Γνωστό σε όλο τον κόσμο το δράμα που εξελίσσεται στην πολυακουσμένη Μαριούπολη, την ουκρανική πόλη, ένα λιμάνι στρατηγικής σημασίας στην Αζοφική Θάλασσα.
Η πολιορκία της Μαριούπολης, η οποία κράτησε σχεδόν δύο μήνες, τελείωσε μόλις την περασμένη εβδομάδα με τη σχεδόν ολοκληρωτική κατάληψή της από τις δυνάμεις της Ρωσίας και τους Φιλορώσους αυτονομιστές.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα επίσημα στοιχεία, 100.000 άμαχοι παραμένουν στην ουκρανική πόλη. Αφού επέζησαν για πολλές εβδομάδες σε καταφύγια ή κλεισμένοι στα σπίτια τους, οι κάτοικοι βγήκαν έξω και ανακάλυψαν πως η πόλη τους ήταν μια διαφορετική πόλη από αυτή που ήξεραν. Η άλλοτε πολυσύχναστη πολύβουη παραθαλάσσια πόλη τους είχε μετατραπεί σε έναν ατέλειωτο σωρό από ερείπια! Φοβερές οι καταστροφές σε κτιριακές υποδομές. Καταστήματα λεηλατημένα, τάφοι ακόμη και μέσα στην πόλη, πρωτόγνωρες εικόνες καταστροφής. Οι επιζώντες κάτοικοι αντιμετώπιζαν μεγάλες ελλείψεις στη δύσκολη καθημερινότητά τους, χωρίς νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, τηλέφωνο.
Να σημειωθεί ότι πολλοί κάτοικοι της ισοπεδωμένης Μαριούπολης, που πριν τον πόλεμο είχε κοντά στους 450.000 κατοίκους, τον τελευταίο καιρό έφυγαν από την πόλη μέσω ανθρωπιστικών διαδρόμων. Και βέβαια, δεν παραγνωρίζεται πως σύμφωνα με επίσημες πηγές οι νεκροί στην περιοχή της Μαριούπολης μπορεί και να φθάνουν και τους 10.000!
Δεν χωρά αμφιβολία πως το δράμα της ουκρανικής πόλης αποτελεί πηγή έμπνευσης για ευαισθητοποιημένους δημιουργούς και καλλιτέχνες.
Να θυμίσουμε το συγκλονιστικό σκίτσο του Αρκά για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την «απελευθερωμένη» Μαριούπολη, στο τέλος του περασμένου Μαρτίου.
Με τη σειρά του, ο γνωστός Ελασσονίτης σκιτσογράφος - συνεργάτης της «Ε» Θανάσης Ζαρζώνης «καταθέτει» τη δημιουργία του - έργο με τίτλο «Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗΣ», με το δικό του δυνατό πενάκι, γεμάτο ευαισθησίες.
Η «ΕτΔ» συνάντησε σε κεντρικό καφέ της πόλης τον Ελασσονίτη σκιτσογράφο Θανάση Ζαρζώνη που στάθηκε με κάθε λεπτομέρεια στο έργο του και όχι μόνο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα όσα «σταχυολογήσαμε» από την κουβέντα μας:
«Ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν θα μπορούσε να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο και αδιάφορο, πόσο μάλιστα τον καλλιτεχνικό και πνευματικό κόσμο. Γλύπτες, ζωγράφους, λογοτέχνες, ηθοποιούς, επώνυμους και ανώνυμους δημιουργούς. Νομίζω πως όλοι αυτοί μέσα από τις δικές τους δυνατότητες, πρωτοβουλίες και εμπνεύσεις τους, θα προσπαθήσουν να κάνουν και τη δική τους αντίσταση. Και θα το κάνουν...».
«Γνωρίζουμε όλοι καλά πως αυτός ο πόλεμος που εξελίσσεται στη μακρινή γειτονιά μας, στην Ουκρανία, ξεφεύγει από τα όρια της λογικής. Ισοπεδώθηκε ολόκληρη χώρα και η καταστροφή συνεχίζεται...».
«Να θυμίσω πως σε όλες τις εποχές, μικροί και μεγάλοι ζωγράφοι και δημιουργοί απαθανάτισαν με το πινέλο τους τέτοια γεγονότα. Στέκομαι στην «GUERNICA» («Γκουέρνικα») του Πάμπλο Πικάσο, έργο του 1937, τότε που ο κορυφαίος δημιουργός εμπνεύστηκε από τον καταστροφικό βομβαρδισμό της Βασκικής πόλης Γκερνίκα από γερμανικά και ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, με την πόλη να σβήνει τελείως από τον χάρτη!».
«Η καταστροφή της Μαριούπολης και άλλων μικρών και μεγάλων πόλεων της Ουκρανίας ήταν και είναι ένα μεγάλο χτύπημα για ολόκληρη την ανθρωπότητα του 21ου αιώνα. Για εμάς τους Έλληνες έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί ήταν και... είναι μία πόλη ελληνική των 100.000 κατοίκων, με ήθη, έθιμα, παραδόσεις και πολιτισμό αξιοζήλευτο. Ακόμη, δεν γνωρίζουμε πόσοι από αυτούς έχουν μείνει ζωντανοί...».
«Αλήθεια, πώς μπορεί κανείς να αδιαφορήσει με τα όσα συμβαίνουν εκεί και να μην ψάξει τρόπο να το πει, να το εκφράσει, να το γράψει, να το ζωγραφίσει, να το φωνάξει δυνατά;;;...».
«Στο συγκεκριμένο έργο μου «Η καταστροφή της Μαριούπολης» η ελληνική ψυχή είναι τόσο δυνατή όπως τη γνωρίζουμε από εκατοντάδες χρόνια τώρα.
Βλέπουμε όλο το σύμπαν να συμπάσχει μαζί μας... Τα πουλιά μέσα στα χαλάσματα ...ακόμη και ο ήλιος έχασε τη λάμψη, οι ακτίνες του δεν καίνε πλέον, και δάκρυσε μαζί μας. Το κοριτσάκι φεύγει ...με το γιατί; Άλλη ζωή ονειρεύτηκε! Η Ελληνίδα πεθαίνει, αλλά δεν αφήνει από το χέρι της την ελληνική σημαία, γιατί απλούστατα είναι ένα μ’ αυτή! Βλέπουμε επίσης πως ο ρωσικός στρατός δεν σεβάστηκε ούτε ιερά ούτε όσια, ισοπέδωσε εκκλησίες, εικόνες Αγίων, βίασε, σκότωσε...».
«Αυτή η εικόνα είναι δουλειά αρκετών ημερών. Η σκέψη απαιτεί χρόνο και το κάθε τι πρέπει να το βάλεις στη σωστή θέση. Αυτά εν ολίγοις προσπάθησα να αποδώσω με γκρίζες και μαύρες αποχρώσεις στο έργο μου. Κατά πόσο τα κατάφερα δεν ξέρω...».
Κλείνοντας την κουβέντα μαζί του, ο ευγενικός και ευαίσθητος Ελασσονίτης σκιτσογράφος Θανάσης Ζαρζώνης φρόντισε να ευχαριστήσει θερμά την «ΕτΔ», «την εφημερίδα μας» για τη φιλοξενία στον πολύτιμο χώρο της.