφερε, δούλεψε καλά. «Ο κόσμος ήταν πολύς» μας είπε. «Οι περισσότεροι ζητούσαν καρέκλες κι ομπρέλες. Όλοι πια, ελλείψει beach bar και υπό τον φόβο του κορονοϊού, αναζητούν τη μοναξιά τους. Οργανώνονται έτσι ώστε να μπορούν με τις οικογένειές τους να είναι μόνοι τους στην παραλία με τη δικιά τους ομπρέλα. Πιστεύω ότι φέτος αυτό θα κυριαρχήσει».
Η θάλασσα, βέβαια, ακόμη είναι πολύ κρύα. Χιλιάδες ήταν αυτοί στις παραλίες, αλλά πολύ λιγότεροι αυτοί που εν τέλει βούτηξαν. Όπως μας είπε ο δύτης Χρήστος Παπαγεωργόπουλος, η θερμοκρασία του νερού ήταν 18 με 19 βαθμούς Κελσίου, κι όπως ο ίδιος μας ανέφερε για να μας δείξει τη μεγάλη διαφορά, το καλοκαίρι είναι 26 με 28 και σε περιόδους καύσωνα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο φτάνει τους 30.
Όσο για τη γενικότερη εικόνα του Αγιοκάμπου, κι όχι μόνο, όλα έμοιαζαν σαν… ταξίδι στον χρόνο. Χωρίς beach bar, μουσική, θόρυβο, ταβέρνες και καφετέριες, μόνο οι από φτέρες καλύβες έλειπαν στη γεμάτη από κόσμο παραλιακή ζώνη για να παραλληλιστεί η κατάσταση που επικρατούσε με τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Μια μη συνηθισμένη ησυχία υπήρχε στις παραλίες, ο κόσμος οικογενειακά ή παρεΐστικα έκανε το μπάνιο του ή απολάμβανε τον ήλιο, φαγητό στο τάπερ, καφές στο χέρι, φρούτα με το μαχαίρι κι ο ήχος του -έστω μικρού- κυματισμού της θάλασσας κυριαρχούσε…