οδόστρωμα της πόλης!
Έπεσε, κάπου εκεί στην αρχή της Σεφέρη. Πολλά κιρκινέζια είναι πια «κάτοικοι» Λάρισας, φωλιάζοντας σε κεραμοσκεπείς στέγες πολυκατοικιών. Ο μικρούλης της φωτογραφίας, προσγειώθηκε σώος στον δρόμο, συνήλθε γρήγορα και άρχισε να περιφέρεται σε αυλές και πιλοτές. Τα ασταθή βήματά του, συντρόφευαν η δική του, αλλά και η αγωνία των γονιών του που προφανώς παρατηρούσαν από ψηλά, ανήμποροι να κάνουν κάτι.
Ο συμπολίτης που εντόπισε το μικρό αρπακτικό, επίσης δεν ήταν σε θέση να του παράσχει, εκείνη τη στιγμή βοήθεια. Είχε όμως την έγνοια του, για το υπόλοιπο της ημέρας, ελπίζοντας να μην έχει άδοξο τέλος. Μια γάτα, ένα αυτοκίνητο, θα μπορούσαν να γράψουν τον επίλογο μιας σύντομης ζωής.
Εξεπλάγην όταν νωρίς το επόμενο πρωινό, βρήκε τον νεοσσό κυριολεκτικά στην πόρτα του σπιτιού του. Το θεώρησε οιωνό και υποχρέωσή του.
Με μια πετσέτα ακινητοποίησε το πουλί, που γρήγορα βρέθηκε στον πάτο ενός χαρτόκουτου, να τον κοιτά με απορία.
Λίγες σταγόνες νερού με ένα καλαμάκι, σίγουρα βοήθησαν. Και μ’ ένα τηλεφώνημα αρχικά στην Ορνιθολογική και μέσω αυτής, σε δύο φορείς που ασχολούνται με την περίθαλψη άγριων ζώων και πτηνών, η υπόθεση «σωτηρία» του μικρού γερακιού, μπήκε σε σωστό δρόμο. Οι οδηγίες συμπεριλάμβαναν λίγα κομμάτια ωμού κοτόπουλου από το κρεοπωλείο της γειτονιάς, το στρώσιμο του κουτιού με χαρτί εφημερίδας και το άνοιγμα μερικών οπών σε αυτό.
Το πρωί της επόμενης το «πακέτο» παραδίδονταν στα ΚΤΕΛ για το ταξίδι μέχρι την Αθήνα. Η μεταφορά τραυματισμένων, νεοσσών ή ανήμπορων ζώων και πουλιών, είναι μια σημαντική παράμετρος στην όλη διαδικασία, για την οποία ζητείται η συνδρομή των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (όπως τα ΚΤΕΛ της χώρας). Και ίσως θα έπρεπε να νομοθετηθεί η υποχρεωτικότητα αυτού του έργου, με τις ανάλογες βεβαίως νομικές διασφαλίσεις, ώστε να μην είναι στη διακριτική ευχέρεια του κάθε μεταφορικού φορέα.
Το μεσημέρι της ίδια ημέρας το λαρισινό πουλί, βρισκόταν στις εγκαταστάσεις του «ΑΝΙΜΑ», ενός σωματείου που ασχολείται με την περίθαλψη άγριων ζώων για πάνω από 15 χρόνια.
Όπως μας είπε το ιδρυτικό μέλος του σωματείου κ. Μαρία Γανωτή, αυτήν τη στιγμή φιλοξενούνται εκεί περί τα 40 κιρκινέζια, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από περιοχές του θεσσαλικού κάμπου, κάποια από την Αιτωλοακαρνανία και λιγότερα από την Τρίπολη και τα Ιωάννινα. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού τα πουλιά θα επιστρέψουν στους τόπους απ’ όπου προήλθαν, ει δυνατόν κοντά στους γονείς τους. Το «στοίχημα» γι’ αυτά είναι να μάθουν να κυνηγούν, ώστε να αποκτήσουν δυνάμεις πριν ξεκινήσουν τη μετανάστευσή τους προς την Αφρική. Για τα κιρκινέζια του θεσσαλικού κάμπου, βασική είναι η έλλειψη σημείων φωλεοποίησης. Τα πουλιά αυτά προτιμούν τις κεραμοσκεπές, γι’ αυτό και καταφεύγουν και στις παρυφές των πόλεων, βρίσκοντας τέτοιες σε υψηλές πολυκατοικίες.
Από την περιοχή μας έχουν σταλεί και φιλοξενούνται στο «ΑΝΙΜΑ» και άλλα πουλιά, μεταξύ των οποίων τραυματισμένοι από ηλεκτροφόρα καλώδια πελαργοί, ακόμη και γύπες.
Δ. Χατζ.