Στην ανακοίνωση, που την υπογράφουν οι Γέμτος Φάνης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιαννακός Κώστας, πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας, Κοτσιμπογεώργος Ηλίας, αντιπρόεδρος Οικονομικού Επιμελητηρίου Θεσσαλίας και Ντογκούλης Δημήτρης, πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/ΚΕ, καλούν για μία ακόμα φορά «την Κυβέρνηση και τη ΔΕΗ να σεβαστούν τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων και την αγωνία τους για την τύχη των περιουσιών τους στην περιοχή, να οργανώσουν έναν ουσιαστικό διάλογο για το ύψος των αποζημιώσεων με δίκαιες προτάσεις».
Πιο αναλυτικά στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
«Όλες οι κυβερνήσεις που υπηρέτησαν τον ελληνικό λαό από το 1985 έως και σήμερα (12 τον αριθμό !) και όλοι οι αντίστοιχοι Πρωθυπουργοί, χωρίς καμία εξαίρεση, συμφώνησαν, στήριξαν και ενέκριναν τις ενέργειες της ΔΕΗ για μελέτη, χρηματοδότηση, κατασκευή και λειτουργία του μεγάλης εθνικής σημασίας υδροηλεκτρικού έργου στη Μεσοχώρα (φράγμα / τεχνητή λίμνη) και τη Γλύστρα (είναι η θέση του σταθμού παραγωγής ενέργειας).
Αυτό συνέβη διότι το ΥΗΕ Μεσοχώρας εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και ειδικότερα την εθνική οικονομία, την προσπάθεια μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την αύξηση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα, τη μείωση των εισαγωγών ενέργειας κ.ο.κ.
Η εμφάνιση παλαιότερα κάποιων αντιδράσεων κατά του έργου δεν αλλοιώνουν την αδιαμφισβήτητη στήριξή του από το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και της ΔΕΗ που είναι ο φορέας υλοποίησής του.
Σχετικά με τις αποφάσεις του ΣτΕ, όπως επανειλημμένα έχουμε ενημερώσει την κοινή γνώμη (έτσι ώστε να μην την εξαπατούν κάποιοι επίμονοι διαστρεβλωτές της αλήθειας), το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προγραμματίζει, δεν εγκρίνει την αναγκαιότητα και τη σκοπιμότητα, δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να εμποδίσει την ανάπτυξη έργων στη χώρα μας (δημοσίου ή/και ιδιωτικού χαρακτήρα), στον βαθμό που αυτά προωθούνται με αποφάσεις των νόμιμων κυβερνήσεων.
Βεβαίως, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευνομούμενες χώρες της Ε.Ε. και παγκοσμίως, έτσι και στη χώρα μας κατά περίπτωση εκδίδονται από το ΣτΕ ακυρωτικές αποφάσεις (όπου εντοπίζονται αποκλίσεις ή παραβιάσεις επιμέρους διατάξεων του συντάγματος ή των νόμων) και τότε το Δικαστήριο υποχρεώνει τη Βουλή (εάν πρόκειται για νομοσχέδιο) ή τη δημόσια διοίκηση (όπως στην ΑΕΠΟ του ΥΠΕΝ) για τη σχετική αποκατάσταση.
Αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της Μεσοχώρας και προφανώς τίποτε από όλα αυτά δεν στοιχειοθετεί την έννοια ενός «παράνομου» έργου, όπως με φτηνά επιχειρήματα κάποιοι προσπαθούν να εξαπατήσουν τους μη ενημερωμένους πολίτες, να δυσφημίσουν το έργο και να δηλητηριάσουν τη σχέση των πολιτών με τη ΔΕΗ.
Όσο για τους δικαστές θυμίζουμε πως σε μια δημοκρατική χώρα και αυτοί και οι αποφάσεις τους τίθενται στην κρίση του λαού και της κοινωνίας, χωρίς αυτό να συνιστά αντίφαση στη γενική υποχρέωση σεβασμού του θεσμού της δικαιοσύνης. Έτερον εκάτερον.
Ειδικά στην περίπτωση των έργων Αχελώου πολλά έχουν γραφεί από άλλους, πολύ πιο ειδικούς από εμάς (έγκριτους νομικούς, ακόμη και από εν ενέργεια δικαστές).
