Πρόκειται για το λεωφορείο που εξυπηρέτησε τις ανάγκες μετακίνησης Λαρισαίων για περίπου 24 χρόνια.
Συγκεκριμένα, από το 1980 μέχρι και το 2004, όταν και αντικαταστάθηκε από τον σημερινό στόλο.
Από τη στιγμή που αποσύρθηκε, ο πρόεδρος του Αστικού ΚΤΕΛ Λάρισας, κ. Μιχάλης Σακελλαρίου, που είναι και ιδιοκτήτης του, είχε πάντα μέσα του μια σκέψη για να το ανακατασκευάσει και να γίνει ακριβώς όπως τότε που λειτουργούσε.
Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και γυρίζει τον χρόνο πίσω.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η «Ε» βρέθηκε στο αμαξοστάσιο του Αστικού ΚΤΕΛ, κάνοντας ένα «ταξίδι» στην ιστορία αυτού του οχήματος, έχοντας στο «τιμόνι» τον κ. Σακελλαρίου.
«…Μέχρι το 1979 η Λάρισα είχε τα 60άρια και 80άρια λεωφορεία. Τότε αντικαταστάθηκαν με τα Μερσεντές που κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από τη ΒΙΑΜΑΞ στην Αθήνα. Ήταν πολύ αξιόπιστα και δούλεψαν ασταμάτητα» λέει και εξηγεί πως το συγκεκριμένο έγραψε 1.865.000 χιλιόμετρα!
«…Θα πρέπει να αναλογιστείτε και τις συνθήκες που δούλεψαν, καθώς στη Λάρισα εκείνη την εποχή, αρχές ’80, γινόταν το αποχετευτικό και οι δρόμοι ήταν σκαμμένοι. Οι ανάγκες επίσης ήταν μεγαλύτερες, αφού ο κόσμος χρησιμοποιούσε πολύ το αστικό».
Ένα χαρακτηριστικό της τότε εποχής ήταν και η θέση του εισπράκτορα. Είσοδος από πίσω και πληρωμή εισιτηρίου σ’ εκείνον. «Κλασικό πρόσωπο ο εισπράκτορας. Ενημέρωνε επίσης για τις στάσεις και βοηθούσε τον οδηγό. Άρχισαν να καταργούνται από το 1982 και σταμάτησαν τελείως το 1987» θυμάται.
Η ΙΔΕΑ, ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Πώς γεννήθηκε όμως η ιδέα της ανακατασκευής; Ο ίδιος τονίζει πως «έκανα μια έρευνα αγοράς και είδα πως κάποιοι τα κρατούσαν για μουσειακού τύπου. Όλα τα άλλα είχαν άδοξο τέλος. Έτσι το κράτησα.
Η αδράνεια ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός και οι ζημιές προχωρούσαν», αλλά ένα πρόσωπο, ο Σταύρος Βλαχογιώργος, με το καροσερί του άλλαξε τα πάντα. «Ήταν ο άνθρωπος που ήξερε αυτού του τύπου τα λεωφορεία. Ο μάστορας με το που βγήκε στη σύνταξη έβαλε όλο το μεράκι του».
Όλες οι λαμαρίνες αντικαταστάθηκαν. Τάπητας, λάστιχα, παράθυρα, τσιμούχες, τα καθίσματα τρίφτηκαν και βάφτηκαν, ενώ τα χερούλια έμειναν τα ίδια.
«Το δύσκολο ήταν να βρούμε ανταλλακτικά» από τη στιγμή μάλιστα που έκλεισε η ΒΙΑΜΑΞ, η οποία μαζί με άλλες εταιρείες της εποχής (όπως Ευσταθίου, Σαρακάκης, ΕΛΒΟ, Τσόκος) εφοδίαζε με οχήματα την Ελλάδα, η έρευνα έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Μετά από έξι μήνες εργασιών ολοκληρώθηκε.
«Όταν το βγάζω στον δρόμο όλοι κορνάρουν και οι περαστικοί κοιτάζουν. Τους θυμίζει μια άλλη εποχή, καθώς σχεδόν όλοι έχουμε ανέβει σ’ ένα τέτοιο όχημα. Το πιο εντυπωσιακό είναι πως τρελαίνονται και οι μικροί που δεν το έχουν ξαναδεί».
Ο ίδιος αποτελεί τη δεύτερη γενιά μιας οικογενειακής παράδοσης αυτοκινητιστών, ενώ ακολουθεί και η τρίτη. Είναι πρόεδρος από το 1994 και έχει δει την εξέλιξη των λεωφορείων.
«Τότε βρήκα 28 τέτοια λεωφορεία. Τα 12 ήταν Mercedes. To 2004 προχωρήσαμε σε ολική αντικατάσταση του στόλου. Πήραμε 30 από τα πιο σύγχρονα στην Ευρώπη και πριν λίγο διάστημα εντάξαμε στον στόλο μας και το πρώτο υβριδικό. Ντίζελ και ηλεκτροκίνηση» λέει, και εξηγεί πως η επόμενη αντικατάσταση του στόλου θα έχει «περιβαλλοντικό πρόσημο».  Με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά και σεβασμό στο παρελθόν ένα πράγμα.
Το Αστικό ΚΤΕΛ, σύμφωνα με τον κ. Σακελλαρίου, ήταν, είναι και θα παραμείνει ψηλά στην εκτίμηση των Λαρισαίων, καθώς «ακόμη και εν μέσω covid αποδειχθήκαμε ασφαλείς για το κοινό, ενώ και μέσα στην οικονομική - ενεργειακή κρίση απορροφήσαμε τις όποιες αυξήσεις. Θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει ακόμα δύο ηλεκτρικά λεωφορεία».
Την ίδια ώρα, υποστηρίζει πως «κάνουμε κινήσεις για το έξυπνο εισιτήριο και τις ειδικές εφαρμογές, σεβόμαστε και το παρελθόν, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε», εννοώντας αυτό το παλιό Mercedes.
Κι αυτό το λεωφορείο τώρα θα κάθεται; Όχι φυσικά, καθώς -σύμφωνα με τον κ. Σακελλαρίου- η σκέψη είναι να κυκλοφορεί σε ιδιαίτερες ημέρες. «Όπως για παράδειγμα, την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο ή σε άλλες περιστάσεις. Αυτό γίνεται στην Ευρώπη, καθώς τα οχήματα που περνούν τους ελέγχους βγαίνουν στους δρόμους σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, σ’ ένα εορταστικό κλίμα». Κλείστε θέση για ένα ταξίδι στο παρελθόν…