«Το κόστος παραγωγής είναι υπέρογκο, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης και της αλματώδους γιγάντωσης των τιμών στις πρώτες ύλες και σε όλα τα αναγκαία έξοδα για την καλλιέργεια των χωραφιών. Ταυτόχρονα, η σοδειά είτε παραμένει απούλητη είτε πωλείται από τους αγρότες σε απαράδεκτα χαμηλές τιμές, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προκύπτει κέρδος, αλλά οι αμυγδαλοπαραγωγοί να «μπαίνουν μέσα» και να ζημιώνονται. Και όλα αυτά, ενώ τα αμύγδαλα φθάνουν τελικώς να πωλούνται πανάκριβα προς τους καταναλωτές, με αποτέλεσμα για μια μικρομεσαία οικογένεια η κατανάλωση αμυγδάλων στην καθημερινή διατροφή να έχει φθάσει να θεωρείται είδος πολυτελείας», υπογραμμίζει η Ευαγγ. Λιακούλη.
Επιπλέον, επισημαίνει πως «η παραγωγή αμυγδάλου κουβαλά νωπά τα «τραύματα» από τα διαδοχικά χτυπήματα της κλιματικής κρίσης που «σφυροκόπησαν» τις καλλιέργειες, ενώ άλυτα παραμένουν τα σοβαρά προβλήματα, όπως τα θέματα άρδευσης των χωραφιών, έλλειψης εργατών γης και όλα όσα έχω ήδη αναδείξει σε προγενέστερες ερωτήσεις μου. Μείζον ζήτημα αποτελεί και ο αποκλεισμός των καρπών με κέλυφος, όπως το αμύγδαλο, από τις συνδεδεμένες ενισχύσεις της νέας ΚΑΠ, εξαιτίας των καταστροφικών χειρισμών της Κυβέρνησης».
Σε αυτό το πλαίσιο ξεκαθαρίζει στην Κυβέρνηση πως απαιτούνται:
- Ενέργειες, για να αρθεί τάχιστα το αδιέξοδο, να μην πάνε χαμένοι οι κόποι των αμυγδαλοπαραγωγών, να αναπληρωθεί η ζημία που υπέστησαν και να καλυφθεί το χαμένο εισόδημά τους.
- Στρατηγικό σχέδιο, άμεσης αποτελεσματικότητας, για να μην εγκαταλείψουν οι παραγωγοί την καλλιέργεια αμυγδάλου και να αποτραπεί ακόμα ένα πλήγμα στον πρωτογενή τομέα και τη ζωή της υπαίθρου.