με τα στοιχεία που παρουσίασε στην εκδήλωση της Γενικής Συνέλευσης της ΕΔΟΑΟ, ο προϊστάμενος του τμήματος Αμπέλου Οίνου και Αλκοολούχων ποτών του ΥΠΑΑΤ, Διονύσης Γραμματικός.
Καθαρή μείωση κατεγράφη σύμφωνα με τα στοιχεία απογραφής εκτάσεων από το έτος 2012 έως το έτος 2021, της τάξης των 27.772,9 στρεμμάτων. Στη Θεσσαλία το 2012 τα στρέμματα ήταν 4.332 και το 2021 μειώθηκαν σε 4.132.
Εάν στις εκτάσεις αυτές συνυπολογιστούν και προστεθούν οι νέες φυτεύσεις που πραγματοποιήθηκαν με βάση το καθεστώς Αδειών Φύτευσης που άρχισε να ισχύει από το έτος 2016 έως το 2021, δηλαδή φυτεύσεις 37.180,79 στρεμμάτων (σ.σ. με την επιφύλαξη ότι για τα έτη 2020, 2021 οι φυτεύσεις θα ολοκληρωθούν έως 31.12.2022), τότε η πραγματική μείωση ανέρχεται σε 64.953,69 στρέμματα, αφού η διαφορά μεταξύ 2012 και 2021 περιλαμβάνει και τις φυτεύσεις μέσω Αδειών Φύτευσης. Στη Θεσσαλία το 2016 οι άδειες ήταν 977, το ‘17 768, το ‘18 αυξήθηκαν σε 993, το ‘19 μειώθηκαν σε 491 και τα έτη 20 και ‘21 ανήλθαν σε 395.
Σύμφωνα με την ΚΕΟΣΟΕ «η τεράστια αυτή μείωση σε μια 9ετία, που αντιπροσωπεύει το 10,19% της σημερινής έκτασης, υποδηλώνει το προφανές, δηλαδή αυτό που η ΚΕΟΣΟΕ τονίζει συνέχεια και συναρτάται κυρίως με το ασύμφορο της αμπελοκαλλιέργειας αφενός και αφετέρου με το κληρονομικό δίκαιο και την ηλικιακή σύνθεση των αμπελουργών. Το τοπίο στην αμπελοκαλλιέργεια μόνο ειδυλλιακό δεν είναι για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των αμπελουργών και δεν αμβλύνεται η αλγεινή οικονομική διάσταση της καλλιέργειας από ομολογουμένως απαραίτητες προσπάθειες μεμονωμένων αμπελουργών που εξελίσσονται και σε οινοποιούς με κίνητρο την αναβίωση και ανάδειξη του ξεχασμένου πλούτου του ελληνικού αμπελώνα.
Η μεγάλη μείωση εκτάσεων παρατηρείται στις Περιφέρειες κυρίως της Πελοποννήσου, της Αττικής και της Στερεάς, εκεί δηλαδή όπου η αμπελοκαλλιέργεια έχει εκτατική στάθμιση και είναι ο κύριος τροφοδότης πρώτης ύλης της οινοβιομηχανίας. Να τονιστεί μάλιστα η εκρηκτική άνοδος του αριθμού των δηλωμένων οινοποιείων που από 665 το 2010, ανέρχονται σε 1.617 το 2021, γεγονός που υποδηλώνει ένα τεράστιο επίσης κατακερματισμό τόσο στην παραγωγή, όσο και στο εμπόριο, αντιγράφοντας τις παθογένειες που συναντάμε στα διαρθρωτικά μεγέθη της πρωτογενούς παραγωγής.
Δυσοίωνη είναι και η παρούσα συγκυρία, που με προεξάρχουσα την ενεργειακή κρίση και την εκτίναξη του κόστους εισροών, ωθεί τους αμπελουργούς να ακυρώνουν μαζικά παραγγελίες σε φυτωριούχους, είτε για νέα φύτευση, είτε για αναδιαρθρώσεις, παρά το ότι έχουν στα χέρια τους εγκριτικές αποφάσεις από το ΥΠΑΑΤ. Έστω και αργά το Υπουργείο ΑΑΤ και οι φορείς του κλάδου, οφείλουν να αντιδράσουν, αφού ο πρωτογενής τομέας της αμπελοκαλλιέργειας, έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη για στήριξη, μετά από τη λαίλαπα του ΕΦΚ στο κρασί και την αντίστοιχη της πανδημίας.