Παρόλα αυτά δεν θα επανέλθουμε στη συζήτηση αυτή, δεδομένου άλλωστε πως η Μεσοχώρα έχει οριστικά εξέλθει από αυτόν τον φαύλο κύκλο των προβληματικών δικαστικών αποφάσεων και σύντομα, όπως όλα δείχνουν, οδηγείται σε φάση ολοκλήρωσης εργασιών και λειτουργίας του ταλαιπωρημένου (και από τους δικαστές) έργου.
Η Ε.ΔΥ.ΘΕ. αλλά και όλοι οι φορείς και οι οργανώσεις που παρακολουθούν και παρεμβαίνουν στην υπόθεση της Μεσοχώρας, αντικειμενικά βρίσκονται σε αντίθεση με τους ελάχιστους του Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας, οι οποίοι με ιδιοτελείς σκοπούς και μικροπολιτικές σκοπιμότητες επιδιώκουν την κατεδάφιση ενός έργου δημόσιου συμφέροντος, που κατασκευάστηκε με «δικά» μας χρήματα και αναμφισβήτητα εξυπηρετεί τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του λαού μας.
Και όσο και εάν προσπαθούν να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους του «αγώνα» τους με κουτοπόνηρες δηλώσεις [πως δήθεν θεωρούν ως μόνη προοπτική τη «μη πλήρωση» (!!) της τεχνητής λίμνης και την «αποκατάσταση ροής» του ποταμού], όλοι αντιλαμβάνονται, αλλά και το καταστατικό τους το επιβεβαιώνει, πως η μόνη πραγματική τους επιδίωξη είναι η κατεδάφιση του έργου.
Συνεπώς, σε περίπτωση επίτευξης (θεωρητικά βεβαίως) των ταπεινών τους στόχων, τα «θύματα» της υπόθεσης θα είμαστε όλοι εμείς, οπότε σαν υπεύθυνοι πολίτες έχουμε υποχρέωση να αντιδρούμε δημοσίως σε όσους εκφράζουν αυτές τις παράλογες απαιτήσεις.
Όσον αφορά το γνωστό «φύλλο συκής» πως η Μεσοχώρα αποτελεί ένα από τα έργα «εκτροπής», όπως επί χρόνια ισχυρίζονται οι κάθε είδους αντιδρώντες στα έργα γενικά της ΥΗ ενέργειας και ειδικά αυτά του Αχελώου, το θέμα αυτό έχει οριστικά κλείσει και πλέον ούτε το ΣτΕ, ούτε η κοινή γνώμη προσφέρεται για περαιτέρω εξαπάτηση.
Γνωρίζουμε πως αυτό στενοχωρεί κάποιους επειδή ο χρόνος τους για συνέχιση των ατέρμονων διαδικασιών με προσφυγές, με καλλιέργεια συγχύσεων, με μικροεπεισόδια και με άφθονη προπαγάνδα έχει οριστικά τελειώσει.
Πλέον οι διάφορες οργανώσεις, με τη φιλοπεριβαλλοντική ρητορική και τη μειωμένη ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, έχουν και αυτές «εγκαταλείψει το πλοίο» της Μεσοχώρας και περιορίζουν την προσπάθειά τους στα έργα Συκιάς και σήραγγας μεταφοράς.
Και εκεί βεβαίως σύντομα οι πολιτικοί θα υποχρεωθούν σε οριστικές αποφάσεις, οπότε κάνεις δεν θα μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από το «περιβάλλον», το ΣτΕ κ.ο.κ.
Αυτό όμως είναι ένα άλλο ζήτημα στο οποίο σύντομα θα επανέλθουμε.
Κλείνοντας, καλούμε για μία ακόμα φορά την Κυβέρνηση και τη ΔΕΗ να σεβαστούν τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων και την αγωνία τους για την τύχη των περιουσιών τους στην περιοχή, να οργανώσουν έναν ουσιαστικό διάλογο για το ύψος των αποζημιώσεων με δίκαιες προτάσεις, να επιταχύνουν τις σχετικές διαδικασίες για τα υπόλοιπα εκκρεμή ζητήματα (πολεοδομικές μελέτες, έργα υποδομής, μετεγκατάσταση όσων επιθυμούν κ.ο.κ) και, σε κάθε περίπτωση, να αφήσουν «έξω» από την προεκλογική διαμάχη τις υποθέσεις της Μεσοχώρας με δηλώσεις και ενέργειες που ενδεχόμενα θα τραυματίσουν την αξιοπιστία των συμβαλλόμενων και θα παρατείνουν την αβεβαιότητα».